«Ժողովուրդ»-ը շարունակում է ներկայացնել բլից-հարցազրույցների շարք հայ հայտնիների հետ: Մենք միասին կբացահայտենք արդեն ճանաչված անձանց բնավորության ինքնատիպ գծերը, կծանոթանանք նրանց կյանքի` քչերին հայտնի դրվագներին, նրանց վախերին, սպասումներին ու երազանքներին: Այս անգամ մեր զրուցակիցը դերասան, հումորիստ, սցենարիստ Գրիգոր Դանիելյանն է:
-Գրիգո՛ր, ամենալավ հումորը ծնվում է, երբ…
-Երբ լուրջ գործ ես անում, այսինքն` երբ լուրջ ես վերաբերվում դրան: Առհասարակ, մեր մասնագիտությունը պահանջում է մաքսիմալ աշխատասիրություն:
–Հաջողված է այն հումորը, որը…
-Որը կարողանում է ծիծաղ հարուցել տարիքային տարբեր խմբերի անձանց շրջանում, այսինքն` այն հումորը, որը կընկալվի ե՛ւ երեխայի, ե՛ւ նրա պապիկի կողմից:
-Ձեր ասպարեզի ամենամտահոգիչ խնդիրը:
-Սցենարիստների պակասը: Հատկապես լավ, հետաքրքիր, ժամանակին համընթաց հումորներ մատուցող սցենարիստների սակավություն է նկատվում:
-Եղե՞լ են պահեր, երբ մտածել եք ոլորտը թողնելու մասին:
-Իհարկե, լինում են նման դեպրեսիոն պահեր, երբ ուզում ես ամեն ինչից կտրվել ու թողնել ամեն բան: Բայց հիմա տրամադրվածությունս այսպիսին է` փորձում եմ լավ աշխատել ու շատ աշխատել:
-Ձեր ամենասիրելի մուլտֆիլմը:
-Մուլտֆիլմեր շատ եմ դիտել մանուկ հասակում ու մինչեւ հիմա էլ շարունակում եմ դիտել, արդեն որդուս հետ: Կարծում եմ, որ դրանք զարգացնում են մարդու երեւակայությունը, եւ, մասնավորապես, իմ աշխատանքի պարագայում մուլտֆիլմերը կարող են բավական օգտակար լինել: Սիրում եմ, օրինակ, Դիսնեյի բոլոր մուլտերը, ինչպես նաեւ ժամանակակից մուլտֆիլմեր: Վերջին անգամ, օրինակ, դիտել եմ «Зверополис»-ը (2016):
-Անգամ ծերության տարիներին չեք պատրաստվում հրաժարվել…
-Մուլտֆիլմ դիտելուց (ծիծաղում է):
-Մարդկանց բացահայտելու Ձեր լավագույն տարբերակը:
-Ես միշտ հիմնվում եմ մարդկանց կատարած գործի վրա: Դրանից պարզ է դառնում ամեն բան:
-Ձեր քայլերը, երբ Ձեզ վրա անտեղի զայրանում են:
-Իմ վերաբերմունքն այդ պարագայում տարբեր ձեւերով կարող է արտահայտվել: Ամեն բան կախված է նրանից, թե ով է զայրացողը: Եթե վերջինս ինձ հարազատ մարդ է, լռում եմ, եթե ոչ, պոռթկում եմ ունենում:
-Հոգնածությունը թոթափելու լավագույն միջոցը:
-Միանշանակ, ընտանիքի գրկում ժամանակ անցկացնելը, թեկուզ` միասին հանգստի մեկնելը: Վերջին անգամ մենք եղանք, օրինակ, Սյունիքի մարզում, այցելեցինք Տաթեւի վանք:
-Երբեք ժամանակ ու գումար չեք վատնի…
-Սա մի քիչ հարաբերական հարց է: Օրինակ` խաղատներ այցելելու համար այդ ռեսուրսները չեմ ծախսի: Բայց եթե, ասենք, հաջողվի լինել Լաս Վեգասի խաղատներից մեկում, հաճույքով կծախսեմ, եթե նույնիսկ որոշակի գումար տանուլ տամ, չեմ ափսոսա: Այնպես որ, այս դեպքում թելադրողն իրավիճակն է:
-Ձեր քայլերը, երբ հայտնվում եք անելանելի վիճակում:
-Ելք եմ փնտրում` միեւնույն ժամանակ դիմելով Աստծուն: Ես հավատում եմ, որ վերերկրյա ուժերը կարող են ինձ օգնության հասնել, բայց միայն այն դեպքում, երբ ինքս կգործեմ:
-Երբ փորձում են Ձեր դեմ դավեր նյութել…
-Ես ոչ ոքի չեմ թողնում, այսպես ասած, իմ ոտքի տակը փորել. ոտքերիս տակի հողը բավական ամուր է, փորելու բան էլ չկա: Բացի այդ` կարծում եմ` վատ մարդկանց «տակն են փորում», իսկ ես էությամբ այնպիսի մարդ եմ, որ փորձում եմ բոլորի հետ լավ հարաբերություններ հաստատել, եթե հնարավոր է` ինչ-որ կերպ օգտակար լինել:
–Դարի ամենամեծ խնդիրը:
-Տարատեսակ հիվանդությունների գլուխ բարձրացնելը: Վերջին հարյուրամյակում մարդիկ այնքան մեծ վնաս են հասցրել բնությանը, որ հաճախ զգում են նրա ապտակը` նաեւ հիվանդությունների տեսքով:
-Ձեր թուլությունը:
-Թուլություն ունեմ աղջիկ երեխաների նկատմամբ: Երազում եմ դուստր ունենալ: Այդ ժամանակ թուլությունս, իսկապես, ակնհայտ կդառնա (ծիծաղում է):
–Կյանքի այս փուլում առաջ եկած Ձեր վախերն ինչի՞ հետ են կապված:
-Հարազատ մարդկանց կորցնելու:
-Ե՞րբ եք երկրորդ անգամ ծնվել:
-Երբ ընտանիք եմ կազմել: Իմ ամուսնության օրը:
-Ընտանիքը կայուն է, երբ…
-Երբ սեր կա: Ընդ որում, միշտ պետք է կողակցին ասել դրա մասին, քանի որ խոսքը յուրահատուկ ուժ ունի: Բնականաբար, այդ սերը պետք է դրսեւորվի նաեւ ամուսինների գործերում:
Աննա Բաբաջանյան
.gif)
