Ապրիլյան իրադարձությունների քաղաքական ֆոնն ուրիշ է եղել, հիմա էլ այլ զարգացում է. ԼՂՀ ԱԺ փոխնախագահ

ՀԵՏԵՎԵՔ ՄԵԶ Telegram-ՈՒՄ

Մայիսի 1-5-ը Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի զինված ուժերը պատրաստվում են Արցախի սահմանի մոտակայքում զորավարժություններ անցկացնել: Որքանո՞վ է սա մտահոգիչ մեզ համար, եւ ի՞նչ սպասել այս զորավարժություններից. այս եւ այլ հարցերի շուրջ «Ժողովուրդ»-ը զրուցել է Արցախի Հանրապետության ԱԺ նախագահի տեղակալ Վահրամ Բալայանի հետ:

-Պարո՛ն Բալայան, մայիսի 1-5-ը Ադրբեջանի եւ Թուրքիայի զինված ուժերը համատեղ զորավարժություններ են անցկացնելու: Այս փաստը որքանո՞վ է մտահոգիչ մեզ համար:

-Վերջին տարիներին դա առաջինը եւ վերջինը չէ: Իհարկե, ամեն մի մեծաքանակ զորախմբերի տեղաշարժ միշտ էլ անհանգստություն է առաջացնում, բայց մեր համապատասխան զորամիավորումները պատրաստ են նաեւ անակնկալների, որովհետեւ, գաղտնիք չէ, որ Ադրբեջանը եւ ինչպես նաեւ նրան հովանավորող Թուրքիան տարիներ շարունակ արցախյան հիմնահարցը զենքի ուժով լուծելու գաղափարին են անընդհատ դավանել եւ այս տեսանկյունից Արցախի պաշտպանության բանակը պատրաստ է, մանավանդ 2016 թվականի ապրիլյան իրադարձություններից հետո բավականին մեծածավալ աշխատանքներ է կատարվել, որպեսզի դիմակայվի հակառակորդի՝ նման սադրանքներին, ոտնձգություններին: Եթե լսել եք՝ այս վերջին ժամանակներս ոչ միայն Ադրբեջանի նախագահը, այլեւ նրանց պաշտպանության նախարարը՝ Զաքիր Հասանովը, ամպագոռգոռ հայտարարություններ են արել, որ մենք պատրաստ ենք զինված ճանապարհով հարցը լուծել, բայց սա մեզ համար նոր բան չէ, ուղղակի մնում է մեր բանակի զգոնությունն ավելի բարձրացնել եւ ընդհանուր առմամբ ժողովրդի բարոյա-հոգեբանական մակարդակը բարձր պահելու միջոցով հասարակությանը միշտ պատրաստ պահել անակնկալ զարգացումներին:

-Հնարավո՞ր եք համարում, որ այդ շրջանում սահմանին ավելի սրվի լարվածությունը:

-Դե, գիտեք, իհարկե, ինչքանով ես տեղյակ եմ՝ շուրջ 30 հազար զինծառայողներ են մասնակցելու, դա բավականին մեծ թիվ է, եւ մեր զինվորականությունը համարժեք քայլեր է ձեռնարկում: Իհարկե, լարվածությունը կա, եւ չնայած մենք ասում ենք, որ 2016 թվականի ապրիլին տեղի ունեցավ նոր պատերազմ, բայց, ըստ էության, 2014 թվականի օգոստոսից այդ պատերազմը կա, եթե տանկը կրակում է, հրանոթից կրակում են, կամ անընդհատ դիվերսիոն հարձակումներ, կամ ուժերի անընդհատ տեղաշարժեր են լինում, բնականաբար, սա պատերազմ է, պարզապես մարտի վարման մեթոդոլոգիան է փոխված:

-Պարո՛ն Բալայան, 2016-ին եւս Արդրբեջանը եւ Թուրքիան զորավարժություններ անցկացրին, ինչին հաջորդեց ապրիլյան պատերազմը: Հաշվի առնելով այս հանգամանքը՝ հնարավո՞ր է լայնամասշտաբ պատերազմի վերսկսում:

-Գիտեք, իմ կարծիքով ապրիլյան իրադարձությունների քաղաքական ֆոնն ուրիշ է եղել, եւ հիմա էլ այլ զարգացում է, ինձ թվում է՝ այն ժամանակահատվածում տարածաշրջանում դերակատարություն ունեցող որոշ երկրների համաձայնությամբ է երեւի այդ ամենը կատարվել: Ես կարծում եմ, որ այսօր այդ իրավիճակը չկա, որովհետեւ, վերջ ի վերջո, իրավիճակ ստեղծող երկրներն էլ են համոզվել, որ հարցը ռազմական լուծում չունի, իսկ ռազմական լուծում ունենալու պարագայում չի իմացվի, գուցե այդ բոցը տարածվի նաեւ այն երկրներում, որոնք նախաձեռնում են, որոնք հովանավորում են, որոնք փորձում են այդ ամենին տոն տալ: Այնպես որ, ինձ թվում է՝ հիմա քաղաքական այլ կացություն է ստեղծված, մանավանդ այս վերջին ժամանակներում Սիրիայում, Իրաքում իրավիճակների սրումը, Ուկրաինայում ավելի լարված կացության ստեղծումը, ինչու ոչ, Հյուսիսային Կորեայի հետ կապված հարցերի ջրի երես դուրս գալը, քաղաքական նախադրյալ չկա, բայց պետք է ամեն անակնկալի պատրաստ լինել, այսինքն՝ ձեռքները պետք է ծալած չնստենք:

-Նկատենք, որ Ադրբեջանի պաշտպանության նախարար Զաքիր Հասանովն էլ օրերս իրենց սպաների հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել էր, որ պետք է պատրաստվեն լայնամասշտաբ պատերազմի…

-Ինձ թվում է՝ դա Ալիեւի երգի շարունակությունն է, որ անընդհատ դեպքից դեպք հիշեցնում է, որ մենք ուժի միջոցով հարցեր ենք լուծելու: Ես կարծում եմ, որ Ադրբեջանի քաղաքական ղեկավարությունը՝ ի դեմս նախագահի, պաշտպանության, արտաքին գործերի նախարարի, մշտապես փորձում են երեք հիմնական հարցեր լուծել, մեկը հայ հանրության վրա հոգեբանական ճնշման մեծացումն է, երկրորդը՝ ներքին լսարանի համար է, որ մենք չենք հաշտվել մեր տարածքների կորուստի հետ, որ ուժով էլ լինի մենք հետ ենք վերադարձնելու, եւ, վերջ ի վերջո, ուզում են երրորդ երկների վրա նաեւ ճնշում գործադրել, որ մենք չենք հաշտվել այս ամենին, մենք պետք է մեր ուզած ձեւով հարցին լուծում տանք: Այսինքն՝ սրանք ճնշման ձեւեր են, որ նոր բան չեն, եւ Զաքիր Հասանովն էլ այդ երաժշտախմբի, այսպես ասած, երգն է շարունակում:
Վահագն Հակոբյան




Լրահոս