Օրերս հայտնի դարձավ, որ կոմպոզիտոր, ՀՀ ժողովրդական արտիստ Տիգրան Մանսուրյանը առաջադրվել է «Գրեմմի» երաժշտական մրցանակաբաշխության միանգամից երկու անվանակարգում: Նրա հեղինակած «Ռեքվիեմ»-ը ներկայացված է «Լավագույն երգչախմբային ներկայացում» եւ «Լավագույն ժամանակակից դասական ստեղծագործություն» անվանակարգերում:
ՀՀ վաստակավոր արտիստ, ԱԺ պատգամավոր Շուշան Պետրոսյանը` Տիգրան Մանսուրյանի քրոջ դուստրը, «Ժողովուրդ» օրաթերթի հետ զրույցում, պատասխանելով հարցին, թե «Գրեմմիի» առաջադրվելը Մանսուրյանի նախաձեռնությո՞ւնն է եղել, թե՞ նրան համապատասխան առաջարկ է արվել, նշեց. «Նա չէր կարող ցանկություն հայտնել, այն էլ ինքը, հեչ երկրային չէ, ախր: Ես հստակ կարող եմ ասել, որ բացառվում է` ինքը առաջարկած լինի, կարծում եմ` նրա զարմանքը նույնքան մեծ է եղել, որքան մերը, եւ «Գրեմմիի» առաջադրվելը նրա համար նույնքան անսպասելի է եղել, որքան մեզ համար»:
Տիկին Պետրոսյանը շեշտեց` «Ռեքվիեմ»-ը աստվածային ստեղծագործություն է, եւ, անկախ «Գրեմմիի» արդյունքներից, մնալու է պատմության մեջ. «Տիգրան Մանսուրյանն ունի գործեր, որոնց ոչ բոլորն են ծանոթ, սակայն դրանք մնալու են հայ երաժշտության պատմության մեջ»,- ասաց նա:
Ի դեպ, տիկին Պետրոսյանը հիշեցրեց` առաջին անգամ չէ, որ Մանսուրյանի ստեղծագործությունն առաջադրվում է «Գրեմմիի». «Մանսուրյանի ստեղծագործությունը ներառված էր սաքսոֆոնահար Ժան Գարբարեկի (Jan Garbarek) ալբոմում, եւ այն 2004-ին առաջադրվել էր «Գրեմմիի»: Ես գիտեմ, որ Գարբարեկը, առհասարակ, հայկական երաժշտությանը ծանոթացել է Տիգրան Մանսուրյանի շնորհիվ: Նա ժամանակակից հնչողությամբ գործիքներով կատարել է մեր միջնադարյան հոգեւոր երաժշտությունը. դա ուղղակի ֆանտաստիկ է»:
Ի դեպ, տիկին Պետրոսյանը հիշեց Մանսուրյանի պատմած մի հետաքրքիր դրվագ` կապված հայկական երաժշտության ֆենոմենի հետ. «Մի առիթով Տիգրան Մանսուրյանը նկատել է, որ հայտնի ջազ դաշնակահար Քեյթ Ջարեթի (Keith Jarret) կատարումներում ինչ-որ հայկական բան կա: Նա հարցրել է` որտեղի՞ց: Պարզվել է` դաշնակահարի դայակը հայ է եղել եւ նրա համար միշտ երգել է Կամիտաս… Տեսեք` ինչ բան է կոմիտասյան երաժշտությունը…»:
Հիշեցնենք, որ ամենամյա «Գրեմմի» 60-րդ մրցանակաբաշխությունը կայանալու է հունվարի 28-ին Նյու Յորքում: Մանսուրյանը Ցեղասպանության զոհերի հիշատակին նվիրված «Ռեքվիեմ»-ի մասին ասել է. «Այս կտավը կյանքիս տասը տարին է արժեցել: Պետք էր ներխուժել արդեն ստեղծված ռեքվիեմների աշխարհը: Համարձակությունս ներեց, մուտք գործեցի ու երաժշտությանս մեջ հայ միաձայնության սկզբունքով պահանջվող բազմաձայնության բոլոր տեսակները կիրառեցի:
Որոշ հատվածներ եմ ներմուծել ռեքվիեմ, որտեղ սոպրանոն եւ բարիտոնը առանց նվագակցության ներկայացնում են հայկական երաժշտարվեստի հպարտ ու անսասան մտածողության ձեւը… Չափազանց շատ է այս տեքստով երգվել, ու ես գտա իմ բանալին` իրար եմ միացրել լատինական լեզուն ու բնիկ հայկական երգեցողությունը: Երգեցողությունն իրենով էր արել «Ռեքվիեմի» լատինական տեքստը: Ներկայացրել եմ հայ ժողովրդի համընդհանուր ցավը, ինչպես նաեւ իմ ընտանիքի պատմությունը»:
Աննա Բաբաջանյան