Գուցե կլինեն բացահայտումներ` ինչու և ինչպես տեղի ունեցավ պատերազմը. Հերիքնազ Տիգրանյան

ԱԺ «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր, Առողջապահության եւ սոցիալական հարցերի մշտական հանձնաժողովի նախագահի տեղակալ Հերիքնազ Տիգրանյանը «Ժողովուրդ» օրաթերթի հետ զրույցում հայտարարեց, որ ինքը տեղյակ չէ, թե ինչ ուժերի մասին էր խոսում ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, երբ հայտարարեց, որ կան պատերազմ հրահրելով հողեր հանձնել ցանկացող անհատներ եւ մութ, դավադիր ուժեր:

-Տիկի՛ն Տիգրանյան, խորհրդարանի ընդդիմությունը կարծում է, որ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի` Հայաստանի դատարանների մուտքերն ու ելքերը փակելու հորդորը ճիշտ չէր, ավելին` օրենքի խախտմամբ է այն իրականացվել: Ըստ Ձեզ` պետք էր նման քայլի դիմել, որպեսզի դատաիրավական համակարգը «կարգի հրավիրվի»:

-Ես համարում եմ դա Նիկոլ Փաշինյանի լիազորություններից բխող քաղաքական քայլ, քաղաքական խոսք, որին հետեւեցին նաեւ հանրության համապատասխան գործողությունները: Ցավոտ ու մտահոգիչ չպետք է համարել այդ երեւույթը, որովհետեւ ինքը սինվոլիկ ակցիա էր ըստ երեւույթին ու ինքը որոշակի ժամանակով էր հայտարարված: Ուղղակի ժողովուրդը իր արդարադատությանը փորձում էր տեր կանգնել:

-Բայց դա ճնշում որակվեց դատական իշխանության վրա:

-Դա ճնշում չէր. ճնշումը լինում է կոնկրետ գործով կոնկրետ դատարանի նկատմամբ եւ կոնկրետ դատավորի նկատմամբ իր վարույթում գտնվող կոնկրետ գործի վերաբերյալ: Այս դեպքում կոնկրետ դատավորի վրա ուղղված գործողություն չէր, որովհետեւ հանրապետության բոլոր դատարանների մուտքերի մոտ էին մարդիկ հավաքվել, կոնկրետ գործով չէր, որ ասեինք` կոնկրետ այս գործով հանրությունը ճնշում գործադրեց, ու կոնկրետ պահանջ չկար` դատարաններին ուղղված, կար ընդամենը անկախ դատարան ստեղծելու հանրային պահանջ: Եթե այդպես դիտարկենք, ապա պետք է ասենք, որ այս 4 օրվա ընթացքում Ռ. Քոչարյանի կողմնակիցները ուղղակի ճնշում էին դատարանին: Սա, ըստ էության, պիկետ էր, քան ուղղված էր ինչ-որ մի բանի:

Օրինակ` ես Վերաքննիչ դատարանի դիմաց չգիտեի` ով է նիստ անում, ում վարույթում է գործ ընթանում: Մենք պատգամավորներով բոլոր դատարանների մոտ էինք նրա համար, որ թյուրընկալում տեղի չունենա դատավորների ու հավաքված մարդկանց միջեւ, ու զերծ պահենք ավելորդ կրքերից ու բախումներից: Սա հերթական ապացույցն էր, որ հանրությունը ցանկանում է ունենալ անկախ դատական համակարգ:

-Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը եւս մեկ ուշագրավ հայտարարությամբ հանդես եկավ` նշելով, որ կան անհատներ եւ մութ ու դավադիր ուժեր Արցախում, որոնք, պատերազմ հրահրելով, ուզում են հողեր հանձնել: Որո՞նք են այդ ուժերը:

-Չեմ կարող ասել, որովհետեւ չգիտեմ, թե ում նկատի ուներ: Այդ հարցում ֆրակցիայում քննարկում չենք ունեցել. ում նկատի ուներ, դրա մասին գաղափար չունեմ:

-Բայց, քաղաքագետների կարծիքով, հարկավոր էր բաց տեքստով խոսել, որպեսզի այդ հայտարարությունը անլուրջ չթվա: Չե՞ք կարծում, որ հարկավոր էր բացել փակագծերը:

-Կարծում եմ՝ ոչ, որովհետեւ այստեղ կար պետական գաղտնիք պարունակող տարրեր: Նա` որպես պետության ղեկավար, ունի անհրաժեշտ բոլոր այն տեղակատվությունը երկրի կառավարումն իրականացնելու համար, բայց որը հանրային եւ հրապարակմանը ենթական տեղակատվություն չէ, այլ անհրաժեշտ է օպերատիվ իրավիճակին տիրապետելու եւ երկրի կառավարման համար:

Օրինակ` ինձ կոնկրետ անձեր չեն հետաքրքրել, որովհետեւ կարեւորը` երկիրը մնա անցնցուն վիճակում: Բայց, կարծում եմ, որ կշարունակեն իշխանությունների նկատմամբ, եթե այլ բան չգտնեն մեղադրելու, միակ բանը նորից սադրելու ու կրկին այդ թեման շահարկելու: Դա հանրության համար ամենազգայուն թեման է. սա շահարկման թեմա են սարքել, սրբապղծություն է անընդհատ այդ թեմայի մասին շահարկումներ անելը: Ու սա արվում է այն ժամանակ, երբ առաջին քաղաքական, պետական գորիչն է, ով բարձրացնում է Արցախը բանակցային սեղան բերելու հարցը: Սա նշանակում է ասածի ու գործի անհամապատասխանություն:

-Իսկ ի՞նչ պետք է բացահայտի ԱԺ քննիչ հանձնաժողովը` Ապրիլյան պատերազմի հետ կապված, որի մասին բարձրաձայնել է ՀՀ վարչապետը:

-Քննիչ հանձնաժողովը պատասխան կտա մութ մնացած հարցերին, որ, «ԱԺ կանոնակարգ» օրենքի համաձայն, հենց ԱԺ պաշտպանության եւ անվտանգության հարցերի մշտական հանձնաժողովը պետք է լինի, ու հանձնաժողովը քննության կառնի քառօրյա պատերազմի ընթացում կատարվածը: Գուցե կլինեն այնպիսի բացահայտումներ, թե ինչու տեղի ունեցավ պատերազմը եւ ինչպես տեղի ունեցավ:

Դրանք հարցադրումներ են, որ պետք է պատասխան ստանան: Ես կարծում եմ, որ առաջիկայում ամեն ինչ պարզ կլինի:

Զրուցեց ՍՈՆԱ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ