Որոշել են հեղափոխություն անել

Հրամանը իջեցվել է:

Որոշել են ապրիլի 28-ից Հայաստանում հեղափոխություն սկսել: Մինչև այդ ձնագնդի էֆեկտով զարգացումներ կլինեն:

Այսքան ուշացնելու պատճառը Ալիև – Սարգսյան հանդիպումն էր: Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կողմից Քոչարյանին խաղադաշտ մտցնելու ամենաիրական տարբերակը «Ղարաբաղը փրկելն է»:

Իլհամ- Սերժ հանդիպումից հետո բոլորը միասին կխնդրեն Քոչարյանին վերադառնալու քաղաքականություն, որպեսզի «փրկի Ղարաբաղը դավաճան Սերժից»: Միանգամից բոլորը կսկսեն քարկոծել Սերժին և մոռանալով Քոչարյանի անցյալը `  կսկսեն գովաբանել նրան, որպեսզի հասցնեն վարչապետի աթոռին, ինչպես դա կատարվեց 2007թ.-ին Տեր- Պետրոսյանի դեպքում:

Սերժը կմտածի Քոչարյանը իր ընկերն է և ամեն ինչ սահուն կլինի. այդպես էր մտածում ժամանակին նաև Սամվել Բաբայանը:

Ռուսաստանին կթվա թե Ռոբերտը կգա իշխանության, կմնա վարչապետ ընդունելով `  Պուտինին ` որպես գերագույն նախագահ, իսկ Ղարաբաղը կմիացնի Ռուսաստանին ու ամեն ինչ հեշտ ու հանգիստ կանցնի:

Սակայն Սերժին լրիվ փալաս սարքելուց հետո կհասկանան, որ խաբվել են, ինչից հետո ցավոք սրտի Հայաստանում շատ արյուն կթափվի:

Սերժը դիմադրելու ոչ մի ռեսուրս չունի: Նրան հաշված օրերի ընթացքում բոլորը կլքեն: Այնպիսի գաղտնիքներ կբացահայտվի, որ բոլորը անակնկալի կգան: Զավեշտալին այն է, որ Լևոնը, Ռոբերտը և Սերժը նույն գաղափարի մարդիկ են:

Եթե Սերժը փորձում է ազատագրած 5 շրջանները հետ տալ ու համ’ արևմուտքի աչքին բարի ղեկավարի համբավ ձեռք բերել, համ էլ մտածում է մինչև իր ղեկավարման ժամկետի ավարտը կարող է այսպես ձգել: Ապա Լևոնն ու Ռոբերտը պատրաստ են Ղարաբաղը միանգամից հանձնել Ռուսաստանին:

Այսինքը նրանցից ոչ մեկը այդպես էլ չհասկացավ, որ ազգի դավաճանը իր երկրի, ժողովրդի ապագան ու շահերը այլ երկրի շահերին նվիրաբերելն է: Ու կապ չունի այդ ազգը կամ երկիրը որն է:

Եթե այդ ամենը չի ելնում հայ ժողովրդի շահերից, դա ազգի դավաճանություն է: Եթե խոսենք մեր էպոսի լեզվով, ապա Իլյա Մուրոմեցը – Սվյատագորին է ընդունել որպես մեծ եղբայր, այլ ոչ թե հակառակը: Սակայն Լևոնի, Ռոբերտի և Սերժի համար դա անհասանելի է, որովհետև նրանք մեր էպոսի «ցռան վերգո» համակարգից են:

Շուտով կանցնենք Քեռի Թորոս համակարգին: Ցավոք սրտի անցումը սահուն չի լինի, որովհետև ամեն ինչ շատ է ապականվել:

Արարատ Ասրյան