Ինչպես մերօրյա գրեթե բոլոր ազդեցիկ պաշտոնյաները, այս պաշտոնյան էլ Հանրապետական կուսակցության անդամ է, նժդեհյան գաղափարախոսության ջահակիր:
Տավուշի մարզպետ Արմեն Ղուլարյանը «ամենաերկարակյաց» մարզպետերից է, և ըստ շրջանառվող լուրերի` նա իրաթոռին ամուր կառչած է մնում նաև անբացատրելի հմայքի ու բոլորին (հիմնականում վերադասին) հատուկ ժպիտներ շռայլելու շնորհիվ:
Վաստակաշատ մարզպետի պաշտոնավայրն իր ծննդավայր Իջևանն է: Ա. Ղուլարյանը ավարտել է Երևանի Կ.Մարքսի անվան պոլիտեխնիկական ինստիտուտը և ստանալով ճարտարապետի մասնագիտություն` հետագայում տեղը տեղին նախագծել է իր հետագա կենսագրությունը` մշտապես զբաղեցնելով բարձր պաշտոններ:
1999 թվականից մինչ օրս նա իր գործունեության պիկում է` իբրև հայրենի եզերքի մարզպետ: Ինչպես որոշ մարզպետեր, նա ևս ունի զինվորական կոչում` ՀՀ զինված ուժերի փոխգնդապետ է:
Ղուլարյանը շատ ճկուն քաղաքականություն է վարում գրեթե բոլոր ոլորտներում: Թերևս դա է պատճառը, որ երբ 2009թ-ին կառավարությունն, ըստ հաստատված չափանիշների, գնահատեց մարզպետերի աշխատանքը, պարզվեց, որ առավելագույն միավորներ է հավաքել Տավուշի մարզը և, փաստորեն, Արմեն Ղուլարյանն էլ դարձել է «գերազանցիկ» մարզպետ:
Ուշագրավն այն է, որ մարզպետերի աշխատանքի գնահատողները եղել էին ՀՀ նախարարություններն ու կառավարությանն առընթեր որոշ օղակներ` ոստիկանություն, ԱԱԾ, Անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտե:
Թե ինչ կերպ է կարողացել Ա.Ղուլարյանը շահել այդ կառույցների համակրանքը, իրեն է հայտնի, բայց որ Տավուշի բնակիչները «անշնորհակալ» ժողովուրդ են, ամենևին չեն ոգևորվել իրենց մարզպետի 93.51 միավորից և անընդհատ դժգոհում են իրենց դժվար ապրուստից, միանշանակ է:
Օրինակ` Բերդ և Նոյեմբերյան քաղաքների բնակիչների հետ զրույցներում հաճախակի կարելի էր լսել. «Մեզ համար ոչ լավ բան ա արել, ոչ վատ: Կարողա իրա հարազատ իջևանցիների համար մի բան արելա»:
Այսպես թեականով էլ մարդը աշխատում է և շարունակում իր գործունեությունը: Նրա հարաբերությունները շատ ջերմ են մնում բոլոր ժամանակների վարչապետերի հետ, փաստորեն,բոլորի հետ էլ վարպետորեն կարողանում է իր գործն առաջ տանել: Ակամա հիշում ես «Խաղաղ Դոն» ֆիլմը, երբ իշխանություններն անընդհատ փոփոխվում են, իսկ ծերուկ կազակն ամեն անգամ փոխում է իր գլխարկը, որպեսզի յուրային համարվի:
Արմեն Ղուլարյանին ոչ մի դիտողություն, էլ չենք ասում նկատողություն, չի սպառնում: Նույնիսկ այն ժամանակ, երբ հեկտարներով գլխատվել են Տավուշի անտառները, նա երբևէ պատասխանատվության չի ենթարկվել: Ինչքան էլ ուզում է աղմկեն բնապահպանները, միևնույն է, Տավուշի մարզպետի կարգավիճակը դրանից չի փոխվում:
Քննադատությունն էլ զարմանալիորեն շրջանցում է նրան: Անգամ, երբ վրացիները «կսմթելով» խլում են Տավուշի հողերը, ոչ ոքի մտքով չի էլ անցնում մեղադրանքի սլաքն ուղղել մարզպետի կողմը: Նրա գործերն ընթանում են սահուն ու բնականոն հունով: Կարծես թե այդպես էլ պետք է լինի, և այս մարզից դժգոհության ոչ մի ալիք չպետք է հասնի վերադասի ականջին:
Մինչդեռ, օրինակ, ՀՀ բնապահպանության նախարարությունը մեծ աղմուկ էր բարձրացրել, երբ փետրվար ամսին «Հայանտառի» Ճամբարակի անտառտնտեսության թիվ 11 անտառամասից մի քաղաքացի ապօրինի ծառեր էր հատել: Վերջինիս դեմ նաև քրեական գործ հարուցվեց:
Այդուհանդերձ, Ա.Ղուլարյանն իր մարզպետության երկարուձիգ տարիներին հասցրել է բազմաթիվ չարաշահումներ ու խախտումներ թույլ տալ: ԱԺ Վերահսկիչ պալատը ապօրինության բազմաթիվ դեպքեր է արձանագրել Տավուշի մարզում:
Օրինակ` հսկիչ չափագրումների արդյունքում կատարողականներով ցույց են տրվել և հաստատվել վճարված, սակայն փաստացի չկատարված շինարարական աշխատանքներ, որոնց ծավալային հավելագրումները կազմել են 63 մլն 421.9 հազ. դրամ:
Ա.Ղուլարյանը լավ գիտի իր «գինը», և թերևս այդ պատճառով էլ սխալ հաշվարկված նախահաշվային գումարի արդյունքում 14 մլն 559.7 հազար դրամի աշխատանքների թանկացում է կատարվել:
Ու եթե մարզի ղեկավարը մեծ ուշադրություն է դարձնում իր իմիջին, ապա նրա հեչ պետքն էլ չի եղել, երբ անորակ կատարված աշխատանքների գումարը կազմել է 20 մլն 115.9 հազ դրամ:
Մարզպետարանի քաղաքաշինության վարչությունը անհրաժեշտ վերահսկողություն և հետևողականություն չի ցուցաբերել թերությունները և խախտումները կանխելու ուղղությամբ:
Բավարար միջոցներ չեն ձեռնարկվել մարզի վարչական սահմաններում գործող հանքարդյունահանողների կողմից հողօգտագործման օրինականությունը ապահովելու, հէկ-երի կառուցապատման համար տրամադրված հողամասերը նպատակային օգտագործելու ուղղությամբ:
Այս և նմանատիպ անհաշիվ չարարաշահումներ են կատարվել մարզպետարանի հարկային, առողջապահական, սոցիալական ոլորտներում, բայց դա չի խանգարում, որ մարզպետը նույն ոգով ու նույն ժպիտով շարունակի իր գործունեությունը:
Այստեղ հարկ է արժանին մատուցել նաև նրա անկեղծությանը. երբ կառավարությունը տնտեսական ճգնաժամի պայմաններում առաջարկել էր կրճատել մարզպետերին տրվող վառելանյութի գումարը, Ղուլարյանը հանդես էր եկել ինքնախոստովանությամբ և ազնվորեն հայտարարել էր. «Թող կրճատեն, մենք էլ կսկսենք ծառայողական մեքենաները քիչ ծառայեցնել սեփական կարիքների համար»:
Մեկնաբանությունները թողնելով ընթերցողին` նկատենք, որ Ղուլարյանը մեծ հաջողությամբ շարունակում է իր գործունեությունը Տավուշի մարզում ` մնալով «գերազանցիկ» մարզպետ:
ԱՐՄԵՆ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ