«Ուտելու արդյունքում ճարպակալած պաշտոնյան չպետք է թիկնապահ պահի»:

Հետաքրքիր մարդ է Պարույր Հայրիկյանը: Ճարպերը դեռ պաշտպանվածության նշան չեն: Ավելին, հայտնի է, որ ծանրաքաշ մարդիկ դժվարությամբ են տեղաշարժվում ու, հետեւաբար, պաշտպանվելու ավելի նվազ հնարավորություններ ունեն: Այնպես որ, հատկապես ճարպակալած պաշտոնյաների համար խիստ անհրաժեշտություն է թիկնապահներ ունենալը, ինչը մեր ժամանակներում առավել քան երբեւէ մոդայիկ է: Ու բոլորովին նշանակություն չունի՝ տվյալ մարդը պաշտպանության կարիք ունի, թե ոչ. գլխավորը «պրեստիժն է»: Իսկ «Հարսնաքար»-ի դեպքերը ցույց տվեցին, որ ամենագլխավորը թիկնապահների անվտանգ գործունեությունն է: