Այս օրերին մեկը մյուսին հաջորդող քաղաքական նշանակալի գործընթացների արանքում տեղի են ունենում որոշ իրադարձություններ, որոնք այլ պարագայում կարժանանային լրատվամիջոցների ու հանրության բուռն քննարկմանը: Սակայն ներկայիս սրընթաց զարգացումներում դրանք մի տեսակ կորում են: Մինչդեռ ափսոս, քանի որ հայ քաղաքագիտական մշակույթը հարստանում է այնպիսի եզակի նախադեպերով, որոնք իրենց զավեշտալիությամբ պարզապես աբսուրդի են հասնում: Խոսքն իհարկե Վարդան Օսկանյանին անձեռնմխելիությունից զրկելու` ՀՀ գլխավոր դատախազի միջնորդության կամ մարտի 1-ի գործով նոր ժամանակավոր հանձնաժողով ստեղծելու մասին չէ, թեպետ երկու դեպքում էլ առկա է զավեշտի որոշակի չափաբաժին: Օսկանյանի դեպքում` քանի որ ԱԺ մեծամասնությունը կազմող քրեաօլիգարխիկ պատգամավորների ֆոնին նա պարզապես ազնվության տիպար է թվում, իսկ մարտի 1-ի նոր հանձնաժողովի դեպքում էլ` քանի որ դրա հավանական անդամները կարող են լինել նույն այդ մարտի 1-ում առանցքային դերակատարություն ունեցած անձինք` ի դեմս Նիկոլ Փաշինյանի, Գագիկ Ջհանգիրյանի, Գրիգոր Գրիգորյանի եւ Վարդան Օսկանյանի: Թեեւ վերջինը` արդեն դժվար թե: Ի դեպ, այդ երկու գործընթացները բավական հետաքրքիր զուգամիտմամբ տեղի ունեցան: Եվ ստացվեց այնպես, որ եթե մարտի 1-ի բացահայտում պահանջող ՀԱԿ-ը փորձի պաշտպանել Օսկանյանին, կստացվի, որ նա պաշտպանում է մարտի 1-ի գլխավոր պատասխանատուներից մեկին:
Սակայն շարունակելով զավեշտալի գործընթացների թեման եւ մինչ բուն զավեշտին անցնելը` հիշատակենք սոցիալական ապահովության պետական ծառայության նախկին պետ Վազգեն Խաչիկյանի ձերբակալությունը: Նա ոչ միայն իր համար հանգիստ ապրում էր հայրենի Ախթալայում, այլեւ հետ չէր մնում նաեւ մայրաքաղաքային էլիտար իշխանական «տուսովկաներից»: «Խեղճն» ինչ իմանար, որ չարաշահումների ու յուրացումների հայտնաբերումից այսքան ժամանակ անց դառնալու է նախընտրական PR-ի հերթական մատաղացուն: Սակայն այս շաբաթվա զավեշտների թոփ հնգյակում, իհարկե, առաջին տեղը գրավում է «Ժառանգություն» կուսակցության առաջնորդ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի` Սերժ Սարգսյանին ուղղված 15-կետանոց նամակի պատասխանը… Հովիկ Աբրահամյանի կողմից: Պատկերացնո՞ւմ եք, այդ պատասխանը սկսվում է հետեւյալ տողերով. «Հարգելի՛ պարոն Հովհաննիսյան, շնորհակալություն եմ հայտնում ՀՀ նախագահ, ՀՀԿ նախագահ Սերժ Սարգսյանին հասցեագրված նամակի համար»: Անհասկանալի է միայն, Հովիկ Աբրահամյանի մոտ անձի երկվությո՞ւն է սկսվել, եւ նա մտածում է, որ ինքը Սերժ Սարգսյանն է, թե՞ նա ուզում է Արմեն Արզումանյանի հացը կտրել, քանի որ որեւէ բարձրաստիճան պաշտոնյայի անունից Ս. Սարգսյանին ուղղված նամակի մասին տեսակետ կարող է արտահայտել միայն վերջինիս մամուլի խոսնակը:
.gif)
