Բժշիկը չպետք է պաշտպանված լինի ավելին, քան քաղաքացին. Լյուդմիլա Սարգսյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթը զրուցել է ԱԺ առողջապահության, մայրության եւ մանկության հարցերի մշտական հանձնաժողովի անդամ Լյուդմիլա Սարգսյանի հետ` վերջին շրջանում ծննդկանների ու հղի կանանց մահացության դեպքերի եւ դրանց հետ կապված համապատասխան մարմինների արձագանքի շուրջ:

-Տիկի՛ն Սարգսյան, վերջին շրջանում շատ խոսվեց տարբեր բժշկական հաստատություններում ծննդկանների մահվան դեպքերի եւ իրավապահ համակարգի կողմից հարուցված գործերի մասին: Հարազատները մեղադրում են բժիշկներին, վերջիններս էլ փորձում են պաշտպանվել: Նման իրավիճակում ինչպե՞ս է հնարավոր բացահայտել ճշմարտությունը եւ, ի վերջո, պարզել, թե ում մեղքով են տեղի ունեցել այդ ողբերգությունները:

-Դեպքերն արտառոց չեն, բայց ցավալի են: Առողջապահական ոլորտում նման դեպքեր լինում են: Ես նախ հնչեղությունը բարձր եմ գնահատում, որովհետեւ դա զգոնության է բերում նաեւ բոլոր այն բժիշկներին, որոնք իրենց երբեմն թույլ են տալիս անպատասխանատվություն՝ մոռանալով իրենց երդման մասին: Հնչեղությունը շատ կարեւոր է, եւ ես կարծում եմ, որ դա նաեւ նախարարության աշխատանքի արդյունքն է, ոչ թե լրագրության: Նախարարությունում արձագանքում են իրավիճակներին, եւ կարծում եմ, որ շատ դեպքերում, այո՛, թյուրիմացության պատճառով, բացթողման պատճառով հիվանդը զրկվում է կյանքից: Բայց էնպես չէ, որ դա միշտ բժշկի մեղքով է լինում: Դուք լրագրողներդ էլ երբեմն իրավիճակը ավելի աղմկոտ եք դարձնում, եւ բժիշկը թիրախ է դառնում: Չնայած ես գիտեմ մեր պրակտիկայում, մեր կյաքում բազմաթիվ բժիշկների, որոնք իրենց պարտականությունները կատարելիս շատ հաճախ թերանում են: Կա երկկողմանի սխալ:

-Այնուամենայնիվ, տիկի՛ն Սարգսյան, անկախ նրանից, թե ինչպիսի հնչեղություն է լինում, փորձը ցույց է տալիս, որ նման դեպքերում որեւէ բժիշկ լիարժեք պատասխանատվության չի ենթարկվում:

-Համակարծիք եմ: Շատ դեպքերում, այո, բժիշկն իրոք կարգազանց է, իրոք իր պարտականություններում թերանում է եւ նա պետք է պատժվի: Դժբախտաբար մինչեւ հիմա հաջողվում է խուսափել: Ես ինքս արդեն թացը չորից տարբերելու հնարավորություն չունեմ, որովհետեւ երբեմն երկկողմանի կարծիքների մեջ ուղղակի խճճվում ես: Մի կողմից՝ մեղադրանք, մուս կողմից՝ պաշտպանություն, որը լրիվ հակառակ պատկերն է ներկայացնում: Էստեղ արդեն անհրաժեշտ է դատական գործընթաց, որի արդյունքում ճշմարտությունը ջրի երես է դուրս գալիս: Կարծում եմ՝ դա անհրաժեշտ է: Բայց նախօրոք մեղադրել՝ բացառելով անմեղության կանխավարկածը, ես հակված չեմ նման բաների: Կարծում եմ՝ մենք որոշակի առաջընթաց ունենք, բայց բժշիկը չպետք է պաշտպանված լինի ավելին, քան քաղաքացին: Տվյալ դեպքում քաղաքացին զոհ է:

-Օրերս ՀՀ վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը նկատողություն արեց որոշ նախարարների, այդ թվում նաեւ խոսեց առողջապահության ոլորտում առկա խնդիրների մասին: Հետեւե՞լ եք այն խնդիրներին, որոնց մասին խոսեց վարչապետը, կիսո՞ւմ եք նրա տեսակետը:

-Ես գտնում եմ, որ եթե նույնիսկ նախարարը լավ է աշխատում, նա չի կարող չթերանալ ինչ-ինչ հարցերում: Եվ վարչապետի դիտողությունը դրական եմ գնահատում: Դա ավելի է զգոնացնում, ավելի շատ պատասխանատվության է մղում տվյալ ոլորտի պատասխանատուին: Իսկ ինչո՞ւ պետք է նախարարը չքննադատվի:

-Տիկի՛ն Սարգսյան, իսկ Դուք փորձե՞լ եք որեւիցե դեպքի հետ կապված, օրինակ, ծննդկան Մերի Մարգարյանի կամ մեկ այլ մահվան գործով դիմել եւ որպես հանձնաժողովի անդամ` միջամտել, որպեսզի մեղավորները պատժվեն:

-Անկեղծ պետք է ասեմ՝ ոչ: Միգուցե դա էլ իմ թերությունն է, բայց ես վստահ չեմ: Երեւի հենց այդ պատճառով ես չեմ փորձել մտնել այդ գործի մեջ: Ես վստահ չեմ, որ ես կարող եմ հասնել ճշմատությանը :Ես շուրջ 4-5 տարի առնչվել եմ դատարանների հետ եւ հասկացել, որ էստեղ ճշմարտության հասնելը շատ բարդ է: Միգուցե նաեւ դա է պատճառը, որ ես ավելի շատ հավատում եմ էվոլուցիոն պրոցեսների ընթացքում բարեփոխումներին, որոնց արդյունքում նաեւ դատական համակարգում որոշակի դրական տեղաշարժեր կլինեն: Ես նորից հույսս կապում եմ սերնդափոխության հետ, որովհետեւ սերունդը, որ մենք ունենք, դատական համակարգում նրանք այլ մեթոդների են սովոր: Նրանք սովոր են, որ իենց հրահանգավորեն, թե ինչպիսի վճիռներ կայացնեն: Նրանք հիմնականում քաղաքականացված են: Հետեւաբար ես հավատում եմ, որ դանդաղ կգնանք դրան: Իհարկե, դա չի նշանակում, որ դժգոհությունը շատ արագ կկրճատվի, ոչ, որովհետեւ մեր քաղաքացու դժգոհությունը պայմանավորված է անարդարությամբ, որը համատարած է:

Զրուցեց ՔՆԱՐ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆԸ