Սերժ Սարգսյանի նախապայմաններից ոչ մեկն էլ Ադրբեջանի համար ընդունելի չէ.Վադիմ Դուբնով

Երեկ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահներին կոչ են արել սկսել Լեռնային Ղարաբաղի իրավիճակի կարգավորման հարցով ուղիղ բանակցությունները: Ըստ այդմ, սպասվում է, որ երկու երկրների ղեկավարները կհանդիպեն մայիսի 16-ին Վիեննայում, իսկ հանդիպմանն էլ ներկա կլինեն Ռուսաստանի Դաշնության արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովը, Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարար Ժան-Մարկ Էյրոն եւ ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Ջոն Քերին:

Սակայն ՀՀ նախագահի նստավայրից երեկվա դրությամբ հանդիպման մասին որեւէ պաշտոնական տեղեկատվություն չկար: «Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւի հետ Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանի հնարավոր հանդիպման մասին մենք կտեղեկացնենք պատշաճ կարգով», – ի պատասխան լրատվամիջոցների հարցմանը՝ երեկ նշել էր ՀՀ նախագահի մամուլի խոսնակ Վլադիմիր Հակոբյանը: Իսկ Ադրբեջանի նախագահի վարչակազմից էլ հայտարարել էին, որ չգիտեն երկու երկրների նախագահների հնարավոր հանդիպման օրը:
Առաջիկայում սպասվող հանդիպման հնարավոր ազդեցության եւ ԼՂՀ հակամարտության կարգավորման ներկայումս իրատեսական տարբերակների շուրջ «Ժողովուրդը» զրուցեց ռուս քաղաքական վերլուծաբան Վադիմ Դուբնովի հետ:

-Պարո՛ն Դուբնով, այս փուլում երկու երկրների ղեկավարների հանդիպումն ի՞նչ ազդեցություն կարող է ունենալ հակամարտության լուծման վրա:

-Ես կարծում եմ, որ դա ավելի շուտ կլինի արձանագրային հանդիպում, որը կկայանա ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների ջանքերի արդյունքում, ովքեր փորձում են հաշտեցնել կողմերին կամ գոնե «հանգցնել» ապրիլի 2-ին Ղարաբաղում սկսված կրակը: Այդ պատճառով, ես կարծում եմ, որ սա ավելի շուտ հանդիպում կլինի հանդիպման համար, որը սակայն չի նսեմացնում դրա արժեքը: Ի վերջո, սա ավելի լավ է, քան թե ընդհանրապես հանդիպման բացակայությունը:

-Այսինքն՝ Դուք կարծում եք, որ այս հանդիպումը որեւէ էական ազդեցություն չի ունենա՞:

-Ո՛չ, որովհետեւ հակամարտող երկու կողմերի առաջարկները միմյանց համար ընդունելի չեն: Բնականաբար, Սերժ Սարգսյանը հանդիպման է գնում այնպիսի առաջարկներով, որոնք ընդունելի չեն լինի Ադրբեջանի համար եւ հակառակը:

-Սերժ Սարգսյանը բանակցությունների վերսկսման երեք նախապայման է առաջադրել: Ըստ Ձեզ՝ Ադրբեջանի դիրքորոշումն ինչպիսի՞ն կլինի:

-Ես կարծում եմ, որ այս նախապայմաններից ոչ մեկն էլ Ադրբեջանի համար ընդունելի չէ: Ադրբեջանը ոչ մի դեպքում չի համաձայնի, որ Ղարաբաղը վերադառնա բանակցությունների սեղանին, դա ակնհայտ է: Այդ ուղղությամբ Հայաստանի նախագահի ցանկացած քայլ հակընդդեմ կլինի Ադրբեջանի ընդհանուր հռետորաբանությանը, որն այժմ առկա է երկրի ներսում:

-Ի վերջո, ի՞նչ եք կարծում՝ ինչո՞ւ այս փուլում նախագահները կհամաձայնեն հանդիպել:

-Ես կարծում եմ, որ հանդիպման որոշումը երկու նախագահների համար էլ շատ դժվար է տրվել: Նրանցից յուրաքանչյուրը երկրի ներսում պետք է բացատրի, թե ինչու է համաձայնել գնալ հանդիպման, քանի որ նրանցից յուրաքնաչյուրն էլ չորսօրյա պատերազմում իրենց են հաղթող հայտարարել: Ես կարծում եմ, որ հանդիպման համաձայնությունը ձեռք է բերվել համանախագահների ճնշման ներքո: Երկու կողմերն էլ որպես հաղթող են գնում, վստահ, որ իրենք են հաղթել եւ այդ պատճառով էլ կարծում են՝ բանակցելու ոչ մի իմաստ չկա:

-Այդ դեպքում Դուք ինչպե՞ս եք տեսնում կոնֆլիկտի լուծումը:

-Ես մոտ ապագայում չեմ տեսնում կոնֆլիկտի լուծումը: Բանակցություններ, իհարկե, հնարավոր են, սակայն հետագայում պատերազմական գործողությունները բացառելու նպատակով միայն: Կոնֆլիկտի լուծման համար հիմա չկա ռեսուրս, քաղաքական կամք եւ օբյեկտիվ պայմաններ ոչ մի երկրի կողմից:

-Իսկ Դուք կրակի դադարեցման մասին նոր համաձայնագրի կարիք տեսնո՞ւմ եք:

-Կրակի դադարեցման մասին նոր համաձայնագիրը չի կատարվի այնպես, ինչպես չի կատարվում գործողը: Այդ պատճառով ես չեմ տեսնում այնպիսի մեխանիզմներ, որոնք նոր համաձայնագրի գործելու հնարավորություններ կստեղծեն:

-ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի աշխատանքը Ձեզ գոհացնո՞ւմ է:

-Մինսկի խումբն այնպես չի գործում, ինչպես պետք է գործի: Այժմ այլ ձեւաչափ է անհրաժեշտ, որտեղ համանախագահները կկարողանան անհատապես աշխատել, իհարկե, միմյանց հետ կոորդինացնելով, որը հնարավորություն կտա չեզոքացնել միմյանց միջեւ առկա ակնհայտ անհամաձայնությունները:

-Այսինքն՝ նոր ձեւաչա՞փ է անհրաժեշտ: Վերջերս կրկին ակտիվացել են Գերմանիայի դերակատարության մեծացման շուրջ խոսակցությունները:

-Ոչ թե նոր ձեւաչափ է անհրաժեշտ, այլ այն անխուսափելի է, քանի որ հինն արդեն չի աշխատում: Սակայն այն փաստը, որ հինը չի աշխատում, երաշխիք չի տալիս, որ կհայտնվի նորը: Իհարկե, փորձեր կարվեն այլ տարբերակներ գտնելու, բայց ամեն ինչ կհանգեցնի Մինսկի խմբի գոյության անխուսափելիությանը: Որքան էլ այլ փորձեր կատարվեն, վերահսկողության փաթեթը կլինի Ռուսաստանի եւ ԱՄՆ-ի, մի փոքր էլ Ֆրանսիայի ձեռքում:

Նաիրա Հովհաննիսյան