ՊԵՏՔ Է ԼԻՆԵԼ ԱՆԿԵՂԾ ԵՎ ԱՍԵԼ ԱՅՆ, ԻՆՉ ՄՏԱԾՈՒՄ ԵՍ

Հարցազրույց ՀՀ մշակույթի նախարար Արմեն Ամիրյանի հետ:

-Պարո՛ն Ամիրյան, Դուք առաջինն էիք, ով, որպես նախարար, նշանակման մանրամասներն այդքան բաց ու անկեղծ պատմեց, բայց այն հանրության մոտ քննադատության առիթ դարձավ, եւ Դուք Ձեր հարցազրույցներից մեկում դրանք համարել եք ցինիզմի աստիճան քննադատություններ: Սպասո՞ւմ էիք հանրության կողմից նման արձագանք:
-Ես կարծում եմ՝ դա մշակույթի պակասն է մեր իրականության մեջ, թերեւս մշակույթի նախարարությունը կոչված է հենց այդ մարդկային տրամադրությունները եւ մարդկային փոխհասկացողությունը լրացնելու, որն այսօր կա մեր իրականության մեջ:
-Հանրությունը Ձեր ՀՀԿ-ական դառնալն այնքան էլ լավ չընդունեց: Օրինակ՝ վարչապետն ասել էր, որ ՀՀԿ-ին անդամակցելն իր վարկանիշի վրա բացասական է անդրադարձել, իսկ Ձեր դեպքում ինչպե՞ս է, չե՞ք փոշմանել:
-Ես չեմ հետեւում վարկանիշներին, ես հետեւում եմ այն ծրագրերի արդյունքներին, որը փորձում ենք իրականացնել:
-Լինում են, որ իշխանության ներսում քննարկումների ժամանակ անհամաձայնություններ են լինում, Դուք ինչպե՞ս եք արտահայտվում:
-Յուրաքանչյուր ժամանակ յուրովի, իհարկե, լինում են անհամաձայնություններ: Հակասությունների եւ անհամաձայնությունների մեջ է ծնվում ճշմարտությունը, բայց թե ինչպես, յուրաքանչյուրի դեպքում յուրովի:
-Նախկին նախարար Հասմիկ Պողոսյանին շատ էին քննադատում, հավանաբար նաեւ դա էր պատճառը, որ Ձեր նշանակումը լավ ընդունվեց: Ինչպե՞ս եք գնահատում Հասմիկ Պողոսյանի գործունեությունը, ի՞նչ վիճակում է նա ոլորտը հանձնել Ձեզ:
-Հասմիկ Պողոսյանն իմ ընկերն է, ով ֆունդամենտալ աշխատանք է կատարել, որպես գնահատական կարող եմ ասել՝ բարձր եւ շիտակ աշխատանք է կատարվել:
-Դուք նշել էիք, որր գրահրատարակչական ոլորտի ամբողջական ցիկլի կարգավորումը պետք է լինի Ձեր առաջնային խնդիրը: Ձեր պաշտոնավարումից արդեն կես տարուց ավել է անցել: Ի՞նչ եք հասցրել անել այս ոլորտում:
-Դա մեր կարեւորագույն խնդիրներից մեկն է, եւ այսօր արդեն բավականին քայլեր ենք արել, մասնավորապես վերափոխել եւ վերատեսության ենք ենթարկել գրահրատարակչության աջակցության եւ պետական պատվերի բյուջեն, որով նախատեսում ենք ոչ միայն աջակցել հրատարակիչներին հրատարակման պահին, այլ հրատարակումից հետո, երբ գիրքը պատրաստ կլինի իր տեխնիկական եւ բովանդակային որակով եւ կհամապատասխանի այն ցուցանիշներին, ինչը որ ակնկալում է նախարարությունը: Մեր գրադարանների, մասնավորապես հանրային գրադարանի միջոցով կգնենք որոշակի խմբաքանակի գրքեր՝ բաժանելու մեր գրադարաններին, ոչ միայն մեր ենթակայության, այլ նաեւ համայնքային ենթակայության տակ գտնվող գրադարաններին:
Մենք հիմա սպասում ենք առաջին աշխատանքներին, երկրորդը՝ մասնավոր ներդրողի հետ, քաղաքապետարանի աջակցությամբ տեղադրելու ենք 10-ը գրատնակներ, առաջին գրատնակն արդեն տեղադրված է Իսահակյան փողոցում: Մասնավորի կողմից ներդրում է կատարվել շուրջ 60մլն դրամի: Յուրաքանչյուր գրատնակ կազմում է 6 մլն դրամ: Հաջորդ նախագիծը, որ նախապատրաստվում ենք իրականացնել, Ստանիսլավսկու թատրոնի առաջնամասում երկհարկանի գրադարանի կառուցումն է, նույնպես մասնավորի հետ, որին հրապուրել ենք մեր գաղափարով, այդ գրախանութի մեջ ներդրվելու է 80 մլն դրամ:
-Ծրագիրը ե՞րբ է նախատեսվում կյանքի կոչել:
-Այս պահին կառավարության քննարկման փուլում է: Որոշումները լինելուց հետո այս ամռանը կսկսենք աշխատանքները: Նմանատիպ գաղափար ունենք Սունդուկյան թատրոնի հետ, այնտեղի ճեմասրահներում նոր գրախանութ բացելու, կարծում եմ՝ սա եւս մոտ ժամանակներում իրագործելու ծրագիր է: Շատ արդյունավետ է աշխատում «Գրաբուս»-ի ծրագիրը, առաջին «Գրաբուս»-ն արդեն թողարկել ենք, բացի Երեւանից՝ այն շրջում է տարբեր մարզերում:
-Մի անգամ ասել եք, որ շրջանների բնակիչներին մշակութային կյանքին մոտեցնելու համար տարբեր ծրագրեր եք իրականացնելու, այդ թվում նաեւ փոքրիկ օպերաներ են բեմադրվելու: Կնշե՞ք, թե որ գյուղերում եք իրականացրել այդ ծրագիրը:
-«Մշակութային կանգառ» ծրագրի շրջանակներում նախատեսել ենք 426 միջոցառում Հայասատանի տարբեր մարզերում, քաղաքներում, գյուղում: Սահմանամերձ գյուղերում արդեն 25-ից ավելի միջոցառումներ են իրականացվել: 426 միջոցառումից 220-ն արդեն իրականություն է դարձել: Մեր բոլոր թատերահամերգային կոլեկտիվն ամեն օր շրջում է տարբեր գյուղերում ու քաղաքներում՝ ներկայացնելով ժամանակակից արվեստը, այդ թվում դասական երաժշտություն, օպերա, Կոմիտաս, բալետային ներկայացումներ եւ այլն: Ունենք նաեւ մեկ այլ կարեւոր ծրագիր, որը կոչվում է, «Հանրապետական կինոցանց»-ի ծրագիր: Մեր նպատակն է զարգացնել հայկական կինոարվեստը, որովհետեւ հայկական ֆիլմը, որը դուրս է գալիս շուկա, ունի ընդամենը 4 կինոթատրոն, որտեղից լավագույն ֆիլմը հավաքում է ընդամենը 80-ից 100 մլն դրամի բյուջե, ինչը բավարար չէ՝ նոր ֆիլմ սկսելու համար, եւ դրա համար էլ Հայաստանում նկարահանվող բոլոր ֆիլմերը սպառողական են, շահույթ չեն կարողանում ապահովել: Այս ծրագրին խիստ հետամուտ ենք լինելու:
-Պարո՛ն Ամիրյան, հանգստյան օրերն անցկացնելու ավանդական տարբերակ ունե՞ք, ի՞նչ հանգիստ եք նախընտրում: Որտե՞ղ եք անցկացնելու ամառային հանգիստը:
-Հանգիստ չկա, արձակուրդ չկա, որովհետեւ անելիքները շատ-շատ են, իսկ կիրակի օրերին պլանավորում եմ մարզային այցելությունները: Կարճատեւ, փոքրիկ հանգիստ պլանավորում եմ, երբ սեպտեմբերին կծնվի առաջին թոռնիկս:
-Ի՞նչն է Ձեզ ամենից շատ երջանկացնում եւ կյանքում ինչի՞ համար եք ամենից շատ շնորհակալ:
-Շնորհակալ եմ իմ ճակատագրին եւ ծնողներին: Ինձ երջանկացնում է ընտանեկան սերն ու ջերմությունը, զավակների հաջողությունը:
-Ո՞րն է եղել ամենակարեւոր խորհուրդը, որ Դուք ստացել ու փոխանցել եք երբեւէ:
-Լինել անկեղծ, դա առաջին պահանջն էր հեռուստավարողի համար, քանի որ իմ սիրելի ուսուցչուհի, հաղորդավարական խմբի ղեկավար Նաիրա Շլեպչյանը միշտ ասում էր՝ հեռուստատեսությունը ռենտգենային սարք է, կեղծեցիր, հեռուստադիտողը չի հավատա, պետք չէ կեղծել, այլ պետք է լինել անմիջական, անկեղծ եւ ասել այն, ինչ մտածում ես:
-Ինչո՞վ են զբաղվում Ձեր ընտանիքի անդամները, ի՞նչ նախասիրություններ ունեն:
-Տղաս զբաղվում է ապահովագրական գործով: Աղջիկս, ավարտելով լրագրության ֆակուլտետը, կտրուկ փոխեց որոշումը եւ հիմա ուսումնասիրում է բժշկություն, իսկ փոքրս՝ Արինան, 13 տարեկան է, սովորում է դպրոցում: Կինս տանն է եւ դաստիարակել է իմ երեք երեխաներին, քանի որ ես անընդհատ աշխատանքի մեջ եմ եղել:
-Առհասարակ, Ձեզ խիստ ամուսին եւ հայր համարո՞ւմ եք:
-Սիրող եւ գնահատող:
-Իսկ այսօր գո՞հ եք Ձեր ներկայից, ինչի՞ մասին են այսօր Ձեր երազանքները:
-Կյանքը պետք է ապրել գոհունակությամբ եւ շնորհակալ լինել Աստծուն, որն այսօրն էլ պարգեւեց մեզ:
-Գիտենք, որ սիրում եք սպորտով զբաղվել: Աշխատանքային ծանր օրվանից հետո ինչպե՞ս եք լիցքաթափվում, ի՞նչ սպորտաձեւ եք նախընտրում:
-Սա ինձ տանջող ամենալուրջ հարցն է, մինչեւ նախարար դառնալը ես օրվա ընթացքում երկու անգամ հասցնում էի այցելել մարզադահլիճ, դրա համար ձեռք բերեցի վազքուղի:
-Կա՞ մի գիրք, որը միշտ ձեռքի տակ եք պահում:
-Պատանեկության տարիներին Գաբրիել Գարսիա Մարկեսի «Հարյուր տարվա մենություն»-ն էր, իսկ այժմ իմ ձեռքի տակ Նարեկացու «Մատյան ողբերգություն»-ն է:

Զրուցեց ԼԻԴԱ ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆԸ