Երգիչ-երգահան Արթուր Իսպիրյանը «Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում խոսել է մեր երկրի սոցիալ-տնտեսական ծանր վիճակի, Երեւանի արտաքին տեսքի, հեռուստատեսությունը աղբով ողողելու եւ այլ հարցերի շուրջ:
-Պարո՛ն Իսպիրյան, լինելով երկրի մասին մտահոգ երեւանցի՝ ինչպե՞ս կմեկնաբանեք երկրում ստեղծված սոցիալ-տնտեսական իրավիճակը:
-Իրոք, ծանր իրավիճակ է: Առօրյայում մարդկանց շուրթերից միայն հնչում է, որ ապրում են սոցիալական ծանր վիճակում: Լուծումներ շատ կան, բայց ինձ թվում է՝ ցանկացողների քանակն է քիչ: Մեր կյանքում ճիշտ կյանքի ու աշխատանքի կազմակերպման խնդիրներ ունեք: Տնտեսական բավականին ճիշտ լուծումներ են պետք գտնել:
-Շատ ակտիվ ներգրավված եք քաղաքացիական նախաձեռնություններում: Արտիստի նման կեցվածքն ինչպե՞ս է անդրադառնում ժողովրդի ընդհանուր տրամադրության վրա:
-Շատ անգամներ ակտիվ եմ եղել Երեւանի հետ կապված հարցերում, մասնավորապես քաղաքաշինության մասով: Ծնվել եմ Երեւանում, եւ քաղաքաշինության էվոլուցիան իմ աչքի առաջ է կատարվել: Տեսնում եմ, թե կանաչ Երեւանը ուր է գնում, ուր է գնալու: Շատ են մտահոգում ոչ միայն Փոքր կենտրոնում, այլեւ Երեւանի տարբեր շրջաններում, որտեղ տիրում է փնթիությունը, ոչ պետական մտածելակերպի դրսեւորումները: Այդ խնդիրները տարեցտարի չլուծվելով՝ կուտակվում են՝ դառնալով լուրջ, անլուծելի խնդիրներ:
Երբեւէ չի եղել դեպք, որ կառուցվի մի անշնորհք կառույց, որը հետագայում հաջորդ քաղաքապետի կամ նախագահի օրոք քանդվի: Դրա համար էլ Երեւանը դարձել է անշուք, փոքր կենտրոն ունեցող քաղաք: Այն այգիները, որոնք քաղաքապետարանի հսկողության տակ են, ահավոր վիճակում են գտնվում: Սկսած «Հաղթանակի» այգուց, սարսափելի վիճակ է տիրում այնտեղ, որովհետեւ չկան աշխատողներ, կարող է՝ շատ գրանցվածներ կան, բայց փաստացի մի քանի աշխատող է: Հզոր՝ 32 հա տարածքը վերականգնելու համար պրոֆեսիոնալների խումբ է պետք: Ամեն ինչ արվում է, որպեսզի կառուցվեն սրճարաններ, հյուրանոցներ:
«Օղակաձեւ» այգու մասին ընդհանրապես չեմ խոսում. ով ինչ ուզում, անում է այնտեղ: Նույն ահավոր իրավիճակն է տիրում նաեւ Հրազդանի կիրճում: Չգիտեմ՝ քաղաքապետարանի ավագանու անդամներն ինչո՞վ են զբաղվում, բայց ինձ թվում է՝ ոչ թե նստած իրենց սենյակներում կամ ժողովներում պետք է որոշեն Երեւանի ապագան, այլ պետք է ոտքով ման գան եւ ամեն բողոքի արձագանքեն: Ես այսօր կարդում եմ, որ Հայաստանը համար առաջինն է աշխարհում քաղցկեղ հիվանդություն ունեցողների թվով: Մեր ժողովուրդն առողջ չէ, լավ օդ, լավ ջուր չի խմում: Պետությունը պետք է մտածի ժողովրդի առողջության, մշակույթի, հեռուստալիքների մասին, որ եթեր չտան ամեն աղբ:
-Շատ արվեստագետների պնդմամբ այսօրվա երաժշտական դաշտը ողողված է անճաշակ երաժշտությամբ: Դուք ի՞նչ կասեք:
-Այդ ասողները կարծեմ խորհրդական են նախարարությունում կամ կառավարությունում, թող հարցը բարձրացնեն: Մենակ հարցը բարձրացնելով չի, թող հետեւեն, որպեսզի հարցը լուծում ստանա: Ես արգելել եմ իմ երեխային հեռուստացույց նայել. խլում է նույնիսկ այն, ինչը սովորել է: Սերիալների մասին էլ չեմ խոսում, այդ սցենարիստը կա՛մ հոգեկան հիվանդ է, կա՛մ իր պատվիրատուն է հոգեկան հիվանդ: Ազգի թշնամի են, ի՞նչ են, չեմ հասկանում՝ ինչի՞ համար է այս ամեն ինչն արվում, մի՞թե չեն հասկանում, որ մեր սերունդներին փչացնում են: Մենք լսում էինք Խորեն Աբրահամյան, Մհեր Մկրտչյան, իսկ հիմա ումի՞ց են սովորելու ճիշտ հայերեն խոսք, դերասանական վարպետություն:
-Ձեր հարցազրույցներից մեկում նշել եք՝ ով լավ երաժիշտ է, լավ արվեստագետ է, ուզում է այստեղից մեկնել, քանի որ երբեք չի գնահատվում: Ի՞նչն է պատճառը, որ մեր արվեստագետներին տեղ չեն տալիս մեր երկրում:
-Մեր երկրում արվեստագետների համար շուկա չկա, այստեղ արվեստագետը չի կարողանում ընտանիք պահել: Շատ արվեստագետների գիտեմ, որ գնացել են ԱՄՆ, Կանադա, Գերմանիա եւ բավականին մեծ հաջողությունների հասել այնտեղ: Ունենք շատ տաղանդավոր արվեստագետներ, որոնց պետք է գրկաբաց ընդունել, բայց չգիտեմ՝ ինչու է մեր երկրում այսպես:
-Պարո՛ն Իսպիրյան, նշել եք, որ ինչ-որ կառավարող մարմին կա, որ նստած մտածում է՝ ամեն ինչ անի, որ ժողովրդի սոցիալական վիճակն ավելի ծանրացնի: Ո՞ւմ նկատի ունեք:
-Նկատի ունեմ նրանց, ովքեր նստած ծանրացնում են: Ամեն ինչ տուգանվում է, միայն մտածում են ստեղծել պատժամիջոցներ ժողովրդի նկատմամբ, ոչ ոք չի մտածում ժողովրդի հոգսն ավելի թեթեւացնելու մասին: Մենք երբեք այսքան տեսախցիկներ չենք ունեցել, ու շատ լավ է եղել մեր երթեւեկությունը:
-Վերջերս քանդեցին Երեւանի հնագույն տոնավաճառներից մեկը՝ Ֆիրդուսը, առեւտրականներին թողնելով խոստումների հույսին: Տեղյա՞կ եք:
-Ֆիրդուսում մի քանի անգամ եմ եղել, որտեղ ինչ-որ տեղերից բաներ են բերում, դնում, վաճառում, նունն էլ ասել եմ Երեւանի ամենամեծ շինանյութի շուկայի մասին: Մտնում ես, սիրտդ խառնում է այդ անկազմակերպ վիճակից: Այնտեղ ահավոր վիճակ էր, ճանապարհները վատ, փոքրիկ, տգեղ խանութներով, փնթի, ժանգոտած երկաթներով: Եթե մի բան քանդում են, պետք է նախօրոք մարդկանց զգուշացնել եւ ասել՝ տեղն ինչ են առաջարկում: Մարդիկ կան, որ վարկ են վերցրել, մինչեւ առեւտուր չանի, ո՞վ է փակելու այդ վարկի տոկոսները: Պետք է մարդկանց կենցաղի մասին մտածեն, նոր քանդեն:
-Պարո՛ն Իսպիրյան, «Տոնուս» շինարարական ընկերության կողմից խաբվածների թվում Դուք էլ էիք եւ ճանաչվել եք որպես տուժող: Ո՞ր փուլում է գտնվում Ձեր գործը, բնակարան ստացա՞ք:
-Վճարել էինք գումար, ունեինք պայմանագիր, հետո հավելավճար տվեցինք, ստացանք մեր բնակարանը, բանկը խոսք տվեց, որ պետք է կառուցապատի, ավարտին հասցնի շենքը, սակայն պարզվեց, որ փոշմանել է, փող չունի: Արդյունքում բնակարանը փաստացի մերն է, բայց շինարարություն այնտեղ չի կատարվում, եւ ո՛չ կարող ես վաճառել, ո՛չ կարող ես ապրել:
Զրուցեց ԼԻԴԱ ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆԸ
.gif)
