«Ժողովուրդ»-ը երգիչ, մի շարք երգերի հեղինակ Գրիգոր Կյոկչյանի հետ զրուցել է շոու-բիզնեսում տիրող իրավիճակի, դաշտում անհատականությունների սակավության, կոմերցիոն երաժշտության գերակշիռ լինելու եւ այլ թեմաների շուրջ։
-Գրիգո՛ր, վերջին շրջանում էկրաններին հաճախ չեք երեւում, ի՞նչն է պատճառը։
-Այո՛, գուցե էկրաններին չեմ երեւում, վաղուց նոր տեսահոլովակ չունեմ, բայց շարունակում եմ ստեղծագործել, շոուբիզնեսցիների համար գրել երգեր։ Աշխատում եմ նաեւ Երգի պետական թատրոնում։ Պարուսույց Հովհաննես Սարգսյանի հետ ունենք ընդհանուր նախագիծ։ Ձեւավորել ենք երգող եւ պարող երեխաների խումբ, արդյունքը մի քանի տարի հետո կտեսնեք, կարծում եմ՝ ծրագրերը հեռանկարային են։ Ինձ հետաքրքրեց «Նվագախմբի երեխաները» մյուզիքլ-սիթքոմը, որին ինտեգրվեցի որպես երաժշտական պրոդյուսեր։ Կարծում եմ՝ Հայաստանում նման մասշտաբային նախագիծ չէր եղել, դաշտն ազատ էր։
-Դուք Ձեզ շոու-բիզնեսի մի մասնիկը համարու՞մ եք։
-Բնականաբար, ես շոու-բիզնեսի մի օղակն եմ՝ նախ որպես ստեղծագործող։ Թեեւ ասեմ, որ հաճախ իմ գրած երգերի տակ չեմ ստորագրում։ Այդ գործը ինձ համար ավելի շատ բիզնեսի է նման։
-Իսկ ունե՞ք կրեատիվ մոտեցումներ, որոնք կցանկանաք կյանքի կոչել։
-Գաղափարները շատ են, բայց այս ասպարեզում գործունեություն ծավալելիս պետք է հասկանալ, որ ամեն քայլ բխում է շուկայի պահանջներից։ Իմ տեսահոլովակները, որոնց համար բավական մեծ գումարներ եմ ծախսել, եկամուտ չեն ապահովել։ Բանից պարզվում է՝ դրանք նկարահանելը բիզնես-տեսանկյունից ինքնանպատակ են։ Վերջին շրջանում հենց այդ պատճառով է, որ տեսահոլովակներ չեմ նկարահանում. իմաստ չունի պարզապես։ Ոչ կոմերցիոն երաժշտություն ներկայացնելով՝ մեր երկրում անհնար է վաստակել։
-Գրիգո՛ր, ըստ Ձեզ՝ շոու-բիզնեսում այսօր անհատականությունների պակաս կա՞։
-Անհատականություններն այս դաշտում անհամեմատ շատ էին 6-7 տարի առաջ։ Այն ժամանակ, օրինակ, կար «Դորիանս» խումբը, որը մեծ ոգեւորություն էր առաջացնում։ Ցավոք, խումբն այսօր դադարեցրել է գործունեությունը, ակտիվ էին Նարինե Դովլաթյանը, Սրբուհի Սարգսյանը։ Վերջինս, օրինակ, երկար ժամանակ է՝ նոր տեսահոլովակով հանդես չի եկել։ Հուսով եմ, որ, այնուամենայնիվ, նա աշխատում է։ Այդ երգիչ-երգչուհիներն այն օազիսներն են, որոնք անապատում ոգեւորություն են առաջացնում։ Հիմա շատ հայտնի երգչի անուն չեք կարող նշել, որը ոչ կոմերցիոն երաժշտություն է ներկայացնում։ Անգամ այն խմբերը, որոնք ժամանակին ալտերնատիվ երաժշտություն էին ներկայացնում, այսօր հայտնվել են կոմերցիոն դաշտում։ Երեւի Իվետա Մուկուչյանն է, որը կոմերցիոն երաժշտություն չի ներկայացնում, նաեւ, օրինակ, Սիրուշոն։
-Հայաստանցի երգչի համար միջազգային մրցույթներին մասնակցելու իմաստ տեսնու՞մ եք։
-Երկու միջազգային մրցույթ կա, որոնք հետաքրքիր են՝ «Նոր ալիքն» ու «Եվրատեսիլը»։ Առաջինը, ցավոք, արդեն կորցնում է իր հետաքրքրությունը, քանի որ ֆորմատային առումով փոփոխությունների չի ենթարկվում։ Իսկ «Եվրատեսիլը», որը ակտուալ է հատկապես երիտասարդ կատարողների շրջանում, ցավոք թույլ չի տալիս ապահովել կապ Եվրոպայի հետ։ Ցույց տվեք գոնե մի հայ երգիչ, որը մրցույթին մասնակցելուց հետո կարողացավ մուտք գործել եվրոպական շուկա։ Օրինակ՝ ռուսներին էլ դա չի հաջողվում։ Մերոնց մենթալիտետն ու սկզբունքները բավական տարբերվում են եվրոպականից։ Մեզ համար «Եվրատեսիլը» տոն է, ավելիի ակնկալիք պետք չի ունենալ։
Մանրամասները` տեսանյութում
Աննա Բաբաջանյան, Հովսեփ Հովսեփյան, Էդգար Բաղդասարյան