«2018 թվականի բյուջեն, ըստ էության, լինելու է զարգացման բյուջե, եւ արդեն իսկ սկսած ներդրումային ծրագրերի շարունակականությունն ապահովող բյուջե»,- այս մասին օրերս ԱԺ-ում «ՀՀ 2018թ. պետական բյուջեի մասին» ՀՀ օրենքի նախագծի նախնական քննարկման ժամանակ ասել է ՀՀ մշակույթի նախարար Արմեն Ամիրյանը՝ ներկայացնելով հաջորդ տարի նախարարության կողմից իրականացվելիք ծրագրերի բովանդակային մասը։
Նախարարի խոսքով՝ առավել ագրեսիվ քաղաքականություն են վարելու կապիտալ ծախսերի մասով. «Դրանք պետք է ուղղվեն ենթակառուցվածքների զարգացմանը, օրինակ՝ Ամբերդ, Լոռի բերդ, քանի որ սրանք զբոսաշրջության համար հետաքրքրություն ներկայացնող պատմամշակութային հուշարձաններ են, որտեղ ենթակառուցվածքների ստեղծումով մենք ծրագրում ենք եկող տարվա ընթացքում ապահովել 40-50 միլիոն դրամի հավելյալ շահույթ, որը կարող ենք ուղղել այն հուշարձաններին, որոնք զբոսաշրջության համար այս պահին այդքան էլ հետաքրքիր չեն»,-նշել է նա։
Արմեն Ամիրյանի այս հայտարարությունը, սակայն, տարակուսելու առիթ է տալիս։ Փաստորեն, նախարարությունը առաջին հերթին մտածում է զբոսաշրջիկներին գոհացնելու եւ ոչ թե պատմամշակութային արժեքները պահպանելու ուղղությամբ։
«Նախարարը մեկ անգամ չէ, որ նման մոտեցմամբ է հանդես գալիս։ Ցավոք, նման քաղաքականությունը մեծամասամբ ուղղված է էլ ավելի եկամուտներ ստանալուն, քան բուն հուշարձանների պահպանության խնդիրներին լուծումներ տալուն։ Անշուշտ, մեր հուշարձանները պետք ունեն էլ ավելի հանրահռչակման։ Սակայն մինչ այդ դրանք պետք է նորոգվեն ու բարեկարգվեն, որն այնքան էլ տեսանելի չէ։ Նույնիսկ Գառնին, որն ամենաշատ այցելուներ ունեցող հուշարձաններից է եւ ամեն տարի 120-150 միլիոն դրամի հասնող եկամուտ է բերում, առ այսօր աշխատակիցների համար աշխատատեղ-թանգարան չունի, եւ աշխատակիցները պարզապես ծվարում են այս կամ այն պատի կամ ծառի տակ»,-«Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում նկատեց հայագետ Արգամ Այվազյանը։
Նրա համոզմամբ՝ պետական քաղաքականությունը պետք է նախեւառաջ ուղղված լինի սեփական երկրի բնակչությանը մեր մշակութային արժեքների դերի ու նշանակության, հուշարձանների պահպանության խնդիրներին հավուր պատշաճի հասու դարձնելու հարցերին։ «Շատ մեծ կարեւորություն ունի նաեւ պետական պաշտոնյաներին, իրավապահ մարմինների ներկայացուցիչներին, այսպես ասած, կրթելը՝ հուշարձանների նկատմամբ կատարվող ոտնձգությունները կանխելու ու դատապարտելու համար։ Այդ ուղղությամբ հանրապետությունում անհրաժեշտ է համալիր աշխատանքներ իրականացնել»,-կարծիք հայտնեց պարոն Այվազյանը։
Հայագետի խոսքով՝ նպատակահարմար կլինի, որ թե՛ դպրոցական եւ թե՛ բուհական ծրագրերում ներառվեն մեր հուշարձանների պահպանության խնդիրներն արծարծող թեմաներ, մարզպետարանների մարզային տարեկան հաշվետվություններում հատուկ տողով տեղ տրվի մարզում տվյալ տարում հուշարձանների պահպանության ու նորոգման խնդիրները արտացոլող պարտադիր տեղեկություններին։ «Հուշարձանների նորոգման ու վերականգնումից բացի՝ առավել մեծ ուշադրություն պետք է դարձվի նաեւ հուշարձանների օգտագործմանը որպես մշակութային, կրթական օջախների։ Նման խնդիրների իրականացումը, անշուշտ, ինքնըստինքյան կբերի հուշարձանների հանրահռչակմանը եւ մեծ թվով այցելուներ ունենալու հարցի կարգավորմանը»,-եզրափակեց մեր զրուցակիցը։
Աննա Բաբաջանյան
.gif)
