Օպերային արվեստը սկսել է հետաքրքրել հովանավորներին. Մերի Մովսիսյան

«Ժողովուրդ»-ը զրուցել է օպերային երգչուհի Մերի Մովսիսյանի հետ: Ընթերցողներին տեղեկացնենք, որ Մերին 2010-ին Ռումինիայում Դարքլեի անվան մեներգիչների միջազգային մրցույթում դարձել է ոսկե մեդալակիր եւ ստացել հատուկ մրցանակ: Նույն թվականին Բելառուսում նա ստացել է դիպլոմ` մասնակցելով Յուրի Բաշմետի գլխավորած, ԱՊՀ երկրների երիտասարդական երաժշտական ակադեմիային (պրոֆեսոր Դ. Վդովինի դասարան): Մերին Ռուսաստանում մասնակցել է «Կրեմլի ծագող աստղերը» փառատոնին` ելույթ ունենալով Վ. Սպիվակովի ղեկավարած «Մոսկվայի վիրտուոզներ» նվագախմբի հետ եւ արժանացել ՌԴ առաջին տիկին Ս. Մեդվեդեւայի շնորհակալագրին: 2011-ին նա դարձել է Տ. Սազանդարյանի անվան դասական երգեցողության մրցույթի դափնեկիր եւ արժանացել 1-ին մրցանակին, մասնակցել Գլինկայի անվան վոկալ միջազգային մրցույթին եւ պարգեւատրվել պատվոգրով, իսկ Լոնդոնում ներկայացել է St. John Smith համերգասրահում կայացած «Հայաստանի երիտասարդ տաղանդներ» համերգային երեկոյին:

-Մերի՛, ստեղծագործական ի՞նչ կարեւոր ձեռքբերում կարող եք առանձնացնել, որը կապված է 2016-ի հետ:

-Հենց այս տարի էր, որ ներկայացա ինձ համար դեբյուտային համարվող Անուշի դերերգով: Շատ ոգեւորված էի հատկապես այն հանգամանքով, որ առաջին դերս ազգային օպերայից էր: Հուսամ` այդպիսի հնարավորությունն ինձ նորից կընձեռվի արդեն 2017-ին:

-Հայաստանում օպերային երգիչներն ամենաշատը ինչի՞ պակաս ունեն:

-Նրանք, կարծում եմ, ավելի շատ դերերգերով եւ ավելի հաճախակի ելույթ ունենալու կարիք ունեն: Արտիստի համար շատ կարեւոր է ինքն իրեն նոր պրոֆիլից բացահայտելը: Մենք ունենք ստեղծագործական առումով լավ պատրաստված շատ երգիչ-երգչուհիներ, որոնք համերգներով հանդես գալու կարիք ունեն. անհրաժեշտ է օգնել նրանց` լուծելով մի շարք կազմակերպչական, ադմինիստրատիվ խնդիրներ: Բացի այդ` Հայաստանում ինչքան շատ օպերային թատրոններ լինեն, այնքան լավ: Շատ երգիչներ ասպարեզ դուրս գալու հնարավորություն կունենան, շատ տաղանդներ կբացահայտվեն:

-Գալիք տարվա հետ կապված ի՞նչ ծրագրեր ունեք:

-2017-ին պատրաստվում եմ մասնակցել միջազգային մի շարք մրցույթների, ներկայացնել Հայաստանը (մրցույթների անունները դեռ չեմ տա): Առհասարակ, շատ եմ կարեւորում արտերկրի հանդիսատեսի եւ արտիստների հետ կապը: Դրա հաստատմանն ու պահպանմանը նպաստում են մաստեր կլասները, փորձի փոխանակումը: Վերադառնալով առաջիկայի ծրագրերիս՝ նշեմ, որ դրանցից մեկն էլ մենահամերգով հանդես գալն է:

-Օրինակ` շոուբիզնեսցիները նկատում են, որ մենահամերգ ունենալը բավական մեծ ծախսերի հետ է կապված: Դո՞ւք ինչ կասեք:

-Անշուշտ, օպերային արտիստին եւս անհրաժեշտ են հովանավորներ, հատկապես, եթե նա մտադիր է ելույթ ունենալ Օպերային թատրոնում կամ ֆիլհարմոնիայի դահլիճում, այն էլ նվագախմբի հետ: Իհարկե, հնարավոր է նաեւ կազմակերպել համեստ միջոցառում եւ մատուցել բարձրարժեք արվեստ:

-Ըստ Ձեզ` օպերային արվեստը հովանավորներին հետաքրքրո՞ւմ է:

-Կարող եմ ասել, որ սկսել է արդեն հետաքրքրել: Օպերային արտիստի համար, բացի ձայնային տվյալները, շատ կարեւոր են նաեւ արտաքինը եւ արտիստիզմը: Եթե այս բոլոր կոմպոնենտներն առկա են, ավելի հեշտ է գրավել հովանավորին:

-Իսկ Հայաստանում օպերային արվեստում ներդրած գումարը մեկենասը կարո՞ղ է վերադարձնել:

-Իհարկե, կարող է: Օպերային արվեստը սահմանափակ չէ, այն տարածվելու եւ դրսեւորվելու հսկայական ծավալներ ունի, եւ, միանշանակ, կարող է նաեւ եկամտաբեր լինել: Եվրոպայում, օրինակ, դա վաղուց արդեն նորություն չէ: Նաեւ այդ պատճառով է, որ մեր երաժիշտները նախընտրում են աշխատել եվրոպական երկրներում: Հուսանք` մեզ մոտ էլ կստեղծվեն այնպիսի պայմաններ, որոնց առկայության դեպքում արտիստները կմնան հայրենիքում:

-Դուք արտերկրից գայթակղիչ հրավերներ ստացե՞լ եք:

-Ունեցել եմ տարբեր երկրներում ուսում ստանալու հնարավորություն, բայց չեմ ընդունել հրավերները, նախընտրել եմ մնալ Հայաստանում` մտածելով, որ մեզ մոտ էլ ամեն բան լավ է լինելու, որ այստեղ էլ կարող եմ ինձ ռեալիզացնելու ուղիներ գտնել: Հուսամ` չի գա մի շրջան, երբ համբերությունս կսպառվի…

-Մերի, օպերային երգչուհիների, այն էլ Ձեզ պես գեղեցկուհիների անձնական կյանքը երբեմն դրամատիկ ընթացք է ունենում: Դուք ինչպե՞ս եք պատկերացնում երգչուհու եւ կնոջ համակեցությունը:

-Իմ կարծիքով` սերը, ինչպես եւ արվեստը, ի վերուստ է տրվում: Սիրելիի հետ հանդիպումը տեղի է ունենում ճակատագրով կամ Աստծո կամոք: Անձնական կյանքին առնչվող վախեր չունեմ. ո՛չ անհանգստանում եմ` մտածելով, թե ժամանակն է ընտանիք կազմել, ո՛չ էլ հակառակ կարծիքն ունեմ: Այն համոզման եմ, որ ամեն մեկը անձնական կյանքի երջանկությունը ճաշակելու իր ժամանակն ունի:

Աննա Բաբաջանյան