Եթե նույն քաղաքական ուժն է, չի նշանակում՝ պետք է համակարծիք լինել. Տարոն Սիմոնյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթը զրուցել է «Լուսավոր Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Տարոն Սիմոնյանի հետ:

-Պարո՛ն Սիմոնյան, կառավարությունը հավանություն տվեց օրենքի նախագծին, որով առաջարկվում է ապրիլի վերջին շաբաթ օրը նշել որպես Քաղաքացու օր՝ ի նշանավորումն 2018 թվականի ապրիլ-մայիսին Հայաստանում տեղի ունեցած ոչ բռնի, թավշյա, ժողովրդական հեղափոխության հաղթանակի: Ի՞նչ կարծիք ունեք այս մասին:

-Անձնական տեսակետս ասեմ: Կարելի է նման բան անել, եթե դա նպատակ ունի ժողովրդի մոտ քաղաքացիական ինքնագիտակցությունը զարգացնել, ընդգծել, բայց մի փոքր էլ մտավախություն ունեմ, որ հանկարծ նման դեպքերը չշատանան, որ ամեն ինչ-որ սոցիալական հուզումների արդյունքում երբ իշխանափոխություն տեղի ունենա, անընդհատ նոր-նոր տոներ չստեղծվեն:

Բայց, որպես այդպիսին, նորմալ բան է, եթե ճիշտ շեշտադրումներով օգտագործվի եւ որ ընդգծվի այդ օրը, որ քաղաքացիները քաղաքացիական միջոցառումների միջոցով կարողացել են, այդպես կոչված, քաղաքացու ինստիտուտը ընդգծել եւ կարեւորել, եւ դրա միջոցով հասնել իշխանափոխության:

Դա դրական է, բայց եթե դա ընկալվի հայ մարդու հաղթանակը մեկ այլ հայ մարդու նկատմամբ, դա ճիշտ չի լինի: Այդ օրը քաղաքացիները պետք է հիշեն, որ իրենք այս պետության հիմնաքարերն են, եւ այդ օրը առիթ լինի ընդգծելու քաղաքացու դերն ու նշանակությունը պետականության զարգացման գործում: Դա կլինի կոնֆերանսների միջոցով, հկ-ների կողմից ներկայացված քաղաքացիական լսումների միջոցով եւ այլն:

-Երեկ վարչապետը կառավարության նիստում ասաց, որ այնպես չէ, որ եթե ընդդիմություն նախագիծ է բերում, պետք է չընդունվի, այսինքն` պետք է խրախուսվեն ընդդիմության նախագծերը: Իշխանության տրամադրվածությունը, ըստ Ձեզ, ինչպիսի՞ն է ընդդիմության նկատմամբ: Ընդդիմության դերի բարձրացում կա՞:

-Ողջունելի է, որովհետեւ այն մոտեցումը, որ եթե ընդդիմությունը ինչ-որ բան է բերում, պետք է բացասական քվեարկվի, սա ոչ ողջամիտ մոտեցում է: Սա ինչ-որ առումով նաեւ հակապետական մոտեցում կարելի է որակել, որովհետեւ նշանակում է, որ եթե ընդդիմությունը շատ կարեւոր նախաձեռնություն է իրականացնում, եւ պետությանը դա օգուտ է, ապա միայն այն, որ ընդդիմությունն է ներկայացնում, պետք է դեմ լինեն:

Ես ուրախ եմ, որ իշխանությունը հասել է այդ բանի գիտակցմանը, որ ընդդիմության ներկայացրած նախագծերը պետք է լրջորեն ուսումնասիրվեն, եւ դրական նախաձեռնությունների պարագայում ստանան դրական եզրակացություն: Սա, կարող եմ ասել, դրական միտում է, բայց վերջին շրջանի մեր պրակտիկան ցույց տվեց մի քանի դեպքեր, երբ որ իշխանությունը, փաստորեն, անգամ թույլ չտվեց` ընդդիմության ներկայացրած օրենսդրական նախաձեռնությունը մտնի օրակարգ ԱԺ ընդհանուր նիստի ժամանակ, որը անթույլատրելի էր, եւ դա մեր կողմից ընդգծվեց որպես բացասական պրակտիկայի սկիզբ: Ես հույս ունեմ, որ իշխանությունը, փաստորեն, գիտակցում է, որ այսուհետ պետք է այդ վատ պրակտիկայից հետ կանգել:

-Ի՞նչ եք կարծում, հնարավո՞ր է, որ կառավարությունը դրական եզրակացություն տա, նախագիծը գա ԱԺ եւ կրկին չընդունվի:

-Հնարավոր է տեսականորեն, որովհետեւ ԱԺ-ում այլ մարդիկ են նստած, կառավարությունում` այլ, եւ ճիշտը այնպես պետք է լինի, որ այդ կարծիքները մեծամասամբ տարբերվեն, որովհետեւ եթե նույն քաղաքական ուժն է, դա չի նշանակում, որ բոլոր հարցերում նրանք պետք է համակարծիք լինեն, եւ այստեղ ԱԺ-ի իմաստը կկորչի, եւ ԱԺ-ն, ըստ էության, կդառնա կառավարության ներկայացրած փաստաթղթերը դակող մարմին կամ նրա հա եւ չէ բառերը վերահաստատող մարմին: Լավ է, որ ասում են, բայց պետք է գործն էլ համապատասխանի գործին: Էնպես չլինի, որ հայտարարում են մի բան, բայց փաստացի անում են մեկ այլ բան:

-Ըստ Ձեզ` իշխանության այս գործելաոճը ինչքա՞ն կշարունակվի:

-Ի՞նչ իմանանք: Հույս ունեմ, որ միտք, խոսք եւ գործ երեք երեւույթները կհամապատասխանեն միշտ, եւ եթե լինեն առանձին վրիպումներ այս շղթայական գործելաոճի մեջ, ապա այդ վրիպումները չեն լինի օրինաչափ վրիպումներ, այլ կլինեն պատահականություններ:

Լուսինե Մինասյան