Թատրոններին պակասում են նոր գաղափարներն ու լուծումները. Նարինե Պետրոսյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթի հարցերին պատասխանել է Հ. Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոնի արտիստուհի, մի շարք ֆիլմերից հայտնի դերասանուհի Նարինե Պետրոսյանը: Այս օրերին հեռուստադիտողը նրան տեսնում է «Շահմարի առեղծվածը» բազմասերիանոց ֆիլմում: Նարինեն խոսել է իր նախասիրությունների, սովորությունների մասին, անդրադարձել է ե՛ւ գործնական, ե՛ւ անձնական կյանքին առնչվող թեմաների:

-Նարինե՛, շարունակե՛ք միտքը. «Կյանքը կարճ է, որպեսզի ժամանակ վատնեք…»

-Անիմաստ գործողությունների, վեճերի համար:

-Ըստ Ձեզ՝ իսկապես կա՞ն անփոխարինելի մարդիկ:

-Այո, կան:

-Ինչպե՞ս եք պատկերացնում աշխարհի վերջը:

-Չեմ ուզում պատկերացնել… Թող «հեփփի էնդ» լինի, այսինքն՝ աշխարհի վերջը չգա:

-Ո՞ւմ խորհուրդն է Ձեզ համար անչափ կարեւոր:

-Մայրիկիս, ամուսնուս, քրոջս:

-Ի՞նչ տիպի մարդիկ են սովորաբար Ձեզ ձանձրացնում:

-Աննպատակ, ձգտումներ, հետաքրքրություններ չունեցող մարդիկ, այնպիսիք, որոնք իրենք իրենց վրա չեն աշխատում:

-Բնութագրե՛ք հայաստանյան ներքին քաղաքական կյանքը մեկ բառով:

-Խառը (ծիծաղում է):

-Ձեր ո՞ր որոշումն եք դժվարությամբ կայացրել:

-Չէի ասի դժվարությամբ, բայց բեկումնային է եղել ամուսնության վերաբերյալ որոշումս:

-Աշխատանքը մարդուն տրված է, որպեսզի…

-Նա զարգանա:

-Ձեր ոլորտում կա՞ մի երեւույթ, որի հետ այդպես էլ չհաշտվեցիք:

-Այո. այն, ինչ հրամցվում է ժողովրդին որպես արվեստ, հեռուստատեսային արտադրանք, ինձ չի բավարարում իր որակով: Ճաշակի անկում է զգացվում:

-Սիրո մեջ ինչպիսի՞ն եք:

-Հավատարիմ:

-Ո՞վ է Ձեր սիրելի կոմպոզիտորը:

-Շուբերտը:

-Մարդ, որի հետ հանդիպումը ճակատագրական է եղել:

-Ամուսինս:

-Ի՞նչը կամ ո՞վ կարող է Ձեզ հունից հանել:

-Այն, որ ինչ-որ բան չեմ հասցնում, ինչ-որ բան իմ պլանավորածով չի ընթանում: Ամեն դեպքում, փորձում եմ ինքս ինձ կառավարել, այդ պատճառով չնյարդայնանալ, չլարվել:

-Արդարությունը հաղթանակում է, երբ…

-Այն մարդիկ, որոնք սխալ են, այնքան ուժ են ունենում, որ խոստովանում են այդ մասին, ընդունում են իրենց սխալները: Արդարությունը հաղթում է, երբ սերն է հաղթում:

-Մարդիկ ավելի թեթեւ կապրեն, եթե հասկանան, որ...

-Հարկավոր է ապրել սեփական կյանքով, առօրյայով, ոչ թե ուրիշների, երբ դադարեն համեմատության մեջ դնել իրենց մյուսների հետ:

-Ի՞նչը կփրկի աշխարհը. գեղեցկությո՞ւնն է դա:

-Ինչու՞ ոչ, գեղեցկությունը նույնպես, բայց նաեւ սերը, հարգանքը, լավատեսությունը:

-Այսօր հայ թատրոնին ի՞նչ է պակասում:

-Պակասում են նոր լուծումները, գաղափարները, պիեսները, պակասում է նոր դրաման, որը կհետաքրքրի այսօրվա հանդիսատեսին: Մեր թատրոններն ունեն լուսային, ձայնային հնարավորությունների պակաս: Մարդիկ սովորել են կլիպային մտածողությանը եւ թատրոնում էլ սրընթաց գործողություններ են ուզում՝ հետաքրքիր վիզուալ լուծումներով:

-Հայաստանն ինչի՞ կարիք ունի:

-Շատ բաների, բայց եթե հակիրճ ասեմ, մեծ թափի: Մեր երկրում մարդիկ կարող են տիտանական աշխատանք անել, բայց դա այնքան մեծ արդյունք չունենա, որքան կարող էր ունենալ մեկ այլ` ավելի զարգացած երկրում: Մեր մասշտաբները փոքր են, ուստի մեզ մեծ թափ, ուժ է պետք աշխատանքի լծվելու եւ ցանկալի արդյունքի հասնելու համար:

-Ամուր ընտանիք կառուցելու համար ի՞նչ է անհրաժեշտ:

-Սիրող եւ գիտակից ամուսիններ:

-Եվ վերջում՝ իմ հարցերից ո՞րը Ձեզ դուր եկավ:

-Սիրելի կոմպոզիտորի մասին հարցն էր հոգեհարազատ:

Աննա Բաբաջանյան