«Ժողովուրդ» օրաթերթի զրուցակիցը ռեժիսոր, բեմադրիչ Սուրեն Շահվերդյանն է: Նա անդրադարձել է իր բնավորության առանձնահատուկ գծերին, վախերին, ամենամեծ երազանքին: Սուրենը խոստովանել է, որ որքան էլ մեծանա, հոգում փոքրիկ տղա է եւ ուրախ է դրա համար: Բեմադրիչը խոսել է սիրո մասին` տեսակետ հայտնելով, որ նա, ով պատրաստ չէ պարտվելու, սիրել չի կարող: Նա անդրադարձել է նաեւ իր հեռուստատեսային կերպարին` նշելով, որ ինքն իրականում ագրեսիվ եւ կոպիտ չէ, այդ մարդու դիմակը կրում է հաղորդումներն ավելի հետաքրքիր դարձնելու համար: Ինչ վերաբերում է իրեն քննադատողներին, ապա նրանք, ըստ Սուրենի, հիմնականում նախանձ մարդիկ են: Համենայնդեպս, բեմադրիչը ոչ ոքի առաջ չի արդարանում, բացի ինքն իրենից:
– Սուրե՛ն, ո՞րն է Ձեր կյանքի կարգախոսը, թե՞ նման բաներով չեք առաջնորդվում:
-Կարգախոսս հետեւյալն է` ես իմ խղճի առջեւ պետք է լինեմ մաքուր ու ազնիվ:
-Կա՞ մեկը, ում ասածը Ձեզ համար օրենք է, կլինի մասնագիտական կյանքում, թե դրանից դուրս:
-Ոչ, այդպիսի մեկը չկա, բայց մասնագիտական շրջանակներում կան մարդիկ, որոնց ականջալուր եմ լինում:
-Ի՞նչ եք կարծում, սիրո մեջ կա՞ն հաղթողներ եւ պարտվողներ:
-Սերն արդեն իսկ պարտություն է: Սերը համարում եմ թուլություն: Սրող մարդն ամեն ինչի պատրաստ է, դա մարդուն թուլացնում է: Եթե սիրո մեջ չես պարտվում, սիրո մասին խոսք լինել չի կարող:
-Սայթաքելուց հետո միշտ հիշում եք…
-Պապիկիս խոսքը` տասը չափի՛ր, մեկ կտրի՛ր:
-Ձեզ քննադատողներին ի՞նչ խմբերի կբաժանեք: Նրանք հիմնականում ի՞նչ կատոգերիայի մարդիկ են:
-Նրանք այն մարդիկ են, որոնք նախանձում, խանդում են ինձ:
-Հաճա՞խ եք արդարանում, փորձում բացատրել, թե ինչը ինչու արեցիք կամ ասացիք:
-Նայած` ում առաջ: Ինքս իմ առաջ պետք է կարողանամ արդարանալ, մյուսների առաջ արդարանալու խնդիր չունեմ:
-Դպրոցում Դուք եղել եք արքայազն, որին բոլոր աղջիկները սիրահարվո՞ւմ էին, թե՞ նրանց լավ ընկերը:
-Ավելի շուտ լավ ընկերը:
-Ամենակենարար միրգը, որից երբեք չեք հրաժարվի:
-Կանաչ խնձորը:
-Ավելի շատ վախենում եք ծերությունի՞ց, թե՞ մահից:
-Ո՛չ մեկից, ո՛չ մյուսից: Վախենում եմ, որ զավակներիս կողմից կարող եմ չհասկացված լինել:
-Մի բան, որ մարդիկ միշտ մտածում են Ձեր մասին, բայց դա սխալ է:
-Շատերը կարծում են, թե ես ագրեսիվ, կոպիտ մարդ եմ, բայց այդ մարդիկ ճանաչում են միայն «Չէին սպասում» հաղորդումից: Իսկ նրանք, ովքեր գիտեն ինձ մոտիկից, տեղյակ են, որ ես այդպիսին չեմ. դա մի դիմակ է, որը կրում եմ հաղորդումը հետաքրքրացնելու նպատակով:
-Ձեր ամենամեծ առավելությունը ո՞րն եք համարում:
-Համբերատարությունը: Ես ռեժիսորի համբերություն ունեմ:
-Իսկ ո՞րն է Ձեր բնավորության անտանելի կողմը:
-Բծախնդիր եմ շատ:
-Սնահավա՞տ եք:
-Չէի ասի:
-Երբ փոքր էիք, հավատում էիք, որ…
-Ամեն ինչ կարող եմ անել այս աշխարհը դեպի լավը փոխելու համար: Ասեմ, որ հավատս չի մարել: Ես միշտ հոգով տղա եմ: Ֆիզիկապես մեծ եմ, բայց հոգով տղա եմ, եւ դա ինձ դուր է գալիս:
-Ինչպիսի՞ հայր եք: Ձեր երեխաների հետ ի՞նչ հարաբերություններ ունեք:
-Ես իմ երեխաների համար ընկեր եմ: Ինչ-որ առումով խիստ եմ, բայց շատ խիստ լինել չի ստացվում: Այդ սերնդին ոչնչով չես վախեցնի:
-Ամուսնությունը ի՞նչ ինստիտուտ է, Դուք ի՞նչ որակում կտաք:
-Ամուսնությունն ինձ համար հնացած ինստիտուտ է եւ սիրո ոչ հաջող շարունակություն:
-Ձեզ հնարավոր չէ մխիթարել, երբ…
-Ինձ ընդհանրապես հնարավոր չէ մխիթարել:
-Բացի աշխարհը դեպի լավը փոխելուց ի՞նչ մեծ երազանք ունեք:
-Ծովի ափին ունենալ թատրոն-հյուրանոց-ռեստորան:
Աննա Բաբաջանյան