Թունիսը, որը գտնվում է Հյուսիսային Աֆրիկայում, լինելով արաբական աշխարհի երկիր, էականորեն տարբերվում է հարեւաններից` հաշվի առնելով երկրում ապրող մարդկանց նախ՝ բավականին բարձր կրթական ցենզը եւ երկրորդ` Եվրոպայի հետ ինտեգրման մակարդակը: Սակայն Թունիսի ժողովուրդը առաջինն իր ձայնը բարձրացրեց ավտորիտար ռեժիմների դեմ:Այն, ինչ տեղի ունեցավ Թունիսում եւ շարունակվում է Եգիպտոսում, դժվար կանխատեսելի էր ոչ միայն այդ տարածաշրջանից հեռու գտնվողների, այլ նաեւ տեղի փորձագետների համար: «Հասմիկների» հեղափոխությունը կարեւորագույն իրադարձություն էր ոչ միայն Թունիսի, այլ նաեւ ամբողջ արաբական աշխարհի համար: Այժմ թունիսյան դեպքերի շարունակությանը սպասում են տարածաշրջանի մյուս պետություններում. ղեկավարները սարսափած են, իսկ հասարակ մարդիկ` հույսով:Դարավոր կարծրատիպը, թե արաբները կարող են ապրել միայն ավտորիտարիզմի պայմաններում, քանդվեց հաշված օրերի ընթացքում: Իսկ այն,ինչ կա Թունիսում (դիկտատոր, գործազրկություն, կոռուպցիա, գնաճ, ինչպես նաեւ ակտիվ երիտասարդություն), ունի ցանկացած արաբական հասարակություն: Եվ սա այն ֆոնին, որ վերջին տասնամյակում Թունիսը համարվում էր արաբական աշխարհի ամենակայուն եւ տնտեսապես զարգացած երկրներից մեկը: Թունիսը արեւմուտքի հուսալի գործընկերն էր «Ալ Ղայիդայի» դեմ պայքարում, ճիշտ է, իշխանությունը ավտորիտար էր, սակայն, հարեւանների պես ընդդիմության հանդեպ չէր կիրառում հանրային եւ մասսայական ահաբեկչություն: Էլիտան գողանում էր մշտապես, բայց ոչ ֆանատիկորեն, ժողովուրդը հարուստ չէր, բայց սոված էլ չէր: Պատահական չէր, որ հեղափոխության սկիզբ դրած եւ իր մահկանացուն կնքած թունիսցի 26-ամյա երիտասարդի օրինակին, այսօր հետեւում են բազմաթիվ այլ արաբներ` սկսած Օմանից, վերջացրած Մավրիտանիայով: Ավելորդ չէ նշել, որ հեղափոխության համար կարեւորագույն նշանակություն ունեցան սոցիալական ցանցերը, «You Tube»-ը եւ բոլոր կարգի իշխանությունների սարսափը դարձած «Վիկիլիքսը»: Մի կողմից համացանցը տիրաժավորեց երիտասարդի ինքնահրկիզումը (իմիջիայլոց, հատուկ Երեւանի քաղաքապետի համար նշենք, որ թունիսցուն չէին թողել զբաղվել մրգերի փողոցային առեւտրով), մյուս կողմից` վերը նշված կայքի միջոցով հանրությունը տեղեկացավ այն մասին, որ նախագահի ընտանիքի համար յոգուրտ ու պաղպաղակ են բերում Ֆրանսիայից` ինքնաթիռով:Հոգնած ժողովուրդը դուրս եկավ փողոց, եւ այդժամ նրանց չէր կարող կանգնեցնել ո՛չ ոստիկանական տեռորը եւ ո՛չ էլ 23 տարի իշխող նախագահը: Ճիշտ է, նա խոստանում էր ստեղծել երեք հարյուր հազար նոր աշխատատեղ, կրկին չառաջադրվել նախագահի պաշտոնում եւ այլն, սակայն արդեն ուշ էր: Ինչով էլ ավարտվեն «հասմիկների» հեղափոխությունը եւ Եգիպտոսում ընթացող իրադարձությունները, պետք է փաստել, հիմնովին հօդս ցնդեցին այն մտայնությունները, թե արաբական հասարակությունը պատրաստ չէ դեմոկրատիայի, չի ուզում այն եւ այլն: Ընդհակառակը, լավ էլ պատրաստ է, ցանկանում է ու նույնիսկ կարիք ունի: Իսկ ղեկավարները, ընդհակառակը, վախենում են ժողովրդից եւ ճնշման դեպքում հաստատ կնահանջեն: Իսկ մեզ, ինչպես միշտ մնում է սպասել, թեպետ ղրղզների կրկնակի դեպքերից հետո, ճիշտ կլինի ասել` նախանձով սպասել: ԱՐԻՍ ՎԱՂԱՐՇԱԿՅԱՆ
.gif)
