ԵԽԽՎ ամառային նստաշրջանում Իլհամ Ալիևի երեկվա խայտառակ ելույթին մեր պատվիրակության անդամներն այդպես էլ չարձագանքեցին: Նրանք գլուխները կախ, լուռ լսում էին, թե ինչպես է Ադրբեջանի նախագահը հայերին մեղադրում մշակութային վանդալիզմի մեջ, մեզ կոչում ընդամենը 200 տարվա պատմություն ունեցող քոչվորներ և այլն: Եվ բարբաջանքների այդ երկրաշունչ տարափը այդպես էլ որևէ ձևով չխաթարվեց մեր պատվիրակության անդամների ելույթով, հարցով, կամ գոնե ռեպլիկով:
Մինչդեռ ընդգծենք` Ադրբեջանի նախագահի ոչ միայն ելույթն էր նախօրոք պլանավորված, այլև դրա բովանդակությունն էր միանգամայն սպասելի: Հետևաբար` ՀՀ պատվիրակության անդամները շատ հանգիստ կարող էին և պարտավոր էին ոչ միայն ժամանակին հերթագրվել, այլև վաղօրոք մշակել հակադարձելու մի քանի տարբերակներ: Երեկ, սակայն, անգամ Ալիևից հետո ելույթ ունեցած Արփինե Հովհաննիսյանը, անդրադառնալով Ադրբեջանում կոռուպցիայի մակարդակին, այդպես էլ նվազագույն նախաձեռնություն չդրսևորեց և վաղօրոք գրած տեքստից չշեղվեց: Անհասկանալի էր նաև պատվիրակության ղեկավար Հերմինե Նաղդալյանի բացարձակ անգործությունը: Ծայրահեղ դեպքում` նա կարող էր Ալիևին հարց ուղղել: Ի վերջո, Ալիևն էլ հո Կիսելյովը չէր, որ Նաղդալյանն այդքան կաշկանդվեց:
Եթե ՀՀԿ-ական փափկասուն տիկնանց լռությունը կարելի էր պայմանավորել փորձառության պակասով կամ անգլերենի չիմացությամբ, ապա տարակուսելի էր սովորաբար ակտիվ ԲՀԿ-ական Նաիրա Զոհրաբյանի կեցվածքը, և ավելի քան խոսուն` ՀԱԿ ներկայացուցիչ Լևոն Զուրաբյանի լռությունը: Անհիշելի ժամանակներից ԵԽԽՎ հայաստանյան պատվիրակության կազմում ընդգրկված Արմեն Ռուստամյանին չենք հիշատակում, քանզի ԵԽԽՎ-ում նրա գործունեության մասին առհասարակ դժվար է որևէ բան ասել` չեղած բանի մասին խոսելու անհնարինության պատճառով: Ինչ վերաբերում է Վահե Հովհաննիսյանին կամ Մհեր Շահգելդյանին, նրանց ակտիվությունն անգամ հայրենի Աժ-ում զրոյական, ուր մնաց թե` նրանք ԵԽԽՎ-ում ինչ-որ բան անեին: Երեկ ավելի քան երբևէ, զգացվեց Զարուհի Փոստանջյանի պակասը ԵԽԽՎ-ում, ով ի հեճուկս իր հասցեին հնչեցվող մեղադրանքների, հաստատ կհակադարձեր Ալիևին:
Ինչևէ. եղածը եղած է, և վստահաբար` այսօր մեր «քաջարի» պատվիրակները մեկ տասնյակ պատճառաբանություններ կներկայացնեն` արդարացնելու համար իրենց անկարողությունը, նրանք անգամ կմեղադրեն լրատվամիջոցներին` իրավիճակը չզգալու և առանց դիվանագիտական հաշվարկների մեջ խորանալու` էմոցիոնալ գնահատականներ հնչեցնելու համար: Այդ ամենը, սակայն, որևէ մեկին չի համոզի:
Հ. Գ Կարծում ենք` առաջիկայում արժե ԵԽԽՎ- ում ՀՀ պատվիրակության կազմում ընդգրկել Առաքել Մովսիսյանին` Շմայսին: Ի վերջո, Շմայսից հաստատ ավելի շատ օգուտ կլինի, նա գոնե Ալիևին անկեղծորեն կհայհոյի:
.gif)
