Ինչպես եւ գրեթե բոլոր կառուցվածքային փոփոխությունները, որոնք ՀՀ իշխանություններն իրականացրել են բացառապես եվրոպական կառույցներին հաշվետվություն ներկայացնելու համար, այդպես էլ բարձրաստիճան պաշտոնատար անձանց էթիկայի հանձնաժողովը, ըստ էության, ձեւական, «գալոչկայի» համար ստեղծված մարմին է: Այս իրողությունը եւս մեկ անգամ ամրագրվեց երեկ` հանձնաժողովի նախագահ Սիրանուշ Սահակյանի` լրագրողների հարցերին տված պատասխաններից:
Ավելի քան 3 տարի առաջ ստեղծված այս հանձնաժողովի նախագահն այդպես էլ չկարողացավ կամ չցանկացավ նշել որեւէ պաշտոնյայի անուն, որի ներկայացրած տվյալները կառույցը ռիսկային է գնահատել: Ասել է թե` այս հանձնաժողովը, որի անդամները բավականին բարձր աշխատավարձեր են ստանում, մեր` շարքային քաղաքացիներիս հաշվին ստեղծված հերթական «պարազիտ» կառույցն է, որի հիմնական առաքելությունը հանրության աչքերին թոզ փչելն է եւ տպավորություն ստեղծելը, թե ՀՀ-ում բարձրաստիճան պաշտոնյաների ունեցվածքի ձեւավորման գործընթացը գտնվում է պետության վերահսկողության ներքո:
Ընդ որում, իր երկարաշունչ պարզաբանման ընթացքում հանձնաժողովի նախագահը ամեն կերպ փորձում էր արդարանալ` գործառույթների, լծակների, տվյալների անբավարարության հետ կապելով կոնկրետ պաշտոնյաների ներկայացրած կեղծ տեղեկատվության բացահայտման անհնարինությունը: Մինչդեռ ակնհայտ է, որ ցանկության դեպքում դրա համար շատ բան պետք չէ. բավարար է պարզապես ուշադիր կարդալ ներկայացված հայտարարագրերը` դրանցում աղաղակող ռիսկերը նկատելու համար: Իսկ եթե դա էլ չի ստացվում, ապա խորհուրդ ենք տալիս կարդալ մամուլի, մասնավորապես «Ժողովուրդ»-ի հրապարակումները, որոնցում մեկ առ մեկ ներկայացնում ենք տարբեր բարձրաստիճան պաշտոնյաների հայտարարագրերում առկա կասկածահարույց տեղեկությունները:
Օրինակ` չնկատելու համար ՀՀ վերահսկողական ծառայության ղեկավար Հովհաննես Հովսեփյանին արված 600 հազար ԱՄՆ դոլարի նվիրատվությունը, պետք է շատ մեծ ցանկություն ունենալ: Կամ ԱԺ պատգամավոր Արտակ Սարգսյանի` ՍԱՍ-ի Արտակի ներկայացրած հայտարարագրում նշված ընդամենը 1,2 մլրդ դրամ եւ 127 հազար դոլար գումարը լուրջ ընդունելու համար պետք է հումորի առանձնահատուկ զգացողություն ունենալ: Հատկապես նրա կնոջն արված 283 հազար դոլար նվիրատվության ֆոնին: Նման օրինակները բազմաթիվ են՝ գրեթե 500-ի հասնող. մոտավորապես այդքան է հայտարարագրեր ներկայացրած բարձրաստիճան պաշտոնյաների թիվը, որոնց գերակշիռ մասը, առանց կասկածելու կարելի է պնդել, կեղծ տեղեկատվություն է ներկայացրել: Հատկապես որ, ինչպես նշեց հանձնաժողովի նախագահը, կեղծ տեղեկատվություն տրամադրելու համար պաշտոնյաներին ոչ միայն քրեական, այլեւ անգամ վարչական պատասխանատվության ենթարկելու վտանգ չի սպառնում:
.gif)
