Անդրադառնալով Սյունիքի մարզպետի որդու` Տիգրան Խաչատրյանի ձերբակալմանը եւ այն հարցին, թե արդյոք կատարվածից հետո Սուրիկ Խաչատրյանը պարտավոր չէ հրաժարական տալ, ԱԺ հանրապետական խմբակցության պատգամավոր Վարդան Այվազյանն «Ազատությանն» ասել է.«Հո չի կարող ինքն ամեն անգամ հրաժարական տալ»:
Կարելի է չկասկածել, որ հանրապետական պատգամավորի տարակուսանքը միանգամայն անկեղծ է, մանավանդ որ նա ունի իր հիմնավորումը.«Նախկինում գործը կապված էր իր հետ, իր անվան հետ, մարդը գտնվեց բարոյական. հրաժարական տվեց։ Հիմա գործը կապված է որդու հետ։ Որդին՝ չափահաս… Ինքը հո ամեն անգամ չի կարող որեւէ մի դեպքից հետո հրաժարական տալ»,- կարծում է Այվազյանը:
Ուշագրավ է, որ ՀՀԿ-ական պատգամավորի համար միանգամայն օրինաչափ է այն, որ երկրի բարձրաստիճան պաշտոնյաներից մեկի` մի ողջ մարզի ղեկավարի մոտ «ամեն անգամ դեպքեր» կարող են արձանագրվել: Նրա, ինչպես եւ, թերեւս, ՀՀԿ-ականների մեծամասնության մոտ հարց չի առաջանում, թե ինչու են, առհասարակ, այդպիսի մարդկանց նշանակում նման պաշտոնների: Բնականաբար, ՀՀԿ-ականները շատ լավ գիտեն իրենց ղեկավարի` Սերժ Սարգսյանի խոսքերի իրական արժեքը եւ ամենեւին լուրջ չեն ընդունել նրա այն հայտարարությունները, թե հանրապետական լինելը նախ եւ առաջ պատասխանատվություն է, եւ յուրաքանչյուր հանրապետական պատասխանատու է նաեւ իր մերձավորների արարքների համար: Նրանք շատ լավ գիտեն, որ այդ խոսքերը ոչ թե Սերժ Սարգսյանի, այլ նրա՝ չափից ավելի ռոմանտիկ ճառագրի մտքի արգասիքն են, իսկ ինքը` Սերժ Սարգսյանը, ոչ միայն որեւէ կապ չունի այդպիսի մտածողության հետ, այլեւ գործնականում պարբերաբար ի ցույց է դնում իր` տրամագծորեն հակառակ դիրքորոշումը. այն է` հանրապետական լինելը նախ եւ առաջ անպատժելիության իրավունք է:
Վերադառնալով Սուրիկ Խաչատրյանի` վերստին հրաժարական տալու անհրաժեշտությանը՝ հարց է առաջանում՝ իսկ ի՞նչ կտա այդ հրաժարականը. մի քայլ, որին նա մեկ անգամ արդեն դիմել է երկու տարի առաջ` սեփական առանձնատան բակում Ավետիք Բուդաղյանի սպանության կապակցությամբ: Հաշվի առնելով դրան հետեւած հանգուցալուծումը` նույն Տիգրան Խաչատրյանին` ինքնապաշտպանության հիմքերով պատասխանատվությունից ազատումը, եւ ապա` Սուրիկ Խաչատրյանի «հաղթական» վերանշանակումը մարզպետի պաշտոնում` կարելի է ասել, որ այս անգամ նույն Տիգրանի անվան հետ կապվող հերթական հանցանքի համար Լիսկայի հրաժարականը պարզապես ցավալի «դեժավյու» է առաջացնելու: Իսկ եթե ավելի լուրջ` նման քրեական անցյալ ու ներկա, քրեածին ընտանիք ունեցող պաշտոնյայից ազատվելու ճիշտ ձեւը ոչ միայն նրա հրաժարականն է, այլեւ նրան այդքան հարազատ` քրեական միջավայր` ՔԿՀ, երկարաժամկետ «գործուղումը»:
.gif)
