Հանրության շրջանում բողոքի մեծ ալիք բարձրացրած շարժական արագաչափ սարքերը ժամանակավորապես կհանվեն շահագործումից: Այս մասին երեկ հայտնել է «Սեքյուրիթի դրիմ» ընկերության հիմնադիր Գուրգեն Զաքարյանը` հավելելով, թե այդ քայլին իրենք դիմել են վարչապետի խնդրանքով:
«Այսօր վարչապետի հետ հանդիպման ժամանակ նա խնդրեց ժամանակավորապես դադարեցնել շարժական արագաչափերի գործածությունը: Մենք էլ համաձայնեցինք, որ ժողովրդին շատ չանհանգստացնենք ու ժամանակավոր հետաձգեցինք դրա կիրառումը, հետո կորոշենք` ինչ անել»,-ասել է Զաքարյանը:
Ստացվում է, որ «Սեքյուրիթի դրիմ»-ում հասկանում են, որ շատ են անհանգստացնում ժողովրդին, բայց դա չանելու համար նրանց անհրաժեշտ էր վարչապետի խնդրանքը: Մենք էլ միամտաբար մտածում էինք, թե արագաչափերը տեղադրվում են այլ` երթեւեկության կարգավորման եւ անվտանգության բարձրացման անվիճարկելի հիմնավորումներով, որոնք պետք է որ փոփոխության ենթակա չլինեին ո՛չ վարչապետի, ո՛չ էլ նախագահի խնդրանքի, անգամ աղաչանքի դեպքում:
Առավել եւս, որ կոնկրետ շարժական լուսանկարահանող սարքերի կիրառությունը, ըստ Զաքարյանի, բխում էր Կառավարության հետ կնքած պայմանագրից: Բայց, ինչպես ասում են, եթե գործին խառնվում է վարչապետը, ինչ պայմանագիր, ինչ բան:
Իհարկե, վարորդների մասին մտածող վարչապետի այս խնդրանքի մեջ ինքնին որեւէ վատ բան չկա, եթե հարցին նայենք զուտ մարդկային տեսանկյունից, խնդիրն այն է, որ նման խնդրանքներով կամ հորդորներով նույն վարչապետը կամ նախագահը կասկածի տակ են դնում կայացված որոշման հիմնավորվածությունը: Այսպես՝ երբ Սերժ Սարգսյանը Մաշտոցի պուրակի հայտնի դեպքերի արդյունքում, ի վերջո, ասաց՝ Տարո՛ն, սիրուն չէ, եւ դրանով, ըստ էության, հանգուցալուծվեց մի խնդիր, որի համար ավելի քան երկու ամիս պայքարող հանրությանն ասվում էր` անհնար է, կան օրենքներ, որոնք քաղաքապետարանը չի կարող շրջանցել, հանրությունը հերթական անգամ համոզվեց, որ Հայաստանում որեւէ օրենք գերակա եւ անփոփոխելի չէ, եթե կա այս կամ այն բարձրաստիճան պաշտոնյայի «քաղաքական կամքը», իսկ ավելի ճիշտ` քմահաճույքը:
Նույնը հիմա, երբ վարորդները օրեր շարունակ բողոքում էին շարժական արագաչափերի դեմ, նրանց ասվում էր, որ սա անհրաժեշտ միջոցառում է, արագաչափերը պետք է լինեն ամենուր, եւ վարորդը չպետք է իմանա դրանց գոյության մասին: Եվ այս ամենը պայմանավորվում էր հանրության գերակա շահի` երթեւեկության անվտանգության ապահովման անհրաժեշտությամբ: Սակայն բավական էր, որ Հ. Աբրահամյանը «խնդրեր», եւ մեկեն թե՛ ՃՈ-ն, թե՛ «Սեքյուրիթի դրիմը» հասկացան, որ պետք չէ անհանգստացնել ժողովրդին: Ընդ որում, այս դեպքում ասվում է, որ դա ժամանակավոր է` «մինչեւ որոշեն ինչ անել», պարզ ասած` մինչեւ վարչապետի լավ տրամադրությունն անցնի:
Հ Գ. Իսկ գուցե ազգովի խնդրե՞նք, որ Հ. Աբրահամյանը խնդրի ՀԷՑ-ին չթանկացնել էլէներգիան:
.gif)
