Պարզվում է` ստեղծվել է նոր կառույց` «Հայ-Ռուսական միություն», որը մտադիր է զբաղվել ՀՀ գյուղերին օգնության ցուցաբերմամբ արտագաղթը կասեցնելու նպատակով: Իհարկե, շատ լավ նպատակ է, ամբողջ խնդիրն այն է, թե ով է զբաղվելու դրա իրականացմամբ: Ահա, հենց այս հարցի պատասխանն է, որ զրոյացնում է որեւէ դրական ակնկալիքի իրատեսականությունը: Բանն այն է, որ այս նորաստեղծ կառույցի նախագահն է ոչ անհայտ Անդրանիկ Նիկողոսյանը, որը հիմնադիր նիստում հայտարարել է. «Մարդիկ լքում են Հայաստանն ընտանիքներով, եւ մեր սուրբ պարտքն է թույլ չտալ դա»:
Նկատենք, որ մինչ այս, հայ հանրությունն ականատես է եղել նույն Ա. Նիկողոսյանի կողմից «սուրբ պարտքի» այլ դրսեւորումների, որոնք հայաստանցիների գերակշիռ մասի մոտ, մեղմ ասած, դրական էմոցիաներ չեն հարուցել: Բավական է հիշել հենց միայն տխրահռչակ «Պուտին» ակումբները, որոնցով սույն պարոնը փորձում էր հաճոյանալ Կրեմլին` իրականում բավականին ծիծաղելի վիճակի մեջ դնելով վերջինիս, քանի որ բացման օրվանից այդ տարածքների դատարկությունն առավել ցցուն դարձրեց հայ հանրության վերաբերմունքը անձի պաշտանմունքի` պուտինյան դրսեւորումների հանդեպ:
Կրեմլին քծնելու հարցում անգերազանցելի բարձունքների հասած սույն երիտասարդի «սուրբ պարտքի» հաջորդ դրսեւորումը Աժ-ում հայ-ռուսական բարեկամության ակումբի բացումն էր: Այն հանրության մոտ հիշվեց իր հարկի ներքո հյուրընկալած այնպիսի օդեոզ դեմքերի հակահայկական եւ ճղճիմ հայտարարություններով, ինչպիսիք Դ. Կիսելյովն ու Ա. Միհրանյանն են: Արդեն 2 տարի գործող հայ-ռուսական բարեկամության այդ ակումբը, կարելի է ասել, ծառայում է՝ այդ բարեկամությունը հարամելով:
Եվ չնայած այդ ամենին` Անդրանիկ Նիկողոսյանի ակումբների «նոր հավաքածուն» տարեսկզբին ներկայացավ ի դեմս ՀՀ ԳԱԱ-ում Հայ-ռուսական գիտական մտավորականության բարեկամության ակումբի: Եթե սրան գումարենք նաեւ «Ռուսական գրքի տուն» եւ ՀՀ-ում ռուսաց լեզվի եւ մշակույթի կենտրոնները, ապա կստանանք Ա. Նիկողոսյանի նախաձեռնած, սակայն այդպես էլ որեւէ արդյունավետ գործունեություն չիրականացրած նախագծերի ամբողջական պատկերը: Եվ որ ամենաուշագրավն է` հայտնի չէ, թե ով է վճարում այդ ամենի համար: Ձախողակ, նախկին մեդիամագնատն ասում է, թե ինքը՝ իր ղեկավարած ինչ-որ ճոռոմ անվամբ ՀԿ-ի միջոցներով: Իրականում, սակայն, դժվար չէ հասկանալ, թե որտեղից են ֆինանսավորվում նման «պրոյեկտները»:
Իսկ թե որն է Նիկողոսյանի այս վերջին նախաձեռնության նպատակը, առայժմ դժվար է ասել: Չի բացառվում, որ սա ընդամենը բռնաբարության փորձի հետ կապված վերջերս մամուլ սպրդած խայտառակ պատմության խարանը մաքրելու փորձ է: Ամեն դեպքում, եթե Հայաստանի գյուղերով եւ արտագաղթի խնդրով սկսել է զբաղվել Անդրանիկ Նիկողոսյանը, ապա ՀՀ գյուղերն ու համապատասխան մարմինները պետք է զգուշանան:
.gif)
