ՖՈՏՈ. Հոգեկան խնդիրները բուժելու ամենասարսափելի միջոցները, որոնք եղել են հին ժամանակներում

Հիմնվելով վիկտորիանական համոզմունքների վրա, թե մաստուրբացիան (մինետ) կամ սեքսուալ ցանկությունները կարող են հոգեկան տագնապներ առաջացնել, 19-րդ դարի բժիշկները կին հիվանդներին «բուժել են» հարկադիր թլպադմամբ: Ծլիկի հեռացման ենթարկվում էին կանայք, որոնք մաստուրբացիա են կիրառել, հիստերիայով կամ ցանկասիրությամբ բարձրացմամբ են տառապել, ինչպես նաև ոչ կանացի ագրեսիայով: Հաշվետվությունների համաձայն՝ բրիտանացի շատ կանանց այդ ժամանակներում ուժով զրկել են ծլիկից, եթե նրանք փորձել են հեռանալ իրենց ամուսիններից:

Սա նախընտրողներն ամենևին կանացի հաճույքի համար չեն ընտրել: Բժիշկները, հորինելով սեքս-խաղալիքները մոտ 200 տարի առաջ, ընդամենը իրենց համար հեշտ մեթոդ էին փնտրում 19-րդ դարի կանանց հիստերիան բուժելու ուղղությամբ, որը մեր օրերում կոչվում է պարզապես «սեքսուալ անբավարարվածություն»: Եթե կինը բժշկին գանգատվում էր տագնապալից իրավիճակի, անքնության, նյարդայնության, նևրոզի, էրոտիկ ֆանտազիայի, որովայնի հատվածում ցավերի կամ ոտքերի արանքում խոնավության մասին, նրան ախտորոշում էին «հիստերիա» (հին հունարենով՝ «արգանդ»): Դեռևս 16-րդ դարից բժիշկները բուսայուղ են քսել հիվանդի սեռական օրգաններին և մերսել են մատերով՝ թեթևացնելով հիստերիան այնքան, մինչև նա օրգազմ կստանար: Այն բանից հետո, երբ բժիշկները սկսեցին դժգոհություններ հայտնել, որ այս բուժումը պահանջում էր ֆիզիկական մեծ ջանքեր, շատերը սկսեցին գործընթացը փոխարինել մեխանիկական կամ էլեկտրական ձեռք-փոխարինիչներով:

ԻՈՒԲ-25-ն առաջին անգամ կիրառվել է Ալբերտ Հոֆմանի կողմից1938-ին, և բավականին արագ հայտնաբերվեց այդ միասնության հոգեմետությունը: 1947-ին պատրաստման եղանակի համար կոմերցիոն միջոց գտնվեց, և սկսեցին այն կիրառել որպես հոգեկան տագնապները բուժող միջոց: Շատ հոգեբույժներ հավատում էին, որ ԻՈՒԲ-ը կարող է օգնել հիվանդներին ճնշող հիշողությունները մոռանալ և անգամ ալկոհոլիզմը թողնել: Հետագայում երիտասարդներն այն որպես թմրանյութ էին օգտոգարծում, իսկ արդեն1968-ին ԱՄՆ-ում այն օգտագործելը կտրականապես արգելեց:

«Օձի փոսը» 20-րդ դարի ամենակիրառվող մեթոդն է հոգեկան խնդիրները լուծելու համար: Եթե դրանից ակնկալիքները չէին արդարանում, «մոլագարին»  պահում էին օձի թունավոր փոսի վերևում, որպեսզի «չար ուժերը», վախենալով, լքեին նրան: Սակայն ժամանակի ընթացքում հոգեբույժները հրաժարվում են այս միջոցից և կիրառում են շոկային թերապիան. հիվանդին դնում էին սառցե ջրի մեջ, իսկ որոշ դեպքերում նաև գործի էր դրվում հին միջոցը՝ օձի թույնի մասին:

1600-ական թվականներին բժիշկ Թոմաս Ուիլլիսը դիտարկում է արել, որ օրգանիզմի դիզբալանսը կարգավորելու համար անհրաժեշտ է արյունահոսություն անել և աղիների մաքրում:

Դեռևս հնագույն ժամանակներում հոգեպես անառողջներին կասկածել են մոլեգնության մեջ, և չար ուժերին հեռացնելու համար Էկզորցիզմ են կիրառել: Մոլագարները խոսում էին այնպիսի լեզուներով, որոնց նախկինում չեն տիրապետել, իսկ իրականում նրանք հոգեկան խնդիրներ են ունեցել:

Թեպետ միջնադարում Եվրոպայում հոգեկան հիվանդներին ազատությունից չէին զրկում, սակայն նրանց հետագայում փակում էին մի վայրում: Հիվանդներին հաճախ մեկուսացնում էին հասարակությունից, տեղավորում էին հաշմանդամների և հանցագործների մոտ: Նրանց նկատմմաբ անմարդկային էին վերաբերվում, գամում էին պատերին և փակում էին մութ խցերում: Արժե՞ արդյոք ասել, որ այս մեթոդը որևէ արդյունք չէր տալիս:

Հոգեկան խնդիրների բուժման համար ջրի օգտագործումը, ինչպես նաև տաք լոգանքը մեծ տարածում ունեին:

Սա կիրառվել է՝ ելնելով այն համոզմունքներից, թե հիվանդին կարելի էր բուժել նրա միջից նոպաները հանելով: Այդուհանդերձ, այսօրվա կիրառվող մեթոդը երկար ճանապարհ է անցել մինչ արդյունավետ տեսք ստանալը: Հիվանդին տարիներ շարունակ աթոռին են գամել և տառացիորեն կտտանքների են ենթարկել՝ նրանց ուղեղով էլեկտրական լարում անցկացնելով: