Որքան էլ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը պնդի, թե Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւի հետ իր հանդիպումների վերաբերյալ «դավադրությունների տեսանկյունից» արվող վերլուծություններն «իրավիճակի չընկալման» հետեւանք են, իրականությունը միանգամայն այլ բանի մասին է խոսում:
«Դավադրության տեսության» կողմնակիցներն իրականում լավ էլ ընկալում են իրավիճակը, հստակ գիտակցում են ամեն ինչ: Պարզապես այս պահին պետք է փաստերը խեղաթյուրել, հասարակությանը կեղծ թեզերի հիման վրա մանիպուլացնել: Ճիշտ եւ ճիշտ այնպես, ինչպես վարվել են վերջին քսաներկու-քսաներեք տարիների ընթացքում: Բայց եթե նախկինում նրանց քայլերը որոշակի տրամաբանություն ունեին, քանի որ իրենք իշխանության ղեկին էին (ընդ որում, իշխանության ղեկին հայտնվել էին պետական հեղաշրջման միջոցով` այդ ճանապարհին օգտագործելով ԼՂ հիմնահարցը, եւ Արցախյան հիմնախնդիրը հետագայում էլ շահարկեցին այդ իշխանությունը պահպանելու ու երկարաձգելու համար), թավշյա հեղափոխությունից հետո այլ իրավիճակ է: Իրենք հեռացվել են իշխանությունից, խորհրդարանական ընտրություներից հետո օրենսդիրից դուրս շպրտվեցին անգամ նախկին իշխանության ոչ միայն մնացուկները, այլեւ մետաստազները:
Հիմա քաղաքական լուսանցքից էլ նրանք շարունակում են նույն գործելաոճը՝ ամեն ինչ հարամելու միտումով: Հաշվարկն էլ պարզ է. հասարակությունն այս թեմաների նկատմամբ գերզգայուն է (ի վերջո, քսան տարի շարունակ հասարակության մեջ երկուստեք ներարկել են անհանդուրժողականության, ատելության համապատասխան չափաբաժինը), եւ ուրեմն հնարավոր է իրավիճակն օգտագործել առաջ տանելու կեղծ թեզերը:
Այլապես ցանկացած ողջախոհ մարդու համար էլ պարզ է, որ ԼՂ խնդրում բանակցություններն այլընտրանք չունեն, ավելի ճիշտ՝ այլընտրանքը պատերազմն է: Պարզ է նաեւ, որ միջազգային հարթակներում Ալիեւի հետ ցանկացած հանդիպում եւ շփում միայն օգուտ է բանակցային գործընթացին, որքան էլ այդ հանդիպումները կրեն ոչ ֆորմալ բնույթ: Ի դեպ, հենց նման շփումներից մեկի արդյունքում է, որ վերջին ամիսներին անհամեմատ նվազել են սահմանային լարվածությունն ու հրադադարի ռեժիմի խախտումները: Պարզ է նաեւ մեկ բան. Հայաստանը թեեւ հայտարարել է Ղարաբաղը բանակցային սեղան վերադարձնելու մասին, միեւնույն է, ինքը եւս այդ բանակցություններում միջազգայնորեն ճանաչված սուբյեկտներից մեկն է, հետեւաբար պարտավոր է այդ ուղղությամբ անել քայլեր: Ու պարտավոր է քայլերն անել` անկախ նրանից, թե ոմանք ինչպես են փորձում նենգափոխել իրականությունը: Ի վերջո, խաղաղությունն այլընտրանք չունի բոլոր կողմերի համար:
.gif)
