ՆԱԽԱԳԱՀԱԿԱՆ ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ ԱՐԺԵԶՐԿՎԵԼ ԵՆ

“Նոր ժամանակներ” կուսակցության նախագահ Արամ Կարապետյանը “Ժողովուրդ”-ի հետ զրույցում ասաց, որ մի հարցում ՀՀԿ-ի հետ համաձայն է. “Իսկապես մեր երկրում Հանրապետական կուսակցությունն է օրակարգ թելադրում, քանի որ, ինչպես տեսնում ենք, Հայաստանում ոչ մի օրակարգ չկա”: 

-Շատ ճիշտ հարց եք տալիս: Ռեալ քաղաքականությունն աշխարհում մի քանի ելեւէջներ ունի. քաղաքական խնդիրների լուծման ճանապարհ՝ ծրագրերով, մտքերով, փոփոխություններով, կամ քաղաքական խաղեր: Հիմա մեծամասամբ տեսնում ենք քաղաքական խաղեր:

-Ես առաջարկություն չեմ ստացել: Ստանալուց հետո կուսակցությունը կորոշի: Բայց ուզում եմ հիշեցնել, թե ինչքա՜ն կոնսուլտացիաներ ենք անցկացրել… Աստված տա՝ իրենք հաջողություն ունենան: Բայց եթե մենք խոսելու ենք 100% համամասնական ընտրակարգի մասին, դա պետք էր անել խորհրդարանական ընտրություններից առաջ: Հիշո՞ւմ եք՝ փորձեցին անել դա, ստորագրվեցին համապատասխան փաստաթղթեր, եւ այդ ամենը վերջացավ նրանով, որ այդ ուժերը, բացի մեզնից, մասնակցեցին ԱԺ ընտրություններին եւ այսօր նույնիսկ ներկայացնում են դա որպես հաղթանակ: Ես տեսնում եմ, որ ռեալ հակասություն կա խոսքի, գործի, մտքի եւ մտքի ներկայացման ժամանակի միջեւ, ինչը համարում եմ քաղտեխնոլոգիա:

-Ես կարծում եմ, որ դա այսպես կոչված 21-րդ դարի հատուկ “պրագմատիկ” քաղաքականությունն է: Բայց ես՝ որպես մարդ եւ քաղաքական գործիչ, այդպիսի քաղաքականությունը չեմ հասկանում եւ չեմ ընդունում: Եթե կոնսոլիդացիայի վերջնական նպատակը միասնական թեկնածուն է, ընդդիմության հաղթանակն ընտրություններում, իմ տեսակետից դա չի ստացվի: Հետեւաբար, քննարկել մի բան, որը ռեալությունից դուրս է, ես չէի ցանկանա: Անկախ նրանից՝ դա բարոյական է, թե բարոյական չէ:

–Դուք վերջնականապես որոշե՞լ եք առաջադրվել ՀՀ նախագահի թեկնածու: Երբվանի՞ց կսկսեք ակտիվանալ:

-Նախագահական ընտրությունները մեզ մոտ ամբողջությամբ արժեզրկվել են: Ցավոք, այդ դեգրադացիայի գործընթացը հասել է նաեւ այստեղ: Հասարակությունը հոգնել է այս ամեն ինչից, եւ փոփոխությունների սպասելիքները կորել են: Իհարկե, ես առաջադրվելու եմ, փորձելու եմ գրանցվել, պայքարը տանելու եմ, բավական ակտիվանալու եմ եւ այլն, բայց վերջնական հաղթանակ տանելու համար այսքանը բավարար կլինի՞… Ես նպատակաուղղված եմ հիմա մեկ խնդրի լուծման՝ հաղթելու, ոչ թե մասնակցություն ունենալու կամ ինչ-որ բաներ բացատրելու, ծրագրեր ներկայացնելու եւ այլն: Դա այսօրվա իրավիճակում սին փորձ է, ոչ մի բան չտվող գործընթաց: Մենք այսօրվա համակարգին պիտի հաղթենք, եւ ես այդ հարցի շուրջ եմ կոնսուլտացիաներ անում Հայաստանից դուրս: 

-Այս պահին դեռ ոչ: Բայց սա չի նշանակում, որ դա չի լինի վաղը կամ մյուս օրը: Ես սա ասում եմ պատասխանատվությամբ, որովհետեւ հաղթանակ տանելու համար միայն Հայաստանի ներքին ռեսուրսներին տիրապետելը բավարար չէ: Արտաքին եւ ներքին որոշակի համադրում պիտի լինի: Այդ համադրումը կամաց-կամաց մոտենում է: Համաշխարհային ֆինանսատնտեսական ճգնաժամի նոր ալիք է երեւում, տարածաշրջանային գործընթացներն են ակտիվանում, եւ այս ամենը ցույց է տալիս, որ հաղթանակը մոտ է:

-Հիմա աշխարհում աշխարհակարգի խնդիր է ծագել, եւ այդ նոր աշխարհակարգի մեջ փոքր երկրների համար կա՛մ նոր իրավիճակով, նոր սերունդով ներկայացվողները կդիմանան,  կա՛մ էլ ուղղակի կջնջվեն: Այնպես որ, լուրջ գործընթացներ են գնում, եւ ՀՀ ղեկավարության հետ կապված խնդիրները մղվել են մի քանի պլան հետ: Ինչ կլինի Հայաստանի ներսում, այնպես էլ կընկալի աշխարհը:

-Իհարկե ինչ-որ մասով զուտ իշխանափոխությունը, այսինքն՝ մարդկանց փոխատեղումը ոչինչ չի կարող փոխել. հատկապես եթե դա մոռացված հին էլիտան է: Հասկանալի է, որ Հայաստանը միայնակ այս իրավիճակից կտրուկ դուրս գալ չի կարող: Դրա համար ուզենք թե չուզենք համաշխարհային գործընթացներին պիտի ինչ-որ ձեւով մասնակից լինենք՝ իրավիճակը փոխելու եւ շտկելու համար: 

–Բայց միշտ հասարակության կողմից այնպիսի ընկալում է եղել, որ երբ ընդդիմությունը միավորվի, կհաղթի: 

-Եթե հստակ ասենք, Հայաստանում միշտ կա հատված, որն ընկալվում է որպես ընդդիմություն, բայց հետո հասարակությունը համոզվում է, որ մենք ճիշտ էինք, երբ ասում էինք, որ սա ընդդիմություն չէ: Հիմա ասեմ այդ օրինակը. 2008թ. ես հիշում եմ՝ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն ընդդիմադիր դաշտը գրեթե ամբողջությամբ կոնսոլիդացրել էր, բայց հաղթանակ չտարավ, այսինքն՝ պաշտոնապես դա չամրագրվեց: Այնպես որ, միայն ընդդիմադիր դաշտի կոնսոլիդացիան բավարար չէ: 

 Զրուցեց Թ. ԹՈՎՄԱՍՅԱՆԸ