Ամենամեծ և ցավալի փաստն այն է, որ մենք միայնակ ենք. Միքայել Պողոսյան

ՀԵՏԵՎԵՔ ՄԵԶ Telegram-ՈՒՄ

Սա մի ցավալի արհավիրք է, որը տեղի է ունենում հայ ազգի հետ : Այս մասին «Ժողովուրդ» օրաթերթի հետ զրույցում նման տեսակետ է հայտնել Հայաստանի ժողովրդական արտիստ Միքայել Պողոսյանը` անդրադառնալով Արցախում պատերազմական իրավիճակին:

«Սա անգիտակից, անողնաշար, անխիղճ մարդկանց շարժում է, որը պատժվելու է վաղ թե ուշ: Այս ժամանակահատվածում խոսքերն այնքան են կորցրել իրենց գինը , եւ այս ամենի թիկունքում  մեր տղաների սխրանքներն եւ անձնազոհություններն են: Ես խոսքեր չեմ գտնում այս ամենը նկարագրելու համար, պարզապես ամեն մեկս պետք է կարողանանք թեկուզ ինչ-որ  փոքր արարքով  ապացուցել մեր ճշմարտությունը: Այսօր բոլորս զինվոր ենք եւ այդ կոչումն ինձ թվում է մնալու  է մինչեւ  մեր կյանքի վերջը, եւ մենք դատապարտված ենք այն կրելու: Կարծում եմ դա մարդ արարծի համար ամենաբարձր կոչումն է, որն ամեն ազգի տրված չէ:  Մենք այսօր կռիվ ենք մղում մեր  ճշմարտությունը պահպանելու  համար, ինչը մեզ համար դարձել է արժանապատվության խնդիր,  եւ  երբ քո հողն ու ջուը վտանգված են, ամեն ինչ դառնում է անհեթհեթ, անիմաստ»,-նշում է մեր զրուցակիցը:

Հայաստանի ժողովրդական արտիստ  Միքայել Պողոսյանի կարծիքով՝  Թուրքիան եւ Ադրբեջանը ոչ մի բանի առաջ  կանգ  չեն առնի, նույնիսկ այս կորոնավիրուս համավարակի պայմաններում:

«Մեզ համար ամենավտանգավոր բանը հիմա՝ նույնիսկ այս պայմաններում, այն է, որ մենք գիտակցենք, որ  մեր շրջապատում կա վարակ, որը  կարող է շատ ավելի մեծ եւ ծանր վնասներ տալ Արցախին:

«Թշնամին ամեն ինչ նախօրոք պատրաստել է եւ դրա մեջ բացակայում են  մարդկային տեսակին բնորոշ ամեն բան: Ես համոզված եմ, որ Աստված միանշանակ  պատժելու է, որ չեն նայում եկեղեցի է, մանկապարտեզ է… : Կարծում եմ այդ չարությունը չի կարող երկար տեւել»,-ընդգծում է Միքայել Պողոսյանը:

Հարցին՝ գոհ է արդյոք միջազգային կառուցերի եւ գերտերությունների արձագանքից, մեր զրուցակիցըն պատասխանում է. «Փաստն այն է, որ մենք հայերս ուղղակի այս  աշխարհում միայնակ ենք: Ոչ մեկին, ոչ մի կետում չի հետաքրքրում հայի ճակատագիը, թե 1915 թվականին, թե հիմա: Եվ այս պարագայում մեր միակ հույսը մենք ինքներս ենք, որովհետեւ բոլորը շաղկապված են  իրար՝  գործնական  եւ  փողշահավետ հարաբերություններում:  Այսօր ճշմարտությունը ուղղակի դարձել է ոչ կարեւոր: Չկա մի միջազգային կազմակերպություն, մի ատյան, որը կարողանա հանուն ճշմարտության գործողություններ անել: Ամենամեծ եւ ցավալի  փաստն այն է, որ  մենք միայնակ ենք, մենք այսօր կորցնելու բան չունենք, եւ մենք  մինչեւ վերջ պետք է պայքարենք հանուն մեր վաղվա ազատ եւ անկախ ապագայի համար»:

Լիդա Եղիազարյան




Լրահոս