Այս օրերին թե՛ ռուսական, թե՛ արեւմտյան լրատվամիջոցների կողմից Երեւանում ընթացող բողոքի ցույցերի լուսաբանումը եւս մեկ անգամ ի ցույց դրեց, թե ինչպես կարող են մեր երկրի ներքին խնդիրները շահարկվել եւ ծառայեցվել օտարների շահերի սպասարկմանը: Թե՛ արեւմտյան լրատվամիջոցների եւ թե՛ առավել եւս ռուսական քարոզչամեքենայի կողմից իրականության այն տոտալ խեղաթյուրումը, որին ականատես ենք լինում այս ընթացքում, ստիպում է մտածել, թե որքան խոցելի է ճշմարտությունը ժամանակակից տեխնոլոգիաների, թվում է թե, գերթափանցիկ այս աշխարհում:
Հատկապես ուկրաինական լրատվամիջոցների կողմից «երեւանյան մայդանի» մասին ծրագրավորված ապատեղեկատվությանը հետեւած ռուսական քարոզչամեքենայի վայնասունը, որը մեզ` Բաղրամյան պողոտայում բողոքի ելած եւ կամ այդ ամենին ուղիղ եթերով հետեւող ՀՀ քաղաքացիներիս, ցնդաբանության պես մի բան է թվում, իրականում բավականին մտահոգիչ քաղաքական գործընթաց է` հեռուն գնացող նպատակադրումներով: Ընդ որում, թե՛ եվրոպացիներն ու նրանց հրահանգով գործի գցված ուկրաինական մեդիան, թե՛ ռուսական քարզչամեքենան ու Պուտինի մերձավոր Սերգեյ Մարկովները քաջ գիտեն, որ Երեւանում ծավալվող գործողությունները կրում են բացառապես սոցիալական բնույթ` զերծ քաղաքական ուղղորդումից, սակայն դա կարեւոր չէ. առկա է առիթ, հնարավորություն, որից պետք է առավելագույնս օգտվել:
Եվ այս իմաստով հատկապես մտահոգիչ է Ռուսաստանի քաղաքական վերնախավում Հայաստանի հետ կապված մոտեցումների երկակիությունը եւ այդ երկրի քաղաքական էլիտայի տարբեր մրցակցող խմբերի կողմից առաջ տարվող քաղաքականությունը: Առաջին խմբի ներկայացմամբ` ՀՀ իշխանությունները փորձում են շանտաժի ենթարկել Ռուսաստանին, եւ այս ցույցերը հենց դրա դրսեւորումն են: Երկրորդ խմբի մոտեցումն այն է, որ ստեղծված իրավիճակի թիվ մեկ մեղավորը տարիներ շարունակ համակարգը թալանած ՀԷՑ-ի ռուսական ղեկավարությունն է, եւ անհրաժեշտ է լիովին վերանայել Հայաստանում ռուսական ընկերությունների գործունեության որակն ու արդյունավետությունը: Առայժմ, սակայն, դատելով ռուսական քարոզչամեքենայի մեկնաբանություններից՝ կարծես թե գերիշխում է հենց առաջին մոտեցումը, ինչը, թերեւս, բնական է` Ռուսաստանում հայկական գրագետ լոբբինգի իսպառ բացակայության պայմաններում:
Ամեն դեպքում, Հայաստանում ծայր առած առայժմ զուտ սոցիալական այս ընդվզման շուրջ քաղաքական կենտրոնների այսպիսի մեծ անհանգստությունը ցույց է տալիս, թե որքան կարեւոր նշանակություն ունի մեր փոքրիկ երկիրը աշխարհաքաղաքական գործընթացներում, եւ այստեղ կատարվող յուրաքանչյուր փոփոխություն ինչպիսի դետոնատիվ հետեւանքներ կարող է ունենալ այդ գործընթացների իրագործման ճանապարհին:
.gif)
