Իշխանությունը խոսում է ինչ-ինչ փոփոխություններից, բայց ըստ ամենայնի ցանկություն չունի որևէ բան փոխելու. Ռուբեն Մեհրաբյան

Սարի թաղում տեղի ունեցած բախումներից հետո Սերժ Սարգսյանը հանդես եկավ ելույթով, որը հասարակության կողմից մեղմ ասած այնքան էլ լավ արձագանքների չարժանացավ: Հայտարարության և դրա ենթատեքստերի շուրջ ArmLur.am-ը զրուցեց քաղաքագետ, ՄԱՀՀԻ ասոցացված փորձագետ Ռուբեն Մեհրաբյանի հետ.

–Պարո՛ն Մեհրաբյան, Սերժ Սարգսյանն իր նախորդ ելույթում նշել էր, որ պետք է կատարվածից դասեր քաղել, արդյունքը երկար սպասեցնել չտվեց. մեկ շաբաթ անց ավելի մեծ բռնություն գործադրվեց թե՛ քաղաքացիների, թե՛ լրագրողների նկատմամբ, այսինքն սա՞ էր նրանց քաղած դասը.

-Ես տպավորություն ունեմ, որ Հայաստանի իշխանությունը չի ընկալում, թե որքան լուրջ է իրավիճակը Հայաստանում, ասեմ ավելին Հայաստանի տոտալ համակարգային ճգնաժամի պայմաններում իշխանությունը դրսևորում է անընկալունակություն, թե որն է պատճառն այդ ճգնաժամի և ինչ անել դրա հետ:

Իշխանությունը խոսում է ինչ-ինչ փոփոխություններից, բայց ըստ ամենայնի ցանկություն չունի որևէ բան փոխելու: Կամ հույս ունի որ ինչ-որ իմիտացիոն փոփոխություններով այնպես անի որ էականորեն ոչ մի փոփոխություն էլ չլինի, ինչպես որ անում էին նախորդ տարիներին:

-Սերժ Սարգսյանն իր ելույթում կոչ արեց մոռանալ կատարվածը և առաջ անցնել, ինչ եք կարծում կմոռացվի՞.

-Սերժ Սարգսյանն ինքն է կոչ անում մոռանալ կատարվածը, բայց այդ մոռացության համար, ինչպես ինքն իր խոսքում ասաց, պետք է ամեն մեկն իր արածի համար պատասխան տա: Միանգամայն համաձայն եմ այս թեզի հետ, այդ մոռացությունը կարող է հնարավոր լինել այն դեպքում, երբ  այդ ամենը ինչ տեղի ունեցավ բոլորը հավասարապես պատասխան տան օրենքի առաջ:

Հայաստանում իշխանությունը, այն դասերը որոնց մասին խոսում է Սերժ Սարգսյանը, ոչ միայն չի քաղել, այլ նաև չի էլ ուզում քաղել:

–Ինչ կասեք նաև այն ելույթ մասի հետ, որտեղ նշվում էր, որ իրավիճակից ավելի ուժեղացած դուրս եկանք.

-Ես համամիտ չեմ այդ գնահատականի հետ, պետությունը թույլ լինելով հանդերձ այս ամենից դուրս եկավ էլ ավելի թուլացած, ավելին ասեմ՝ դրա ընկալումը նույնպես չկա իշխանության մոտ: Եվ մենք այսօր ունենք խնդիր ոչ միայն իշխանության, այլ նաև քաղաքական դաշտի հետ, որը ցուցաբերեց իր բացարձակ  անընդունակությունը ինչ-որ ձևով իրավիճակին արձագանքելու համար:

Մենք ինչպես մեկ տարի առաջ գործ ունենք մի իրողության հետ, երբ քաղաքացիական հասարակությունը, որը դեռ շատ տեղ ունի կայանալու դեմ առ դեմ և միայնակ է կանգնում մի շարք խնդիրների հետ:

-Այս ամենից կարող ենք եզրակացնել, որ Հասյաստանի քաղաքացիները պաշտպանված չեն ո՛չ իշխանությունների, ո՛չ էլ ընդդիմության կողմից:

-Այո՛, այսօր ՀՀ քաղաքացիները և օրենքը անպաշտպան են:

Լիլիթ Շաբոյան