Սերժ Սարգսյանի պրոբլեմները հետո են սկսվելու, ինքը դա լավ գիտի. Արամ Կարապետյան

«Ժողովուրդ» օրաթերթի զրուցակիցն է «Նոր ժամանակներ» կուսակցության նախագահ Արամ Կարապետյանը:

-Պարո՛ն Կարապետյան, «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը՝ Նիկոլ Փաշինյանի գլխավորությամբ, Սերժ Սարգսյանի դեմ պայքար է սկսել, որի շրջանակներում այս օրերին մարզերում են:

-Ես ընդհանրապես, ճիշտն ասած, պայքարի յուրաքանչյուր տեսակի կողմնակից եմ: Իմ տպավորությամբ ամեն մարդ, ինչ կարող է անել պայքարելու համար, ճիշտ է:

-Որպես «Ճանապարհային քարտեզ» այն արդյունավե՞տ եք համարում:

-Չգիտեմ, արդյունավետությունը կերեւա Երեւանում: Ամեն մի պայքար չէ, որի արդյունավետությունը հենց այդ պահին է երեւում: Քաղաքականության մեջ այդպես չէ: Հայաստանում քաղաքականության մեջ արդյունավետությունը հենց տվյալ պահին, տվյալ գործողությունն է, դրա համար սպասումները մի քիչ այլ տեսքի են: Իմ տպավորությամբ հիմա ամենակարեւորն այն է, որ մի խումբ մարդ, ինչքան էլ որ նրանք լինեն 100 հազար, միլիոն, թե տասը հոգի, կարեւորն այն է, որ պայքար կա Հայաստանում իրավիճակ փոխելու:

–Նշում եք՝ պայքարն է կարեւոր, սակայն ամեն դեպքում ճի՞շտ չէր լինի, եթե նույն «Հանուն Հայաստան պետության» ճակատն ու ՔՊ-ն միասին պայքարեին: Ընդդիմության միավորում Հայաստանում հնարավո՞ր է:

-Այդպես չէ, դա էլ է հնարավոր: Ժամանակը ցույց է տալիս, որ կան մարդիկ, ովքեր այսօր ընդդիմություն են: Բայց մեր աչքի առջեւ եղել են դեպքեր, երբ պարզվել է՝ մարդիկ ոչ թե ընդդիմություն են, այլ հետագայում իշխանության առաջին կանչով գնացել, միացել են իշխանության: Ես հիմա խոսում եմ որպես սովորական քաղաքացի: Ինձ համար ամենակարեւորն այն է, որ կա քաղաքացիների ինչ-որ մի զանգված, որը պայքարում է Հայաստանում այսօրվա եղած իրավիճակի, կարգերի, իշխանության դեմ: Ես մեկ անգամ էլ ասել եմ, որ Հայաստանի քաղաքական դաշտը լիովին վերլուծելու, հասկանալու, ընկալելու համար մարդ պետք է մի քիչ գիժ լինի: Նույն դաշինքի մեջ մարդիկ իրար դեմ են, կան մարդիկ, ովքեր միշտ դեմ են խոսել, հետո բեկումնային պահին գնացել, միացել են իշխանությանը, կան խմբավորումներ, որոնցից չեք կարող հասկանալ՝ իշխանություն են, թե ընդդիմություն:

-Դուք էլ անդրադարձաք դաշինքներում առկա տարաձայնություններին: Այժմ այդպիսի իրավիճակ է հենց «Ելք» դաշինքում: Դա չի՞ ազդի ընդհանուր պայքարի վրա:

-Ես դրան ոչ մի ձեւ չեմ վերաբերվում, քանի որ դա կոնկրետ ազդեցություն պայքարի վրա չի ունենում:

-Սակայն հիմա այդ ընդդիմադիր ուժին ընտրողները կանգնա՞ծ չեն երկընտրանքի առջեւ:

-Խոսեցիք «Ելք»-ի ընտրողների մասին: Սակայն հիշենք, որ այդ դաշինքն ամիսներ առաջ միասնական դուրս եկավ պայքարի թանկացումների դեմ: Նրանց ընտրել էր հարյուր հազարից ավելի մարդ, սակայն իրենց կողքին շատ քիչ մարդ էր կանգնած: Ռեալ կյանքը մի բան է, ընտրությունները, ընտրարշավն այլ բան է, թվերը՝ այլ բան: Ես ասեմ՝ որպես քաղաքացի ինձ ընդհանրապես չի հետաքրքրում, թե «Ելք» դաշինքում միասնություն կա, թե ոչ: Թող իրենք իրենց մեջ որոշեն: Կարեւորագույն հարցը՝ քաղաքացին պատրա՞ստ է, եւ ինչքան շատ քաղաքացի է Հայաստանում պատրաստ պայքարել այսօր Սերժ Սարգսյանի վարչապետության դեմ:

-Համադրելով հանրահավաքների պատկերը` որքա՞ն մարդ է պատրաստ պայքարելու:

-Իմ կարծիքով՝ ամբողջ երկիրն է դեմ, բայց պայքարը կազմավորելն ու մարդկանց ոտքի հանելն այլ բան է: Խորհրդային տարիներին այսպիսի մի սինդրոմ կար՝ խոհանոցի սինդրոմ, բոլորը դժգոհ էին, խոհանոցում հայհոյում էին սովետական իշխանություններին, բայց դուրս էին գալիս ու պայքարում էին միայն անհատներ: Նույնն էլ հիմա է: Դա նշանակում է, որ հասարակությունը գնալով դեգրադացվում է, ավելի վատ է լինելու: Եթե մարդը դժգոհ է ղեկավարությունից, երկրից, ապա նա երկու ճանապարհ է փնտրելու՝ կամ ինչ-որ բան անի, որ իր վիճակը լավանա, կամ արտագաղթի:

-Հիմա ինչպե՞ս հասնել հաջողության, եթե Ձեր խոսքով ասած` հասարակությունը դեգրադացվում է, իսկ իրավական առումով էլ ՀՀԿ-ին ոչինչ չի խանգարում առաջադրել Սերժ Սարգսյանին:

-Թե ինչպես պետք է զարմացնել, ես դեռ դրա մասին չեմ ցանկանում խոսել, քանի որ քաղաքականության մեջ զրոյից ոչինչ չի ստեղծվում: Չի կարող քաղաքականության մեջ մի ֆակտորը, որը խթանիչ չէ, հիմք հանդիսանա այնպիսի մեծ պայքարի, որը կհանգեցնի փոփոխությունների: Վերջին 20 տարիներին մեր պայքարի բովն անցել է Ղարաբաղով, որը հիմք հանդիսացավ առաջին նախագահի հրաժարականի եւ երկու ընտրություններով՝ 2003-ին եւ 2008-ին: Հստակ բան կարող եմ ասել, որ հիմնական խթանիչը եղել է ընտրությունը, որ ինչ-որ բան կփոխվի, հիմա դա էլ չի անցնում: Այլ խթանիչներ են պետք, որպեսզի բեկումնային իրավիճակ լինի: Հիմա, ինչ վերաբերում է իրավունքին, բոլորս էլ գիտենք, որ դա իրենց է պատկանում: Հարցն այլ է՝ իրավմա՞մբ է այդ հաղթանակն իրենցը, թե՞ նկարված է:

-Բայց հենց պայքարողներից մեկը լեգիտիմ է համարել ընտրությունները:

-Շատ ճիշտ եք ասում: Ես բա ինչու չգնացի ընտրության: Ես հիմա կարող եմ, ինչ գործողություն ցանկանամ, անել, քանի որ ո՛չ ընտրություններին եմ մասնակցել, ո՛չ էլ արդյունքները ճանաչել: Հիմա կարող եմ ինձ իրավունք վերապահել, որ կարող եմ քայլեր անել, եւ որեւէ մեկը չի ասի՝ բա այն ժամանակ դուք ճանաչեցիք ամեն ինչ, հիմա ինչու եք դուրս եկել պայքարի: Հենց դրա համար էլ ես այն ժամանակ հրաժարվեցի ամեն ինչից: Հավատացնում եմ Ձեզ՝ հիմա որեւէ բան այնքան արագ չի գնում, որքան քաղաքական փոփոխությունները: Քաղաքական կյանքը շատ արագ փոփոխության է ենթարկվում, եւ ես մնում եմ իմ կարծիքին՝ կդառնա՞ Սերժ Սարգսյանը վարչապետ, դա լավ չէ երկրի համար, երկու անգամից ավելի որեւէ մարդ չպետք է փոքր Հայաստանում հավակնել իշխանության: Նրա պրոբլեմները հետո են սկսվելու, ինքը դա լավ գիտի: Նա խորությամբ հասկանում է, թե ես ինչ եմ անում:

զրուցեց Նաիրա Հովհաննիսյանը