ՀՀ կրթության եւ գիտության նախարար Արմեն Աշոտյանը, անդրադառնալով Երեւանի պետական համալսարանի հրատարակած «Հայոց պատմություն» աղմկահարույց դասագրքին, «Ազատություն» ռադիոկայանին երեկ ասել է. «Ոչ մի նախադասություն չի փոխվի»: Իր այդ կատեգորիկ դիրքորոշումն Աշոտյանը պարզաբանել է հետեւյալ կերպ. «Իհարկե, չենք պատրաստվում որեւէ բան անել: Կարծում եմ, որ առաջինը` որեւէ մեկին իրավունք չի վերապահված փորձելու սահմանափակել այլոց ազատությունները, հատկապես` ակադեմիական ազատությունները: Կա գիտնականների խումբը, որն ունի ինչ-որ մի կարծիք, այդ կարծիքը շարադրելու իրավունք իրենց հեղինակած գրքում»: Սա, կարելի է ասել, ուղղակի զավեշտալի հայտարարություն է: Ի՞նչ է նշանակում` չենք վիճարկում այլոց ակադեմիական ազատությունները: Ի վերջո, խոսքը ոչ թե որեւէ գիտնականի ստեղծագործական ազատության, այլ պետական բարձրագույն ուսումնական հաստատությունում դասավանդվող դասագրքի մասին է: Բայց դատելով Աշոտյանի հաջորդ հայտարարություններից, տպավորություն է ստեղծվում, որ հայրենի ԿԳ նախարարն այնքան էլ լավ չի պատկերացնում ԲՈՒՀ-ում դասավանդվող դասագրքերի նշանակությունը: Աշոտյանը նույն հարցազրույցում ասում է, թե «գիտնականներն այս դեպքում ազատ են իրենց կարծիքը արտահայտել` հիմնվելով իրենց ունեցած տպավորությունների եւ փաստական նյութերի վրա»: Եվ ամենազարմանալին` ըստ նախարարի. «Որեւէ մեկը չի կարող ամբողջությամբ պատասխանել, թե ինչ է եղել այդ ժամանակ»: Բայց ներեցե՛ք` եթե որեւէ մեկը չի կարող ասել, թե ինչ է եղել, այդ դեպքում ինչպե՞ս են դա արել այդ դասագրքի հեղինակները: Պարզվում է, ըստ նախարարի, դասագրքի հեղինակները դա արել են` չհավակնելով. «վերջին ատյանի ճշմարտություն գրել»: Սա արդեն ինքնախոստովանություն է: Փաստորեն Հայաստանի կրթության եւ գիտության նախարարը հայտարարում է, որ երկրի ուսումնական հաստատություններում դասավանդվող դասագրքերում մեր երեխաներին կարող է մատուցվել ամեն տեսակ աղբ, քանի որ այդ աղբի հեղինակներն ունեն ակադեմիական ազատություններ եւ չեն հավակնում իրենց ուսանողներին վերին ատյանի ճշմարտություններ մատուցել: Ստացվում է, որ հայրենի ԲՈՒՀ-երում մեր երիտասարդ սերնդի ընտրյալ հատվածը, որի հետ է կապված մեր երկրի վաղվա ապագան, պարտադրված է սովորել վիճելի ճշմարտություններ, այդ թվում եւ` նույն մարտի 1-ի հետ կապված: Այս պնդումը վիճարկողներին արժե հարցնել. ի՞նչ են կարծում, նույն Էդիկ Մինասյանը եւ նրա գործընկերներն իրենց ուսանողներին բարձր գնահատականներ կնշանակե՞ն, եթե նրանք կոնկրետ մարտի 1-ի հետ կապված հարցին պատասխանեն, որ դասագրքում ներկայացվածը «վերին ատյանի ճշմարտություն չէ», ուստի իրենք դա չեն սովորել: Բնականաբար` ոչ: Հետեւաբար` ուսանողները ստիպված են լինելու սերտել այն, ինչ նրանց հրամցվում է «վերին ատյանի ճշմարտություն չգրող», չափազանց «ազատ» դասախոսների կողմից:
.gif)
