«Եթե մարդը հատուկ նշանակետ է վերցրել, որ զրպարտի, ամեն ինչի ընդունակ է: Ես էլ ասում եմ` իմ քիթն է կոտրվել, թեւս էլ է կոտրվել, դե եկե՛ք, հավատացե՛ք, ուզո՞ւմ եք՝ հիմա դնեմ, թեւս կոտրեմ: Ես թեւից բռնել եմ, ասել եմ՝ կողքի՛ գնա, գնա՛ նստի մեքենադ, կարո՞ղ է իր կինն է իրեն հարվածել»:
Փաստորեն, ոչ միայն խոշոր, այլեւ միջին ՀՀԿ-ական չինովնիկներին են հատուկ պարանոյիկ երեւույթները. նրանց միշտ թվում է, թե բոլորն իրենց զրպարտում են, եւ, առհասարակ, այս երկրում մարդիկ լինում են 2 տեսակի՝ ՀՀԿ-ականներ եւ զրպարտիչներ: Ու հատկապես զրպարտելու մասին խոսելը ՀՀԿ-ականների շրջանակում շատ մոդայիկ է դարձել եւ իրենց թույլ տված յուրաքանչյուր արատավոր արարքի հետեւանքները մաքրելու ամենահարմար տարբերակն է: Ինչքան կուզեն՝ կխփեն, կթալանեն, կչարաշահեն, վերջում էլ կասեն, թե իրենց զրպարտում են: Սպիտակի քաղաքապետ Գագիկ Սահակյանն էլ նույնն է անում:
.gif)
