Սրտատրոփ սպասում եմ, թե երբ դուստրս ինձ թոռնիկ կպարգևի. Գուժ Մանուկյան

ՀԵՏԵՎԵՔ ՄԵԶ Telegram-ՈՒՄ

«Ժողովուրդ» օրաթերթի հարցերին պատասխանել է Հայաստանի ժողովրդական արտիստ Գուժ Մանուկյանը: Նա խոսել է իր սովորությունների, նախասիրությունների, երազանքների մասին, նշել, թե ինչի համար է ափսոսում եւ ինչին է սրտատրոփ սպասում: Պարոն Մանուկյանը խոստովանել է, որ չնայած տարիքն առել է, սակայն կցանկանար երկար ապրել, քանի որ սիրում է կյանքը եւ սպասելիքներ ունի դրանից:

-Պարո՛ն Մանուկյան, ո՞ր եղանակին եք ծնվել եւ արդյոք ասոցացնում եք Ձեր բնավորությունն այդ եղանակի հետ:

-Գարնանը՝ մայիսին եմ ծնվել, եւ, այո, միանշանակ, ասոցացնում եմ:

-Սովորություն, որն ատում եք մարդկանց մեջ:

-Ոչ ճշտապահությունը: Թատրոնում աշխատած 60 տարվա ընթացքում 6 րոպե չեմ ուշացել, նույնը պահանջում եմ դիմացինից: Շատ եմ զայրանում, երբ հանդիպում եմ ոչ կարգապահ մարդկանց:

-Էությամբ ինքնաքննադա՞տ տեսակ եք, օբյեկտի՞վ եք այդ առումով:

-Այո, ճշմարտության կողմնակիցն եմ եւ որոշ հարցերում ինքս ինձ բռնում եմ սխալվելիս:

-Ձեզ չեք ներում այն բանի համար, որ…

-Երբեմն պարապուրդի եմ մատնվում, չնայած դա ինձնից կախված չի լինում: Սիրում եմ, երբ աշխատանքային պրոցեսի մեջ եմ:

-Շո՞ւտ եք ճանաչում մարդկանց, թե՞ նրանց երբեմն հաջողվում է Ձեզ մոլորեցնել:

-Ինձ մոլորեցնել չեն կարող, բայց ամեն մեկի մեջ ուզում եմ տեսնել մարդ արարածին: Այնպիսին, ինչպիսին ես եմ, ուզում եմ դիմացինիս մեջ էլ տեսնել:

-Ինչպե՞ս կբնութագրեք հայաստանյան ներքին քաղաքական կյանքը մեկ բառով:

-Քաղաքականությունից բավական հեռու եմ, թեեւ ունեմ սպասելիքներ: Որակումներից կխուսափեմ:

-Եթե դուք լինեիք վարչապետ…

-Երբեք չէի ուզենա լինել վարչապետ: Առհասարակ, երբեք չեմ ցանկացել պաշտոն ունենալ:

-Կյանքի այս փուլում ինչի՞ց եք վախենում:

-Չնայած տարիքս արդեն առել եմ, բայց կցանկանայի երկար ապրել, որովհետեւ կյանքը սիրում եմ եւ ակնկալիքներ ունեմ դրանից:

-Կա՞ մի բան, որի համար Դուք արդեն ուշացել եք:

-Ոչ: Երբեք ուշ չէ ինչ-որ բանի հասնելու համար, ինչպես եւ երբեք ուշ չէ սովորելու համար:

-Ո՞վ է Ձեր սիրելի ռեժիսորը:

-Երկուսի անունները կտամ՝ Հրաչյա Ղափլանյան եւ Վարդան Աճեմյան:

-Այսօր ո՞ր լուրը կստիպեր Ձեզ ուրախությունից գլուխը կորցնել:

-Երբ իմանայի, որ դուստրս ինձ թոռնիկ է պարգեւել:

-Ո՞վ է Ձեր սիրելի երգիչը կամ երգչուհին:

-Գոհար Գասպարյանը:

-Ունե՞ք մի նախասիրություն, որը կարող էր անգամ փոխարինել մասնագիտությանը:

-Այո, ես զբաղվել եմ գեղանկարչությամբ, ունեմ դիմանկարներ՝ աստվածաշնչյան թեմաներով:

-Ավելի շուտ նեղանում եք մտերիմների՞ց, թե՞ ոչ այնքան հարազատ մարդկանցից:

-Հարազատ մարդու խոսքն ուժգին է դիպչում սրտին:

-Ո՞վ է եղել Ձեր կուռքը:

-Կուռքեր չունեմ եւ չեմ ունեցել: Ինձ հաճախ հարցնում են, թե ում կցանկանայի նմանվել, ես պատասխանում եմ՝ Գուժ Մանուկյանին: Ոչ ոքի պետք չէ նմանվել:

-Ումի՞ց եք ամբողջ կյանքում սովորել:

-Ծնողներիցս. հայրս դրամատուրգ էր, մայրս՝ դերասանուհի, այնպես որ, սովորելու շատ բան կար:

-Ինչի՞ համար եք ափսոսում:

-Ափսոսում եմ, որ տարիներս այսքան շուտ անցան…

-Ձեր դերերից ո՞րը մարմնավորելու համար եք ամենաշատն ուրախանում:

-Դրանք շատ են, որեւէ մեկին նախապատվություն տալ չեմ կարող: Բոլոր կերպարներս էլ կերտել եմ անմնացորդ նվիրումով:

-Ինչպիսի՞ն են Ձեր եւ Աստծո հարաբերությունները:

-Բարի-դրացիական (ծիծաղում է):

-Ընկերներ շա՞տ եք ունեցել:

-Կոլեգաներ՝ այո, ընկերներ՝ ոչ: Ցավոք, ընկերներիս մի մասն այսօր հեռացել է կյանքից…

-Ի՞նչ եք կարծում, որ դեպքում տղամարդը երբեք չի լքի կնոջը:

-Եթե կինն իրեն խելոք պահի (ծիծաղում է):

-Նշեք հայկական մի ֆիլմ, որը կարող եք անընդմեջ դիտել ու չհոգնել:

-«Հին օրերի երգը» որքան ցուցադրեն, այնքան կդիտեմ:

-Եվ վերջում՝ ո՞րն է ներկայիս Ձեր ամենամեծ երազանքը:

-Հենց թոռնիկիս աշխարհ գալն է, սրտատրոփ եմ սպասում այդ իրադարձությանը:

Աննա Բաբաջանյան




Լրահոս