Ստամոքսային մտածողությամբ ու բարբարոսությամբ պղծում են Գառնու տաճարը

Գառնու հեթանոսական տաճարի տարածքում սրճարան կառուցելու` նախարարության կողմից հավանության արժանացած փաստը հասարակության լայն շրջանների, անգամ  Գառնու գյուղապետի դժգոհությունն է առաջացրել: Վերջինս դեռ նախորդ տարի թե´ գրավոր, թե´ բանավոր կերպով մերժել է սրճարանի կառուցման  նախագիծը:

Թե որքանով է մասնագիտական առումով  ընդունելի հատուկ պահպանվող տարածքում  սրճարան կառուցել, պարզեց  armlur.am-ի թղթակիցը հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանից:

Վերջինս ասաց, որ անձամբ այդ տարածքում չի եղել և չի կարող հստակ տեղեկատվություն տրամադրել, բայց հույս ունի, որ սրճարանը կկառուցվի մինչ պարիսպ հասնելը: «Որպես քաղաքացի`այն կարծիքին եմ, որ հուշարձանի տարածքում ցանկալի է չկառուցվի որևէ շինություն,  թեկուզ եթե դա նախատեսված է զբոսաշրջիկներ համար: Հուշարձանի նկատմամբ հարգանքը պետք է դրդի մեզ  հուշարձանի բուն տարածքում որևէ շինություն չկառուցել»,- ասաց պրն Կարապետյանը` հիշեցնելով միջազգային փորձը.եվրոպական մի շարք քաղաքներում, որտեղ ինքը եղել է, նման կառույցներ  կառուցվում են քաղաքի մուտքի մոտ և ոչ երբեք հուշարձանի տարածքում:

Հնագետ Աշոտ Փիլիպոսյանն էլ մեր թղթակցի հետ զրույցում անդրադառնալով  սրճարանի տարածքը հնագիտորեն չուսումնասիրված լինելու  խոսակցություններին, հերքեց դրանք` ասելով, որ եթե դա այդպես լիներ, ապա ժամանակին այդ նույն տեղում չէր ստեղծվի հնագիտական նախկին բազան, որը գտնվում է Գառնու տաճարի բաղնիքից 50-100 մետր հեռավորության  վրա: «Այդ տարածքում հուշարձան չկա, ավելին, եթե տարածքը հնագիտական առումով ուսումնասիրված չլիներ, ինչպե՞ս կարող էր նախկինում լինել Գառնու արշավախմբի հնագիտական բազան` շենք, որտեղ ապրել են հնագետները և պեղել Գառնին»,- ասաց  նա:

Ինչ վերաբերում է Գառնու գյուղապետի` սրճարանի կառուցմանը դեմ լինելուն,  պրն Փիլիպոսյանի խոսքով`մինչ Գառնու հատուկ պահպանվող օբյեկտ լինելը, գյուղապետ Աշոտ Վարդանյանը սեփականաշնորհել է մի քանի հողատարածքներ, ավելին`  հնագետը ենթադրում է, որ սննդի այն կետերը, որոնք գործում են  տաճարի մոտակայքում, ամենայն հավանականությամբ, պատկանում են գյուղապետին, պարզապես նա այդ  օբյեկտները միգուցե գրանցել է ոչ իր անունով: «Տաճարի հարակից տարածքում կառուցված սննդի օբյեկտների տերերը մտավախություն ունեն, որ կառուցվող սրճարանը հարվածելու է  իրենց բիզնեսին, այդ պատճառով էլ բարձրացնում են այս աղմուկը»,- վստահեցնում է մեր զրուցակիցը:

Պրն Փիլիպոսյանը տեղեկացրեց, որ կառուցվող սրճարանը գետնին ամրացվող շինություն չէ.վաճառվելու է միայն խմորեղեն և ջուր: Հնագետը, սակայն, 100 տոկոսով չի երաշխավորում, որ կառուցվող սրճարանը հետագայում քյաբաբանոցի չի վերածվի:

Հնագետի խոսքով`Իտալիայի հնադարյան քաղաքներից մեկում`Պոմպեյի ներսում, կա սրճարան, բայց  խոստովանում է, եթե ինքը լիներ, սրճարան չէր կառուցի: Իսկ եթե Հասմիկ Պողոսյանի փոխարեն լիներ, թույլ կտար սրճարանի կառուցում, հնագետը խուսափեց հստակ պատասխանել.«Ես նախարարի տեղը չեմ կարող ասել»:

Գրող, հրապարակախոս,  Վահե Անթանեսյանն էլ  հակադիր տեսակետ հայտնեց`ասելով, որ մշակույթի նախարարության վարած քաղաքականությունը մեր պատմամշակութային հուշարձանների նկատմամբ ուղղակի բարբարոսություն է: Սրճարան- քյաբաբանոցի կառուցումը հրապարակախոսը համարում է Գառնու տաճարի պղծում: «Իրենք, երևի, ունեն ստամոքսային մտածողություն, որով էլ առաջնորդվում են: Զանգահարեք ցանկացած զբոսաշրջային ընկերություն և ձեզ կասեն, որ Հայաստան եկող զբոսաշրջիկները ազատ ժամանակ չունեն`սրճարանում ժամանակ անցկացնելու համար: Այդ սրճարանը կծառայի իրանցի մի քանի զբոսաշրջիկների համար, որի հետևանքով կաղտոտվի ողջ տարածքն ու կհնչի ռաբիս երաժշտություն»,- ասաց գրողը` հավելելով, որ սրճարանի կառուցմանը դեմ  եղող  մտահոգ քաղաքացիներն իր հետ անելու են ամեն ինչ` թույլ չտալու սրճարանի կառուցումը:

Սոնա Դավթյան