«Չէ՛, այլեւս իր գույքն է, ուզում է՝ թող վառի, չի ուզում՝ թող չվառի, բայց լավ կանի՝ չվառի»:

Վառե՞լ, թե՞ չվառել. սա է երկրի կարեւորագույն հարցը, իսկ կարեւորագույն հարցերի լուծումն ո՞ւմ առաքելությունն է: Իհարկե մեծն Գալուստ Սահակյանի: Այստեղ Գալուստ Սահակյանը հանդես է եկել ոչ միայն որպես հմուտ ճարտասան, խուճուճ բառակապակցություններ ու բարդ համաստորադասական նախադասություններ կազմելու արհեստավարժ վարպետ, այլեւ որպես մեծ հումանիստ, որը մտահոգված է տիեզերքի արտակարգ եւ լիազոր դեսպանի գույքով եւ հորդորում է էպոսագետին՝ չվառել իր մեքենան, քանի որ այն նաեւ Քուռկիկ Ջալալու ժամանակակից տարբերակն է եւ այդպիսով ազգային արժեք է ներկայացնում: