Մենք այլևս քարի դարում չենք ապրում. այս մասին ասել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարար Կարեն Միրզոյանը՝ ավստրիական Die Presse թերթին տված հարցազրույցում պատասխանելով հարցին, թե ե՞րբ է օդ բարձրացվելու առաջին օդանավը Լեռնային Ղարաբաղի օդանավակայանից։
-Տարիներ առաջ կառուցված Լեռնային Ղարաբաղի օդանավակայանը Ադրբեջանի սպառնալիքների պատճառով դեռևս չի բացվել: Ե՞րբ է օդ բարձրացվելու առաջին օդանավը:
-Հուսամ՝ հնարավորինս շուտ: Խոսքը գնում է հումանիտար քայլի մասին: Երկրի քաղաքացիներն ազատ տեղաշարժվելու իրավունք ունեն: Իսկ ադրբեջանցիները համապատասխան չեն արձագանքում: Նրանք օրենքներ են փոխել, որպեսզի իրենց բանակին իրավունք վերապահեն կործանելու քաղաքացիական օդանավերը: Կարո՞ղ եք պատկերացնել: Եթե նրանք մեր օդանավերից մեկին կրակեն, մենք կրակին անմիջապես պատասխան կտանք: Դա կարող է հանգեցնել վտանգավոր էսկալացիայի:
-Ե՞րբ օդ կբարձրանա առաջին օդանավը:
-Միգուցե վաղը, միգուցե երեք տարուց: Ես կանխատեսումներ չեմ անում: Բայց վաղ թե ուշ օդանավակայանը կսկսի գործել: Մենք ապրում ենք քաղաքակիրթ աշխարհում, այլ ոչ թե Քարե դարում:
-Ես հարցնում եմ նաև այն պատճառով, որ Ձեր երկիրը՝ արտաքին աշխարհի հետ իր միակ ճանապարհային կապով տնտեսապես թերևս դիմակայել չի կարող…
-Բոլոր տնտեսական օրենքների համաձայն մենք արդեն վաղուց վերացած պիտի լինեինք: Բայց այստեղ մարդիկ շատ աշխատասեր են: Նախորդ տարի մեր տնտեսական աճը կազմել էր ինը, տասը տոկոս: Ես դա անվանում են Ղարաբաղյան հրաշք: Քանի որ երբ մենք 20 տարի առաջ սկսեցինք կառուցել մեր տնտեսությունը, մենք գրեթե ոչինչ չունեինք: Խորհրդային տարիներին մենք ունեինք գյուղատնտեսական երկիր, սակայն պատերազմի տարիներին գյուղերն ավերվեցին: Իսկ այսօ՞ր: Մենք լրացուցիչ ունենք տնտեսության նոր ճյուղեր: Ես քիչ առաջ մասնակցում էի բարձր տեխնոլոգիաների մի Start-up-Center-ի բացմանը:
-24 տարվա ընթացքում աշխարհի ոչ մի պետություն չի ճանաչել անկախությունը: Ինչո՞ւ:
-Այդ մասին Ձեր կառավարությանը հարցրեք: Սակայն իրավացի եք, որ գործընթացն ազգային մակարդակում կանգ է առել: Այդուհանդերձ, մեզ ճանաչել են ԱՄՆ մի շարք նահանգներ, ինչպես նաև ավստրալական ամենամեծ նահանգը, իսկ վերջերս էլ՝ Բասկերի Երկիրը: Միջազգային հանրությունը պետք է հասկանա, որ արհեստական խոչընդոտները չեն օգնի Լեռնային Ղարաբաղին: Մեզ համար ճանաչումն ինքնանպատակ չէ, այլ դա հնարավորություն է ամրապնդելու մեր հաջողությունները պետականաշինության գործում: Որպես պատմաբան գիտեմ, որ եղել են բազմաթիվ երկրներ, որոնք երկար ժամանակ գոյություն են ունեցել առանց միջազգային ճանաչման և շատ ազդեցիկ էին: Հիշենք Միացյալ Նահանգները:
-Երբ հակամարտությունն ավարտվի, կողմերը ստիպված են լինելու գնալ զիջումների: Ինչպիսի՞ն կլինի Ձեր առաջարկը:
-Ադրբեջանի կողմից պատերազմի մշտական սպառնալիքների այս մթնոլորտում անհնար է խոսել փոխզիջման մասին: Նախ և առաջ Ադրբեջանը պետք է վերջ դնի այս քաղաքականությանը:
.gif)
