Միայնությունից չեմ վախենում. Իրինա Դանիելյան (ֆոտո)

Դերասանուհի, հաղորդավարուհի Իրինա Դանիելյանին վերջին շրջանում չենք տեսնում որեւէ ներկայացման շրջանակում, նա չի երեւում նաեւ էկրանին: Դերասանուհին «Ժողովուրդ»-ին պատմել է իր բացակայության պատճառների մասին, խոսել է անձնական կյանքից, իր կին եւ մայր տեսակի բնորոշ գծերից:

-Տիկի՛ն Դանիելյան, այս պահին, կարծես, ոչ մի նախագծում ընդգրկված չեք, ինչո՞վ է պայմանավորված այս ստեղծագործական դադարը:

– Տվյալ պահին դադար է, պարզապես ոչ մի առաջարկ չկա:

-Հիմա ի՞նչ դերեր կցանկանայիք խաղալ:

-Երբեք չեմ ունեցել նման երազանքներ, ինչ դեր առաջարկել են, հիմնականում սիրել եմ:

-Նախկինում Ձեզ տեսնում էինք Հանրային հեռուստաընկերության «Մեր մեջ ասած» նախագծում: Ինչո՞ւ դուրս եկաք, ինչո՞ւ էլ չեք վարում հաղորդումը:

-Ես ոչ թե դուրս եկա, այլ ինձ տեղափոխեցին Հանրայինի մեկ այլ` «Ընտանյոք հանդերձ» նախագիծ: Կարծեմ՝ որոշ մտահղացումներ կան, ըստ որոնց՝ սիթքոմը, հնարավոր է, շարունակություն ունենա:

-Ներկա պահին, փաստորեն, աշխատանք չունեք, ինչպե՞ս եք լուծում ֆինանսական խնդիրները: Գուցե բիզնե՞ս ունեք:

-Ոչ մի նման բան չունեմ. ինձ կա՛մ օգնում են, կա՛մ ինչ-որ բաներ կուտակում եմ, հատուկ բիզնես չունեմ: Հուսով եմ` հենց որդիս վերջացնի ծառայությունը, ինքն էլ կլինի իմ հիմնական օգնականն այդ առումով:

-Տիկի՛ն Դանիելյան, այսօր մտավորականները համախմբվել են եւ փորձում են բողոքի ձայն բարձրացնել Հին Երեւանի պատմական շերտի վերացման դեմ: Դուք այս խնդրի շուրջ մտահոգություններ ունե՞ք:

-Իհարկե ունեմ, բայց, ճիշտն ասած, արդեն այնքան են քանդել, որ այդ մտահոգությունն էլ է ավարտվում, ինձ թվում է` քանդելու բան էլ չի մնացել: Միեւնույն է` մենք այն ուժը չունենք, որ այդ հարցում մեր քաղաքին օգտակար լինենք, եթե կարողանայինք մի բան անել, մինչեւ այս պահը պետք է անեինք, թե չէ էլ ի՞նչ է մնացել որ:

-10-20 տարի առաջվա Երեւանը կարոտո՞ւմ եք:

-Տարիքը որ գալիս է, դրանից հետո բոլորի մոտ էլ նոստալգիկ հոգեվիճակ է արթնանում, չգիտեմ` իսկապես այն ժամանակ ավելի լավ էր, քան հիմա, թե՞ այն ժամանակ լավ էր, որովհետեւ երիտասարդ էինք: Համենայն դեպս, ես սիրում եմ այն, ինչ ունեմ այսօր եւ երբ երկրից բացակայում եմ, կարոտում եմ իմ ներկայիս ընկերներին:

-Իսկ երկրից բացակայելու առիթները անձնակա՞ն, թե՞ գործնական բնույթ են կրում:

-Առայժմ գործնական չեն. վերջին անգամ, օրինակ, գնացել էի ԱՄՆ` ընկերուհուս մոտ: Ճիշտն ասած` շատ եմ սիրում այդ երկիրը, հարգում եմ տեղի գործող օրենքները, բայց այնտեղ ապրել երբեք չեմ ուզել:

-Քանի որ կանանց միամսյակն է, մի քիչ էլ մեր սեռին վերաբերող թեմաներից զրուցենք: Հետաքրքիր է` կյանքի այս փուլում Ձեր վախերն ու տագնապները ինչի՞ հետ են կապված:

-Երեւի աշխատանքի պակասի հետ: Գումար վաստակելու, ապահովված կյանքով ապրելու մասին է խոսքը: Միշտ էլ ուզում ես նորմալ, բարեկեցիկ կյանքով ապրել:

-Իսկ միայնությունը վախեցնող չէ՞:

-Չէ:

-Բայց Դուք Ձեզ միայնակ համարո՞ւմ եք, թե՞ Ձեր կողքին կա մեկը, որի մասին պարզապես չեք խոսում:

-Չէ, ես ինձ միայնակ չեմ համարում, իհարկե, բայց միայնությունից չեմ վախենում: Չեմ ասում, թե դա լավ բան է, բայց դա այն բանն էլ չէ, որի մասին մտածելիս պետք է սարսափով ապրես:

-Ինքնաբա՞վ անձնավորություն եք:

-Կարծում եմ` այո:

-Իսկ կա՞ բնավորության գիծ, որը Ձեզ խանգարում է:

-Մի քիչ բծախնդիր բաներ ունեմ, բայց չէ, դա էլ նորմալ է…

-Հայ մայրը, առհասարակ, անձնազոհ տեսակ է, մոր Ձեր տեսակն ինչպիսի՞ն է:

-Ես, երեւի, եվրոպացի մայր եմ, իմ անձնազոհությունը չափի մեջ է, առհասարակ, ամեն ինչը չափի մեջ է գեղեցիկ: Ո՞ր մի ծնողն իր երեխային չի սիրում, միգուցե բոլոր նրանք, ովքեր խոսում են անձնազոհությունից, պարզապես խոսողնե՞ր են:

-Երբ ասացիք` եվրոպացի մայր եք, նկատի ունեք նաեւ, որ լիբերալ մոտեցումներ ունե՞ք:

-Միանշանակ, այո:

-Մտածե՞լ եք, որ վաղը, մյուս օրը կարող եք սկեսուր դառնալ:

-Հաճույքով, հաճույքով…

-Ձեր տղան աղջիկ հավանելիս Ձեզ հետ խորհրդակցո՞ւմ է:

-Չէ, չէի ասի:

-Իսկ Դուք Ձեր անձնական կյանքին վերաբերող հարցերի շուրջ նրա հետ զրուցո՞ւմ եք:

-Չեմ կարծում, որ կիսվելու խնդիր կա, մենք ապրում ենք իրար հետ եւ միմյանցից ոչինչ չենք թաքցնում: Իհարկե, այս պահին որդիս ինձ հետ չէ, նա ծառայում է Հայոց բանակում:

-Անհանգի՞ստ մայր եք:

-Այդքան անհանգիստ չեմ, իր կողմից էլ մեծ ուշադրություն կա իմ նկատմամբ, իսկ, առհասարակ, անհանգստության առիթ նա չի տալիս:

-Իսկ հիմա Ձեր կարիերայի հետ կապված ինչ-որ նպատակներ ունե՞ք:

-Դեռ ոչ, որպես այդպիսին կան ցանկություններ:

-Ինչ-որ բանից հոգնե՞լ եք:

-Ոչ, ամենեւին, ինձ մոտ ստեղծագործական մտքեր չեն գալիս, ուրիշի մոտ կգան, նրանք էլ կկիսվեն, մի բան կանենք: Բացարձակ չեմ հոգնել. ապրում եմ երջանիկ, արթնանում եմ երջանիկ, սիրում եմ կյանքը:

Աննա Բաբաջանյան