«Ազատվել են միայն այն մարդիկ, որոնց ուսումնական ծանրաբեռնվածություն չի տվել ամբիոնը: Ես չեմ նայել տարիքին, դասաժամեր չեն տրվել միայն նրանց, ովքեր պատրաստ չեն լսարան մտնելու»:
Իսկ երբ Արա Ավետիսյանը ՀՀ կրթության եւ գիտության փոխնախարար էր, այդ ժամանակ չէ՞ր տեսնում կամ չէ՞ր հասկանում, որ այդ մարդիկ պատրաստ չեն լսարան մտնել, թե՞ դարձավ ՀՊՃՀ ռեկտոր, նոր սկսեց հասկանալ: Իհարկե, բնական է, ԿԳ փոխնախարար եղած ժամանակ այլ հետաքրքիր զբաղմունքներ է ունեցել, գուցե ոչ պակաս ձեռնտու, դրա համար էլ չի հասցրել անդրադառնալ «լսարան մտնողներին»: Հիմա փոխվել են նրա պաշտոնը, ազդեցության ոլորտը, սակայն նույնն է մնացել պաշտոնյաների «հիմնական նպատակը»՝ ավելացնել գործազուրկների եւ աղքատների թիվը, սեփական լուման ներդնել արտագաղթի ծավալների մեծացման գործում: