2015 թվականն արդեն անցյալում է, եւ մենք կես ամսից ավել է` թեւակոխել ենք նոր տարի` նոր հույսերով, սպասումներով եւ դրանք իրականություն դարձնելու մեր ծրագրերով: «Ժողովուրդ»-ը տարվա մեկնարկի եւ առաջիկա պլանների մասին զրուցել է երգչուհի, ՀՀ վաստակավոր արտիստ Ալլա Լեւոնյանի հետ:
-Ալլա՛, հետաքրքիր է` 2016 թվականը գործնական առումով խոստումնալի՞ց է թվում:
-Այս տարի անպայման կլինեն հյուրախաղեր, արդեն մի քանի պայմանագիր կնքել եմ, այնպես որ, սփյուռքում շատ համերգներ կունենամ, բայց, օրինակ, Հայաստանում չեմ կարծում, թե մենահամերգ կունենամ: Նշեմ նաեւ, որ առաջիկայում սպասվում է նոր համագործակցություն, սակայն այդ մասին փակագծերը դեռ չեմ բացի: Իսկ, առհասարակ, ինձ համար ամենակարեւորը կարիերայի մասին խոսելը չի. ավելի մտահոգիչ բաներ կան (գիտեք` ինչ եմ ասում), որոնք շատ վախեցնող են… Հույս ունեմ, որ 2016-ը գոնե խաղաղ տարի կլինի. հիմա ամենակարեւոր բանը դա է, մնացած ընթացիկ խնդիրները լուծվող են:
-Կա՞ն ծրագրեր, որոնք նախորդ տարում չստացվեցին կամ չհասցրեցիք իրականացնել եւ մտադիր եք այս տարի անպայման կյանքի կոչել:
-Ամեն տարի էլ ինչ-որ մտքեր լինում են, որոնց իրականացումը նախ կապված է համապատասխան հնարավորությունների հետ, բացի այդ` մեր այս ոչ խաղաղ պայմանները արդեն մի տեսակ կոտրում են քեզ… Չեմ ասում` չես երգում, համերգներով հանդես չես գալիս, բայց միտքդ ուղղվում է այդ կողմ… Դա ավելի կարեւոր է այս փոքրիկ ժողովրդի, մեր երեխաների համար… Գուցե մի փոքր տխուր ստացվեց, բայց ռեալ բան եմ ասում:
-Իսկ տարին ինչպե՞ս եք սկսել:
-Պատրաստվում եմ ամուսնուս հետ շուտով մեկնել Թաիլանդ` զուտ հանգստանալու նպատակով: Բալիկներիս կթողնեմ Հայաստանում: Ամբողջ տարվա կտրվածքով աշխատում եմ պլաններ չգծել. այն, ինչ մշակում եմ, չի ստացվում իրականացնել, իսկ ինչ չեմ նախատեսում, ավելի լավ է ստացվում:
-Տեղյակ ենք, որ տարին սկսել եք նաեւ ակտիվ հասարակական գործունեությամբ, կպատմե՞ք այդ մասին:
-Վերջին մեկ շաբաթվա ընթացքում կարողացա երկու երեխայի օգտակար լինել (սա կապ չունի ՄԱԿ-ի Յունիսեֆի բարի կամքի դեսպանի իմ գործունեության հետ): Ես ոչ թե ֆինանսավորել եմ, այլ միջնորդության միջոցով հնարավորություններ եմ ստեղծել, որպեսզի նրանք բուժում ստանան: Սովորաբար, նման բաներից չեմ սիրում խոսել, բայց որքանով կարողանում եմ, օգնում եմ հայրենակիցներիս:
-Եվ վերջում` 2016-ի հետ կապված Ձեր ամենամեծ իղձը ո՞րն է:
-Որ մեր ժողովուրդը լավ ապրի, ներդաշնակ… Ի՞նչ պետք է ցանկանա մեկը, ով ապրում է Հայաստանում, սիրում է իր երկիրը եւ բացարձակ մտադրություն չունի այնտեղից գնալու: Շատ եմ ճամփորդել, հասել եմ մինչեւ Ուրուգվայ, ամեն տեղ ինձ շատ լավ դիմավորել են, բայց ես ուզեցել եմ մնալ իմ երկրում: Ես լավատես եմ եւ հուսով եմ, որ դրական տեղաշարժեր են սպասվում:
Աննա Բաբաջանյան