Երգիչ Արսեն Գրիգորյանը, ինչպես ընդունված է շոու-բիզնեսում ասել` «Ռոմանսի Արսենը», վերջին շրջանում հաճախ չի երեւում էկրաններին, սակայն, ինչպես ինքն է ասում, շարունակում է նախկին տեմպով ստեղծագործել: Միեւնույն ժամանակ նա «Ժողովուրդ»-ի հետ զրույցում նշեց, որ եթե ունենար խելացի պրոդյուսեր, ով կկարողանար արվեստն ու կոմերցիան համատեղել, իրեն կհաջողվեր ավելի շատ փող աշխատել:
-Արսե՛ն, վերջին շրջանում ավելի շատ թողարկում եք ռիթմիկ, պարային երգեր, Դո՞ւք էլ Ձեզ վրա վերցրեցիք ժողովրդին պարեցնելու ֆունկցիան:
-Այնպես չէ, որ նոր եմ սկսել ռիթմիկ երգերով հանդես գալ, դեռեւս 2009-ի համերգային ծրագրիս շրջանակներում հնչեցրել եմ իմ պարային ստեղծագործությունները:
-Պատճառը ո՞րն էր, դրանց մեծ պահանջա՞րկը:
-Դե, մեզ բոլորիս պետք է, որ ավելի ուրախ լինենք, իսկ էսթետիկ, հոգեւոր հաճույք պետք է ստանալ ավելի խորը երգերից: Այնպես չէ, որ այդպիսի ինտելեկտուալ գործերով հանդես չեմ գալու, պարզապես հիմա ավելի շատ ուրախ երգեր եմ պատրաստում:
-Նշել եք, որ Ձեր ստեղծագործական կյանքում որոշակի ժամանակահատվածում «երաժշտական դեպրեսիա» եք ապրել. ե՞րբ եւ ի՞նչ առիթով է դա եղել:
-Չեմ ուզում տխուր բաներից խոսել…
-Եթե ժամանակին Ձեր թիկունքին ունենայիք ուժեղ թիմ, լավ երաժշտական պրոդյուսեր, ի՞նչ եք կարծում՝ կլինեիք այսօրվա դիրքո՞ւմ, թե՞ ավելի մեծ բարձունքների հասած կլինեիք:
-Եթե ես ունենայի խելացի պրոդյուսեր, ով կկարողանար արվեստն ու կոմերցիան համատեղել, հաստատ ավելի շատ փող կաշխատեի:
-Այսինքն՝ Հայաստանում չկա՞ խելացի պրոդյուսեր, թե՞ Ձեզ չի հանդիպել:
-Չէ՛, կան, իհարկե կան, պարզապես նման մեկի հետ աշխատելու առիթ չի ստեղծվել:
–Այնուամենայնիվ, ստացվո՞ւմ է փող աշխատել, թեկուզ երգեր գրելով:
-Այո՛, հաջողվում է. կան մարդիկ, ովքեր ուզում են իմ երգերով իրենց առաջին քայլերն անել երգարվեստի ասպարեզում, թեեւ նախկինում նրանք ավելի շատ էին, քան հիմա:
-Մի առիթով նշել եք, որ ֆանոգրամայի տակ երգելու արգելքի սահմանումից հետո բեմերից կրկին հանդես են գալիս նույն վատ երգող մարդիկ, կարելի՞ է ենթադրել, որ մեր երկրում նման օրենքների ընդունումն առանձնապես արդյունք չի տալիս:
-Գիտեք՝ որ երկրպագուն որ երգչին ի սկզբանե սիրել է, 90 տոկոս դեպքերում շարունակում է նրան երկրպագել: Մարդիկ իրենց համար ստեղծել են կերպարներ եւ չեն տարբերում լավ ու վատ երգողին:
-Մենք ունենք Ձեր սերնդակից տաղանդավոր երգիչներ, ովքեր վաղուց էկրաններին չեն երեւացել նոր երգով, հանդես չեն եկել սեփական կատարմամբ, օրինակ՝ Տիգրան Պետրոսյանը: Երբեւէ խոսե՞լ եք նրա, մյուսների հետ, տեղյա՞կ եք լռության պատճառներից:
-Ես իրավասու չեմ, օրինակ, Տիգրանի փոխարեն կարծիք հայտնել, բայց կարող եմ ասել, որ այլ բան է անել որակյալ գործ եւ մեկ այլ բան է հանդես գալ երգով, որի շնորհիվ տարբեր տեղերից հրավերներ կունենաս, փող կաշխատես: Ուստի չեմ հասկանում՝ ինչ գործով պետք է ներկայանա ինտելեկտուալ երգեր երգող մեր երգիչը եւ ինչպես պետք է գումար վաստակի, որպեսզի միշտ մնա եթերում…
-Վերջերս երկրպագուները նաեւ Ձեր պակասն են զգում եթերում…
-Դե, ամեն «ամբախ-զամբախ» ծրագրի հյուր չեմ գնում, անընդմեջ հարցազրույցներ չեմ տալիս, եւ քանի որ միլիոնատեր չեմ, օրումեջ տեսահոլովակ չեմ թողարկում…
-Կարծես թե որպես քաղաքացի էլ առանձնապես ակտիվ չեք. Ձեզ չենք տեսնում, օրինակ, որեւէ ակցիայի մասնակցելիս:
-Իսկ ինչո՞ւ պետք է ակտիվություն ցուցաբերեմ. ես խելոք իմ գործով եմ զբաղվում…Ոչ մի ակցիայի էլ չեմ մասնակցել, չեմ սիրում նման վայրերում երեւալ. իմ խոսքը նախընտրում եմ փոխանցել երաժշտության միջոցով:
-Բայց արդյոք ճի՞շտ եք համարում, որ արվեստագետները երկրի, քաղաքի համար վճռորոշ պահերին, որպես քաղաքացի, լռում են:
-Չեմ ուզում, այսպես ասած, մանրանալ, բայց երբ տեսնում եմ, թե ինչպես են շոու-բիզնեսի, հումորի ասպարեզի որոշ ներկայացուցիչներ քթերը խոթում քաղաքականության մեջ, ինչը հեչ պետք չէ, ինքս փորձում եմ զերծ մնալ նման բաներից:
-Զրույցի ավարտին մի փոքր խոսենք անձնականից. որքան գիտեմ՝ Ձեր զավակներն էլ օժտված են իրենց հայրիկի տաղանդով, հնարավո՞ր է՝ հետագայում Ձեր ուղին բռնեն:
-Երաժշտական տաղանդ հայտնաբերել եմ նախ՝ մեծի, ապա՝ նաեւ փոքր՝ երկու տարեկան բալիկիս մոտ: Շատ եմ ուրախանում, երբ, օրինակ, երկուսով երգում են «Էրեբունի-Երեւան»-ը: Կարեւորն այն է, որ նրանք մեծանում են երեւանցու ոգով:
Լուսանկարները՝Bravo.am-ի
Աննա Բաբաջանյան
.gif)
