Armenian text to speach

Փողն ու ռեսուրսները չեն ցանկանում գնալ քաղաքական պաթոսի հետևից. խմբագրական

ՀԵՏԵՎԵՔ ՄԵԶ Telegram-ՈՒՄ
Armenian text to speach

Ինչպես տեղեկացրել էինք՝ Մարդու իրավունքների պաշտպանության օրվան նվիրված, նախկինում ընդդիմության համար ավանդական դարձած, իսկ այսօր արդեն ոչ իշխանական եռյակի կազմակերպած երթը կայացավ առանց հիմնական առաջնորդների. Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն ու Գագիկ Ծառուկյանը ներկա չէին երթին:

Չէ՞ին կարեւորում մարդու իրավունքների պաշտպանության խնդիրը՝ հատկապես հրամանատարներին ծեծի ենթարկելու զազրելի արարքի պայմաններում, թե՞ այլեւս հասարակական նման միջոցառումներ անցկացնելու ժամանակ չունեն, դժվար է ասել, բայց որ երթն անցավ նախկին էնտուզիազմի ու կազմակերպչական դրսեւորումների բացակայության պայմաններում, փաստ է:

Երեկվա հրապարակային այդ միջոցառումը լավագույնս ցույց տվեց, որ 2013 թվականի ապրիլին առաջին նախագահ Լեւորն Տեր-Պետրոսյանի կողմից առաջ քաշված ծրագիր-ցանկությունը՝ «լավագույն հեղափոխությունը Հայաստանում բուրժուադեմոկրատական հեղափոխությունը կլիներ», թերեւս արդարացված չէ:

Ինչո՞ւ Հայաստանում (գոնե այսօրվա դրությամբ կամ տեսանելի ապագայում) չի կայանում բուրժուադեմոկրատական հեղափոխությունը: Բացատրությունը թերեւս մեկն է՝ բուրժուաները դեռ չեն ցանկանում գնալ դեմոկրատների նախանշած ճանապարհով: Իսկ թե ինչու չեն ցանկանում, դա բազում բացատրություններ կարող է ունենալ՝ սկսած ժամանակի սխալ հաշվարկից, վերջացրած պարտվելու անցանկալի հեռանկարով:

Այսօրվա դրությամբ պետք է արձանագրել, որ ունենք քաղաքական ոգեւորություն, պաթոս, որը թելադրվում է «Հայ ազգային կոնգրես» կուսակցության կողմից, եւ գործողություններ ու ռեսուրսներ, որոնք ԲՀԿ-ի վերահսկողության տակ են: Առայժմ փողն ու ռեսուրսները չեն գնում «պաթոսի» հետեւից: Դրա համար երկվա երթը, թեեւ ուղեկցվում էր «Սերժիկ, հեռացի՛ր» վանկարկումներով, այնուամենայնիվ, ազդեցիկ չէր: Խոսքերն այլեւս ոչինչ են հայրենի քաղաքական դաշտում, եթե դրան չեն հետեւում կոնկրետ գործողություններ: Իսկ գործողությունները կարծես թե անորոշ ժամանակով կամ գուցե մինչեւ մյուս տարվա երկրորդ-երրորդ ամիսը հետաձգվել են: Եւ հիմա որքան էլ փորձեն ոչ իշխանական ուժերի ներկայացուցիչները պաթոսով «կերակրել» հասարակությանը, չի ստացվելու:

Ի վերջո, Րաֆֆի Հովհաննիսյանն արդեն արել է այն՝ հավաքելով կես միլիոնից ավել ձայներ: Բայց հիմա նույնիսկ նա չի կարողանում մարդաշատ ակցիաներ իրականացնել: Խոսքերն ու դատարկ ոգեւորություններն ազդեցիկ չեն. այլ մեթոդներ են անհրաժեշտ որոնել, գտնել՝ գոնե տրամադրությունները «տաք պահելու» համար:




Լրահոս