ՌԴ-ԻՆ ՁԵՌՆՏՈՒ ՉԷ, ՈՐ ՀՀ-Ն ԱԶԳԱՅԻՆ ԱՎԻԱՓՈԽԱԴՐՈՂ ՈՒՆԵՆԱ

ՀՀ կառավարությանն առընթեր քաղաքացիական ավիացիայի վարչության նախկին պետ Շահեն Պետրոսյանի կարծիքով կառավարության կողմից հայտարարված բաց երկնքի քաղաքականությունը բլեֆ է, քանի որ մեր երկինքը երբեք էլ փակ չի եղել: Ավիացիայի ոլորտի հետ կապված այս եւ այլ հարցերի շուրջ «Ժողովուրդ»-ը զրուցել է Շահեն Պետրոսյանի հետ:

-Պարո՛ն Պետրոսյան, ինչո՞ւ Հայաստանին այդպես էլ չի հաջողվում ունենալ ազգային ավիափոխադրող:
-Իրենց դա պետք չէ: Եթե պետք լիներ, ապա չէին վերացնի «Հայկական ավիաուղիներ» ընկերությունը: Մասնավորապես՝ ամբողջ ավիացիոն ոլորտը տրված է Ռուսաստանին, դա հենց ՌԴ-ին ձեռնտու չէ, որ մենք հայկական ավիափոխադրող ունենանք, որովհետեւ բեռնաուղեւորափոխադրումների ողջ շուկան ՌԴ-ն է տնօրինում: Հայաստանը գտնվում է վասալային վիճակում, եւ ամբողջ այդ շուկան ուղղակի տվել է Ռուսաստանին: Երկրորդ պատճառը կոռուպցիան է, այն, որ թալանվեց ուղեւորափոխադրումների շուկան եւ տարիներ առաջ այն տրվեց իրենց յուրային Բաղդասարովին, որն էլ իր հերթին ապականեց հայկական ավիացիան: Եւ դա արդեն քաղավիացիայի վարչության նախկին պետ Արտյոմ Մովսիսյանի պաշտոնավարման տարիներին էր:
-Հայտնի է, որ ՀՀ-ում բաց երկնքի քաղաքականությունը գործադրվեց ԱՄՆ-ի ջանքերով: Ըստ Ձեզ՝ այն որքանո՞վ է նպաստել, կամ հակառակը՝ խոչընդոտել հայկական քաղավիացիայի զարգացմանը:
-Բաց երկնքի քաղաքականություն կոչվածն ուղղակի բլեֆ է, այդպիսի բան գոյություն չունի, որովհետեւ մեր երկինքը երբեք էլ փակ չի եղել: Խնդիրն այն է, որ, երբ սկսվեց «Հայկական ավիաուղիների» արհեստական սնանկացման գործընթացը, պատճառները պարզ էին: Մարդիկ հասնում են իշխանության եւ մտածում միայն իրենց մասին: Այդպես եղավ, երբ ոլորտը տրվեց «Արմավիա»-ին: Ես այն ժամանակ զգուշացրի, որ վտանգավոր հետեւանքներ է ունենալու դա, որովհետեւ ոլորտով սկսեցին զբաղվել ոչ պրոֆեսիոնալ մարդիկ: Ու սկսվեց «Արմավիա»-ի սնանկացման գործընթացը: Հետո ստեղծվեց նոր ավիաընկերություն՝ «Էյր Արմենիա», եւ այդ պահին որոշվեց, որ պետք է ազատականացնել երկինքը, այսինքն՝ հաշվի չառնելով սեփական փոխադրողի շահերը՝ ամբողջությամբ տալ օտարներին: «Էյր Արմենիա»-ն անմիջապես սնանկացավ եւ չդիմացավ ռուսական ընկերությունների վարած քաղաքականությանը: Արդյունքում՝ հիմա սեփական ավիաընկերություն չունենք:
-Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք ՀՀ կառավարությանն առընթեր քաղաքացիական ավիացիայի գլխավոր վարչության պետ Արտյոմ Մովսիսյանի պաշտոնակությունը եւ Սերգեյ Ավետիսյանի նշանակումը: Այս փոփոխությունը հայկական ավիացիային ի՞նչ կտա:
-Անձամբ չեմ ճանաչում Սերգեյ Ավետիսյանին: Մի անգամ ես իր հետ շփվել եմ, երբ ինքը մշակույթի նախարարության գործերի կառավարիչն էր: Հետագայում նշանակվեց էկոնոմիկայի փոխնախարար, ապա՝ սուպեր ավիացիոն մասնագետ (ծիծաղում է-Ս.Հ.): Պարզ է, չէ՞. մշակույթից էկոնոմիկա, ապա ավիացիա, հոյակապ առաջընթաց:
-Պարո՛ն Պետրոսյան, իսկ ինչո՞ւ են Հայաստանում ավիատոմսերի գներն ավելի թանկ, քան Վրաստանում:
-Ինչպես հայտնի է՝ ավիացիոն փոխադրումների գինն առաջանում է օդանավի վարձակալության, նավթի գնի, օդանավակայանի սպասարկման վարձերից: Մեզ մոտ վառելիքի գինը 2 անգամ ավելի բարձր է, քան Վրաստանում: Բնական է, որ եթե ավստրիական ընկերությունը գալիս է եւ այստեղից է նավթ լիցքավորում, ապա ինքը կրկնակի թանկ է վճարում, քան Թբիլիսիում կվճարեր: Այսինքն՝ վառելիք ներկրողը x գումարով վաճառում է օդանավակայանին, որն էլ 2 անգամ թանկ գնով վաճառում է օդանավերին: Մինչդեռ օդանավակայանը կարող է իր սպասարկման գումարը ավելացնել, իսկ վառելիքը վաճառել այն գնով, որով գնել է: Դրա համար էլ ավիատոմսերի գները Հայաստանում այդքան թանկ են: Բացի այս՝ օդանավը այստեղ մի քանի հարյուր դոլարով թանկ է կայանում, քան Թբիլիսիի կամ այլ օդանավակայաններում: Օդանավակայանն ինքը արդեն մենաշնորհային կառույց է, վառելիք բերողը՝ նույնպես. այս դեպքում երկուսն էլ իրար հետ գալիս են հանցավոր համագործակցության: Դրա համար էլ ոչ մի նորմալ ընկերություն չի ցանկանում գալ: Օրինակ՝ «Քաթար Էյրվեյզ» ավիաընկերությունն իր նավթով է գալիս, այստեղից նավթ չի գնում: Դրա համար էլ նրանց առաջարկած տոմսերը մատչելի են:
-Բացի նշվածից՝ ավիատոմսերի թանկացման ա՞յլ պատճառներ կան:
-Բորտ-սնունդ հասկացություն կա, մեր տարիներին այդ գումարը կազմում էր 2 դոլար, որովհետեւ պատկանում էր «Հայկական ավիաուղիներ»-ին, իսկ հիմա տրվել է մեկ այլ ընկերության, որն էլ 20 դոլարով է առաջարկում: Բացի այս՝ 10 հազար դրամները՝ 20 եվրո յուրաքանչյուր ուղեւորի համար որպես օդի վարձ: Այս ամբողջը գումարվում է իրար: Ավելացրած, որ ՀՀ-ում օդանավակայանի սպասարկման գները թանկ են, սարսափելի թանկ: Եթե համեմատենք նորմալ օդանավակայանների հետ, ապա մերը տարածաշրջանում ամենաթանկն է:

Զրուցեց ՍՅՈՒՆԷ ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆԸ

 
ԱՂԲԱՎԱՅՐԵՐԻ ԽՆԴԻՐԸ ՍՈՒՐ Է
Տավուշի մարզում աղբավայրերի հիմնախնդիրը սուր է: Մարզկենտրոն Իջեւան քաղաքի աղբավայրը գտնվում է Հայաստան-Վրաստան միջպետական ավտոճանապարհի եզրին, որտեղ ստեղծվել է հակասանիտարական վիճակ: Իջեւանի քաղաքապետարանը պարբերաբար աղբավայրում աշխատանքներ է կատարում, տրակտորը աղբը թաղում է հողի շերտի տակ, սակայն դա լուծում չէ: Նշենք, որ Իջեւանի աղբավայրը գտնվում է ոչ թե Իջեւանի, այլ Լուսաձոր գյուղի վարչական տարածքում: Նախատեսվում էր, որ Տավուշի եւ Լոռու մարզերի համար աղբի վերամշակման գործարան է կառուցվելու, սակայն այդ ծրագիրը չեղյալ համարվեց: Տավուշի մարզպետ Հովիկ Աբովյանը 2015թ. կայացած իր ասուլիսներից մեկի ժամանակ հայտարարեց, որ աղբի վերամշակման ձեռնարկություն նախատեսվում է կառուցել Դիլիջանի մոտակայքում, սակայն պարզվեց՝ Տավուշի մարզում եղած կենցաղային աղբի քանակությունը բավարար չէ, որպեսզի այդ ձեռնարկությունը շահույթով աշխատի: Աղբավայրի խնդիրն առկա է նաեւ Նոյեմբերյան քաղաքում: Սահմանամերձ Նոյեմբերյանի աղբավայրը գտնվում է քաղաքային գերեզմանատան մոտ: Նոյեմբերյանցիները դժգոհում են, որ գերեզմանատան հարակից տարածքում երբեմն հակասանիտարական վիճակ է ստեղծվում, աղբատար մեքենան աղբը թափում է հենց ճանապարհի եզրին: Նոյեմբերյանին հարակից Ջուջեւան համայնքի կենցաղային աղբը տեղափոխվում է 10 կմ հեռավորությամբ գտնվող Ոսկեվան գյուղի ամայի տարածք՝ Խլեզձոր կոչվող հանդամաս: Ջուջեւան համայնքի ղեկավար Ժորա Չիլինգարյանն ասաց, որ աղբավայրերի համար օրենքով նախատեսված չափանիշները խիստ են, աղբավայրը պետք է հեռու լինի բնակավայրից, գյուղատնտեսական նշանակության հողերից, ստորգետնյա ջրերից, անտառներից, սելավատարներից: Աղբավայրում պետք է կավային շերտ ստեղծվի, աղբ լցնելուց հետո տրակտորը պետք է այն հարթեցնի, նորից կավ լցվի եւ այդպես շարունակ: Սակայն Տավուշի մարզի համայնքները ֆինանսական հնարավորություն չունեն այդպիսի չափանիշներով աղբավայր կառուցելու եւ շահագործելու համար: Գյուղերում աղբահանությունը կատարվում է ամիսը 1-2 անգամ, աղբն էլ թափում են բնակավայրի որեւէ խուլ հատվածում: Գյուղական աղբավայրերի մեծ մասը ցանկապատված չէ, դրանք բաց են մարդկանց եւ կենդանիների մուտքի համար:

ՈՍԿԱՆ ՍԱՐԳՍՅԱՆ
Տավուշ

 
ԲԱՑ ՆԱՄԱԿ

ԶԻՆՎՈՐՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ ՀԱՆԳԱՆԱԿՎԱԾ ԳՈՒՄԱՐՆԵՐԸ ՏԵՂ ՉԵՆ ՀԱՍԵԼ

Կոտայքի մարզի Աբովյանի տարածաշրջանի մի խումբ մանկավարժներ բաց նամակով դիմել են «Ժողովուրդ» օրաթերթի խմբագրություն` բողոքելով Կոտայքի մարզպետ Կարապետ Գուլոյանի կողմից Ղարաբաղին օգնելու նպատակով հանգանակված միջոցների տնօրինումից: Քանի որ այդ քաղաքում քաղաքային եւ, Սերժ Սարգսյանի խոսքերով ասած՝ «տեղական իշխանիկներից» վախը մեծ է, ուստի նամակագիրներն իրենց անունները գերադասել են գաղտնի պահել, սակայն բովանդակությունը հուշում է, որ այն ճշմարտանման է:

«Ամբողջ հայ ազգը ոգեւորվել է մեր զինվորների քաջագործություններով: Մենք՝ մանկավարժներս, իրավունք ունենք հպարտանալու, որ հայրենասեր սերունդ ենք դաստիարակել, բայց ցավում ենք, որ ինչ-որ մարզպետ ոտնահարել է մեր իրավունքները եւ, չգիտես ինչու, պարտադրել է մարզի տարածքի տնօրեններին մեր հավաքած գումարները փոխանցել կասկածելի հաշվի վրա: Այս մասին մենք իմացել ենք «Ժողովուրդ» օրաթերթից, այլապես թույլ չէինք տա: Մեզ համար շատ վիրավորական է, որ օգնության ցուցակներում մեր դպրոցների անունները չկան: Մեր չնչին աշխատավարձից փող հավաքեցինք մեր հերոս երեխաների ընտանիքներին օգնելու համար: Բայց արի ու տես պարոն Գուլոյանը, հաշվի չառնելով մեր կարծիքը, տնօրինել է մեր հավաքած գումարները ոչ հայրենասիրական նպատակներով: Այսինքն՝ ինչ հայրենասեր, երբ նրա կենսագրականում տեղեկություն չկա բանակում ծառայելու մասին:
Մենք չգիտենք՝ ընտրակաշառք բաժանել է, թե ոչ, բայց Հրազդան քաղաքի քաղաքապետի թեկնածությունը պաշտպանելու համար ապրիլի 15-ին Աբովյանի տարածքի բոլոր մանկավարժները մարզպետի կարգադրությամբ գնացել էին Հրազդան՝ միտինգի մասնակցելու: Սակայն քաջատեղյակ ենք, որ մեր հավաքած գումարներով իր սուպերմարկետների չիրացված ապրանքներն է իրացրել, որի իրավունքը նա չուներ: Ավելորդ չենք համարում ասել, որ այդ միտինգին հրազդանցիներ չկային:
Ծանոթ ձեռագիր է: Ժամանակին Գուլոյանի աները ամանորի տոներին բորբոսնած կարագ, «Լուսաստղ» օղի, գոմեշի միս եւ պահեստում մնացած այլ ապրանքները որպես օգնություն բաժանում էր մանկավարժներին: Մարզպետի այս արարքը համարում ենք անբարոյականություն, պաշտոնեական դիրքի չարաշահում եւ անհարգալից վերաբերմունք մարզի ուսուցիչների նկատմամբ:
Հագելի՛ խմբագրություն, դրամահավաք կատարվել է մարզի բոլոր դպրոցներից եւ կազմակերպություններից, ինչու է Ձեր գրած հոդվածում եղել միայն Հրազդանի մի երկու դպրոց: Շեմը եղել է 5000 դրամ՝ յուրաքանչյուրից: Պատկերացնում եք՝ խոսքը ինչ գումարների մասին է:
Խնդրում ենք թերթի միջոցով մեզ տեղեկացնել Ձեր հոդվածի արդյունքը: Գոնե իմանանք, որ բոլոր մանկավարժներն են մասնակցել այդ միջոցառմանը:
Հարգելի՛ վարչապետ, մարզպետին՝ Ձեր որդու բաջանաղին եւ գործընկերոջը, ի՞նչ պատիժ սահմանեցիք մեր փողերը մսխելու համար:
Աբովյանի տարածքի մի խումբ մանկավարժներ, անուններս չենք գրում, որովհետեւ մեզ կհոշոտեն»: