«Զանգում են եւ ասում` բենզինս վերջացել է, ճանապարհին ենք մնացել: Մեզ պաշտպանե՛ք»:

 ՄԻՊ-ի գոյությանը հասարակությունը մեծ հաշվով անտեղյակ է: Եթե հարցը հասել է բենզինին, ապա Կ.Անդրեասյանն ինքն է փաստում, որ մարդկանց իրավունքների պաշտպանության` իրեն վստահված գործառույթը լավ չի իրականացվում: Մարդիկ էլ գիտեն, որ այս կառույցն ու նրա ղեկավարը կոչված են իրենց օգնելու, եւ այս կառույցից այլ ակնկալիք չունենալով` ոչ թե իրավական, այլ նյութական օգնություն են խնդրում: Թեեւ երկուսն էլ անհուսալի գործ են. ՄԻՊ-ը, միեւնույն է, զլանալու է աջակցություն ցուցաբերել, քաղաքացիներն էլ շարունակելու են տարակուսելով փորձել ճշտել, թե ի վերջո, որն է այս կառույցի գոյության նպատակը: