Սիրիայի հարցով որոշումը համաձայնեցված էր դեռ Սերժ Սարգսյանի ժամանակ. ռուս փորձագետ

Հայաստանի կողմից Սիրիա ուղարկված մարդասիրական օգնության շուրջ կրքերը չեն հանդարտվում։ Եվ չնայած օրեր առաջ ՀՀ պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանը հայտարարել էր, թե Հայաստանը Սիրիա մարդասիրական առաքելություն է ուղարկել՝ հաշվի առնելով Սիրիայի իշխանությունների գրավոր խնդրանքը, եւ ամեն ինչ օրենքով է, սակայն հակառակ քննարկումները չեն դադարում։

Այս առնչությամբ «Ժողովուրդ» օրաթերթը մի քանի հարց է ուղղել Կովկասի եւ տարածաշրջանային անվտանգության կենտրոնի ավագ գիտաշխատող, «Կովկասյան համագործակցություն» ընկերության տնօրեն Նիկոլայ Սիլաեւին։

–Պարո՛ն Սիլաեւ, Հայաստանի կողմից Սիրիա մարդասիրական օգնություն ուղարկելու վերաբերյալ քննարկումները չեն դադարում։ ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպանատունն էլ հայտարարության միջոցով ընդգծել է, որ իրենք չեն պաշտպանում Հայաստանի եւ Ռուսաստանի միջեւ համագործակցությունն այս առաքելության նպատակով։

-Ես որքան գիտեմ, այնտեղ ռազմական բժիշկներ են։ Այլ կերպ ասած` դա ռազմական առաքելություն եւ զինված զինվորներ չեն։ Ինչ վերաբերում է ԱՄՆ դեսպանատան հայտարարությանը, ապա ես կարող եմ ասել՝ դա իրենց չի վերաբերում։ Ես կարծում եմ, որ նրանք մտնում են ուրիշի գործերի մեջ՝ այդպիսի հայտարարություններ անելով։

-Պե՞տք էր սպասել այդօրինակ հայտարարություն։

-Ես կարծում եմ՝ ոչ, քանի որ պարզագույն դիվանագիտական էթիկան այդպիսի հայտարարություններ չի ակնկալում։ Ցավոք, ԱՄՆ-ի դիվանագետները վաղուց մոռացել են, թե ինչ բան է պարզագույն դիվանագիտական էթիկան։

-Դուք մտածում եք՝ Հայաստանի քայլը կարո՞ղ է ազդել հայ-ամերիկյան հարաբերությունների վրա։

-Ես չեմ կարող կանխատեսել ԱՄՆ-ի քայլերը։ Ես միայն կարող եմ ասել, որ ռուսական զորքերի ներկայությունը Սիրիայում լիովին օրինական է՝ ի տարբերություն այնտեղ ամերիկյան զորքերի ներկայության։ Դա առաջին, իսկ երկրորդ՝ հայկական մարդասիրական առաքելության ներկայությունն էլ Սիրիայում նույնպես օրինական է եւ չի կարող հանդիպել ոչ մի տրամաբանական հակասության։ Եվ, չգիտես ինչու, ԱՄՆ-ի կողմից անհամաձայնություն չկա, երբ Հայաստանի զինվորներն ու սպաները առաքելություն են իրականացնում Աֆղանստանում կամ Կոսովոյում։

-Իսկ ի՞նչ եք կարծում, Հայաստանը շանս ունե՞ր հրաժարվելու, թե՞ դա էլ արդեն կվտանգեր հայ-ռուսական հարաբերությունները։

-Ես կարծում եմ, որ Սիրիայում քաղաքացիական պատերազմից հետո այդ երկրի վերականգմանը մասնակցելը, օգնել բնակչությանը, մարդասիրական օգնություն ցույց տալ բարոյական խնդիր է, որը զարդարում է յուրաքանչյուր պետության, որը մասնակցում է դրան։ Ավելին, այդ առաքելությունը, որքան ինձ հայտնի է, համաձայնեցված էր եղել դեռեւս Սերժ Սարգսյանի կողմից, իսկ Նիկոլ Փաշինյանը դրանից չի հրաժարվել, դեռ ավելին` առաջինն է հայտարարել այն մասին, որ այդ առաքելությունը պատրաստվում է։ Դա խոսում է այն մասին, որ հայերը, Հայաստանի ղեկավարությունը, կառավարությունը նույնպես հետաքրքրված են դրան մասնակցելու առումով։

-Իսկ ի՞նչ է փոխվել հայ-ռուսական հարաբերություններում հեղափոխությունից հետո։

-Ես չեմ տեսնում, որ ինչ-որ բան փոխված լինի։ Նույն կերպ, ինչպես Սերժ Սարգսյանն էր իրականացնում ինքնուրույն արտաքին քաղաքականություն՝ համագործակցելով ՆԱՏՕ-ի հետ, այլ կազմակերպությունների հետ, այդպես էլ բազմավեկտոր քաղաքականություն է վարում Նիկոլ Փաշինյանը։ Սերժ Սարգսյանի ժամանակ ՌԴ-ն եղել է կարեւոր եւ մեծ գործընկեր Հայաստանի համար եւ այդ կարգավիճակը պահպանում է նաեւ Նիկոլ Փաշինյանի ժամանակ։ Ես չեմ տեսնում փոփոխություններ արտաքին քաղաքականության ոլորտում եւ դա բնական եմ համարում։

զրուցեց Նաիրա Հովհաննիսյանը