ԱԺ Էթիկայի հարցերով ժամանակավոր հանձնաժողովը երեկ լսում էր ԱԺ ՀՀԿ-ական պատգամավոր Մհեր Սեդրակյանի գործը` կապված փետրվարի 19-ին վերջինիս կողմից լրագրողների հասցեին թույլ տրված անվայելուչ արտահայտությունների եւ սեռական բնույթի հայհոյանքների հետ: Հանձնաժողովը երկուշաբթի կլսի նաեւ Սեդրակյանին, իսկ մինչ այդ անտեսելով ներկայացված տեսագրությունները` լսողության հետ խնդիրներ ունեցող /բացառությամբ Թեւան Պողոսյանի/ հանձնաժողովի անդամները, որոնք այդպես էլ չեն կարողացել ներկայացված երեք տեսանյութերում լսել, թե ինչպես է Սեդրակյանը հայհոյում լրագրողներին, դրանում համոզվելու համար կդիմեն այդ միջադեպին ներկա այլ լրագրողների:
Իհարկե, հանձնաժողովի որոշումից առանձնապես ակնկալիքներ չկան` նկատի առնելով մինչ այս նույն Մ. Սեդրակյանի եւ մեկ այլ ՀՀԿ-ական Առաքել Մովսիսյանի մասնակցությամբ միջադեպերի վերաբերյալ հանձնաժողովի որոշումների զրոյական ազդեցությունը: Սակայն այս հանձնաժողովի նիստերը երեւան են հանում շատ ավելի մտահոգիչ մի պատկեր, երբ, այսպես ասած, ոչ այնքան ինտելեկտուալ պատգամավորների վարքը քննող «սուպեր ինտելեկտուալ» հանձնաժողովականներն իրենց ավելի տգեղ են պահում, քան նույն Սեդրակյանը կամ Մովսիսյանը, որոնք գոնե չեն թաքցնում իրենց էությունը «ինտելեկտուալի» դիմակի ներքո եւ հանդես են գալիս այնպես, ինչպես կան:
Իսկ, ահա, մասնավորապես հանձնաժողովի նախագահ Խոսրով Հարությունյանը, մարդ, ով նախկինում զբաղեցրել է ՀՀ վարչապետի եւ Աժ նախագահի բարձր պաշտոնները, այսօր ոչ միայն վատ չի զգում Մ. Սեդրակյանի կամ Ա. Մովսիսյանի պահվածքը քողարկելու, չդատապարտելու համար, այլեւ դեռ մի բան էլ իրեն իրավունք է վերապահում որոշելու, թե լրագրողները ինչով պետք է զբաղվեն Ազգային ժողովում:
Իր կարգազանց կուսակիցներին կարգի հրավիրելու փոխարեն Աժ էթիկայի հանձնաժողովի նախագահը երեկ որոշել է «կարգի հրավիրել» լրագրողներին` ասելով, թե լրատվամիջոցների դերակատարումը Ազգային ժողովում այդ պատգամավորներին անընդհատ խոսեցնելու մեջ չէ եւ կոչ անելով պատգամավորներին անսպասելի հարցեր չտալ, որովհետեւ նրանք կարող են անպատրաստ լինել:
Այնպիսի տպավորություն է, թե խոսքը ոչ թե Ազգային ժողովի մասին է, որը այդ նույն պատգամավորների աշխատավայրն է, եւ որտեղ նրանք պարտավոր են պատրաստ լինել լրագրողների հարցերին պատասխանելուն, այլ այդ մարդկանց առանձնատների, որտեղ անակնկալ այցելած լրագրողները կարող են հանկարծակիի բերել պատգամավորներին: Եթե լրագրողներին նման հորդորով դիմեին Ա. Մովսիսյանը, Մ. Սեդրակյանը կամ Սեյրան Սարոյանը, երեւի թե զարմանալի ոչինչ չէր լինի, բայց երբ որ դա անում է Խոսրով Հարությունյանը, դա արդեն էթիկայից դուրս որակման է արժանի:
Տխուր է հետեւելը, թե ինչպես են իրենց ինտելեկտուալ ներկայացնող պատգամավորները այդ աստիճան նվաստանում` իրենց մականունավոր գործընկերներին հաճոյանալու համար:
.gif)
