«Մարդակեր ցեղեր կան, որտեղ եթե շամանն ասում է՝ չի կարելի, ուրեմն չի կարելի: Մեզ մոտ ոչ ոք չի ասում՝ չի կարելի»:

Մնացել էր մարդակերների հետ համեմատվեինք: «Բոլոր խաղերը խաղացինք, մնաց սարի սմբուլը»: Թեեւ մեր շամաններն էլ հայրենի օլիգարխներն են, որոնց հրամանով մարդիկ ծեծվում կամ սպանվում են: Պարզ է, որ «չի կարելի» պետք է նման հրաման տվողներին ասվի, բայց գիտենք, որ ասող չկա: Հուսադրող չէ նաեւ այն երեւույթը, որ մարդակերությունը (փառք Աստծո) մեզանում պատժի նախընտրելի եղանակի չի վերածվում, թակարդում հայտնվածին ուղղակիորեն չեն ուտում: Բայց դե ո՞վ իմանա, փոխվում են ժամանակները, եւ այն, ինչը մնացել է անցյալում, մեկ էլ հանկարծ իրականության մաս է դառնում: Այնպես որ, ամեն ինչ հնարավոր է: